BUITENLANDS OVERZICHT

Wij lezen in 1 Corinthe 1 : 19: „Want er is geschreven: Ik zal de wijsheid der wijzen doen vergaan en het verstand der verstandigen zal Ik teniet maken". Deze woorden zijn te allen tijde bewaarheid. Voor elks oog zichtbaar worden zij in onze dagen opnieuw bewaarheid.

Hoe beijveren de wereldwijzen zich thans niet ona de geheel ontredderde wereld in goede banen te leiden! Zij beleggen conferentie op conferentie, houden de ene bespreking na de andere, richten tal van raden op, zovele zelfs, dat men de tel er bij kwijt raakt.

In vergaande zelfverblinding en grenzeloze hovaardij wanen zij zonder God of Zijn Woord er ook maar enigermate in te kennen, dat hun streven met groot succes bekroond zal worden.

Die in de hemel woont, belacht hen. De Heere bespot hen.

Dit wordt in alles openbaar; is ook klaar openbaar geworden in de Raad van Europa, welke dezer dagen te Straatsburg weder vergaderd is.

LJ e Raad van Europa, zoals bekend is, beijvert zich om de eenheid van Europa tot stand te brengen. Zoals het er in die Raad in zijn laatste zomervergadering naar toe gegaan is, zo is het er ook thans weder naar toe gegaan. Aan woorden en redeneringen geen gebrek, zodat men met alle recht kan zeggen, dat Straatsburg Praatsburg is geworden. En dit nog iri ergere mate dan dit van deze zomer het geval is geweest. Er zijn toch twee raden in Straatsburg vergaderd geweest. De echte, de officiële, en daarnaast een andere, een schaduwraad zou men hem kunnen noemen. Deze raad heeft in Straatsburg in een apart gebouw op eigen houtje vergaderd. Hij is in het leven geroepen uit grote ontevredenheid over de gang van zaken in de echte, officiële Raad. Zijn leden bestonden uit ettelijke Fransen, Duitsers, Italianen en Belgen, die er ten hoogste over ontstemd waren, dat Groot-Brittannië daarin verenigd met de Scandinavische landen, een federatieve eenheid van Europa openlijk en heel beslist van de hand gewezen had, waarmede feitelijk heel de eenheid van Europa, waarop zo velen in de Raad zo vurig gehoopt hadden en met welk doel de Raad was opgericht, om hals is gebracht.

De Raad van Straatsburg is alzo geen stap verder gekomen, ondanks de stroom van woorden, naar de eenheid van Europa.

Niemand minder dan de voorzitter van de Algemene Commissie, George Bidault, heeft dit in ronde woorden erkend, waar hij verklaarde: , , Straatsburg is geen stap verder gekomen naar de Europese eenheid. Wij zijn een parlement, dat met de buitenwereld geen contact heeft. In de conclusies van het uitgebreide rapport staat niets nieuws en de berg heeft een muis gebaard." Zoals r^eds terloops opgemerkt, waren vele voorstanders van de Europese eenheid in de Raad over de gedragswijze van Groot-Brittannië bitter ontstemd. Tal van sprekers zijn daar, sommigen zelfs in felle bewoordingen, tegen opgekomen. Doch te vergeefs. Merkwaardig is hierbij, dat de Nederlandse gedelegeerde, Jhr. van der Goes van Naters, wel in strijd met zijn eigen socialistische beginselen, het voor de Engelse gedragswijze heeft opgenomen.

Schijnbaar heeft het felle verzet van sommige sprekers toch nog wel enige indruk gemaakt op sommige Engelse afgevaardigden. Een hunner althans, de heer Mackay, een Labourman, heeft geprobeerd wat olie op de fel bewogen zee te werpen. Als een soort van pleister op de geslagen wonde heeft hij een amendement ingediend, dat een Europese politieke autoriteit voorkomt, die van de Straatsburgse Raad van Europa uit zal gaan. Deze concessie aan de voorstanders van de Europese eenheid verliest echter vrijwel alle waarde door de toevoeging, dat de Straatsburgse Raad pas over vijf of tien jaar werkelijke bevoegdheden zal mogen krijgen. Bovendien wordt dit amendement geheel waardeloos door het feit, dat niet eens alle Labourmannen te Straatsburg het standpunt, dat het amendement inneemt, delen en de Engelse Labourregering er geheel buiten blijkt te staan.

Het eind-resultaat van de beraadslagingen is geweest, dat de politieke autoriteit, waarnaar de Raad van Europa streeft en de eenheid van Europa, zo goed als zeker voor jaren van de baan zijn, dewijl de wereld-wijzen in Straatsburg evenals de torenbouwers van Babel in grote verdeeldheid en verwarring vergaderd hebben en al evenzeer in grote verdeeldheid en verwarring van de vergadering naar hun landen zijn teruggekeerd.

iJe Organisatie der Verenigde Naties verkeert al in hetzelfde geval als de Staatsburgse Raad van Europa. Ook in haar is de eenheid nog immer zoek. De partijen staan er op de dag van heden nog even fel gekant tegenover elkander als te voren. De Amerikanen met hun medestanders staan er op, dat de communistische Chinese vrijwilligers uit Korea en het communistische China, daarin gesteund door het Sowjet-blok, dat de buitenlandse troepen daaruit teruggetrokken zullen worden. Van Amerikaanse zijde is hierbij wel verzekerd, dat de Chinese belangen op Korea generlei schade zullen lijden en zelfs voorgesteld, dat er een soort van neutrale bufferstaat op Korea gevormd zal worden, maar van Chinese en Russische zijde blijkt men daarin nog steeds geen vertrouwen te stellen.

Bij al de bestaande verwarring en verdeeldheid komt nog, dat de president van Zuid-Korea aanspraak op geheel Korea blijft maken. Hij is er zelfs toe overgegaan om politiemannen, administrateurs en politieke opvoeders naar Noord-Korea te zenden. Deze lieden werken wel onder de controle van de Organisatie der Verenigde Naties, hetgeen hun echter niet zal beletten om voor de Zuid-Koreaanse president, door wie zij benoemd en uitgezonden zijn, sterke propaganda te voeren. Zo worden dan de plannen van de Organisatie der Verenigde Naties zelfs doorkruist door genoemde president. Dat wijst er op, dat in het Zuid-Koreaanse parlement nog steeds honderd zetels zijn open gehouden voor de Noord-Koreanen en staat er op, dat deze thans door hen bezet zullen worden. Zo heerst er in deze verwarring en verdeeldheid. r D d w l D e b e D v l k t U d r P k j s m

vjp Korea zelf hebben de Amerikanen een nieuw groot offensief ingezet. Gelukt dit offensief, .zo heeft de opperbevelhebber Mac Arthur verklaard, dan kunnen de Amerikaanse troepen het Kerstfeest in Amerika vieren. Voorlopig wijst alles er op, dat dit offensief metterdaad zal gelukken. In een snelle opmars toch zijn de Amerikaanse troepen met de met hen verbonden strijdmachten in een ommezien van tijd 18 kilometers opgerukt, met gevolg, dat zij, als wij dit overzicht schrijven, nog slechts 70 kilometers van de Mandsjoerijse grens verwijderd staan. Zij ondervinden bij hun opmars tot dusverre zo goed als geen tegenstand.

Telkens als er enige kans bestaat, dat de communistische Chinese vrijwilligers met de Amerikanen in gevecht zullen raken, trekken deze zich geheel vrijwillig op achterwaarts gelegen linies terug. Zelfs heeft het opzienbarende feit zich voorgedaan, dat de Chinezen geheel onverwachts 27 gewonde Amerikaanse en 70 Zuid-Koreaanse soldaten naar de Amerikaanse linies hebben teruggezonden, daarbij nadrukkelijk verklarende: , , De Chinezen willen niet tegen de Amerikanen vechten." Ver buiten Mac Arthur's hoofdkwartier breekt men zich er het hoofd over, wat deze Chinese handehvijze eigenlijk te beduiden heeft. Het lijkt al heel onwaarschijnlijk, dat deze terugzending geheel op afzonderlijk bevel van een Chinese divisie-commandant geschied is, zonder medeweten en zonder goedkeuring van de communistische Chinese regering. Men vraagt zich dan ook af, welke de eigenlijke redenen van deze terugzending zijn of zij als een uiting van Chinese vredelievendheid te beschouwen zijn .dan wel of de communisten slechts een propagandastunt beogen Ook zijn er, die ten aanzien van deze terugzending van oordeel zijn, dat zij geschied is uit vrees, dat, indien de Chinezen zich in de strijd mengen, de stuwdammen aan de Yaloe vernield zullen worden en als gevolg daarvan de Mandsjoerijse oorlogsindustrie stilgelegd zal moeten worden, terwijl weer anderen van mening zijn, dat de Chinese communistische regering tegenover de Sowjet- Unie dezelfde houding aanneemt als de Yoego-Slavische president Tito en niet in alles zich als de regering van een dienstvaardige vasalstaat van de Sowjet-Unie wenst te gedragen. De tijd zal het wel leren, welk oordeel

in deze het juiste is. Op het ogenblik valt dit niet uit te maken. Met dat al zijn de offers, welke de Ame­

rikanen ter wille van Korea gebracht hebben, niet gering. Het laatst bekend gemaakte officiële bericht deelt mede, dat het verhescijfer der Amerikaanse strijdkrachten niet minder dan 29.998 bedraagt.

In het kort worden nog enkele belangrijke bijzonderheden medegedeeld. De Britse regering heeft het verzoek van de Egyptische regering van de hand gewezen om haar troepen uit de strook langs het Suez-kanaal terug te trekken. De verhouding tussen de Sowjet-Unie en Perzië is er in de laatste tijd op verbeterd. Er is tussen deze beide landen een handelsverdrag tot stand gekomen. De radio-zenders hebben wederzijds hun vijandige propaganda gestaakt. Het parlement weigert nog steeds de overeenkomst met'n Amerikaanse petroleum-mij. te bekrachtigen. Het schijnt de Sowjet- Unie gelukt te zijn te voorkomen dat de Westerse geallieerden, speciaal Amerika, grotere invloed in Perzië bekomen. Paul Reynaud heeft in Straatsburg verklaard, dat het plan-Schuman nog dit jaar in kannen en kruiken zal zijn. Een soortgelijke verklaring is vroeger ook al meer dan eens gegeven, zonder dat daarmede het plan-Schuman ook werkelijk in kannen en kruiken gekomen is. In Hessen en Wurtemberg-Baden zijn kort geleden verkiezingen gehouden. De opkomst der kiezers was daarbij al bijzonder slecht. Ongeveer 40 pet. kwam niet ter stembus. De uitslag bracht de communisten een verpletterende nederlaag. De partij van Adenauer ging sterk in stemmenaantal achteruit, die der socialisten behaalde een grote winst, hetgeen er op wijst, dat het West-Duitse volk in zijn brede lagen niet voor een herbewapening gevoelt. Mensen als ds Niemöller begeren Duitsland niet tot het slagveld gemaakt te zien, waarop Oost- en West-Duitsers elkander bevechten; de socialisten willen niet, dat de West-Duitsers dienst zullen doen als de voorhoede van een Atlantisch leger met het grote gevaar, dat zij door de Russen onder de voet gelopen zullen worden. In weerwil daarvan heeft de West-Duitse regering zich bereid verklaard een troepencontingent te levert-ii ten behoeve van een internationaal W.­ Europees leger, een bereidverklaring, welke dr Adenauer vergezeld deed gaan met een verklaring, dat, naar zijn mening, de buitenlandse verdediging van West-Duitsland in hoofdzaak een taak voor de strijdkrachten der bezettende mogendheden was en dat hij bij de geallieerden met de meeste klem er op aangedrongen heeft om het bezettingsstatuut door een veiligheidsverdrag te vei-vangen. Of de geallieerden daarvoor, vooral Frankrijk, te vinden zullen zijn, staat nog zeer te bezien. Voordat de herbewapening van West-Duitsland een feit zal zijn, kan er nog heel wat water door de Rijn gelopen zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen