Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Brief uit Zeeland

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Brief uit Zeeland

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

CIXL.

Vele tegenstellingen komen er in de tegenwoordige tijd openbaar. Tegenstellingen zijn er geweest sinds de mens het niet goed dacht om God in erkentenis te houden, maar de ene tijd komen die meer tot uiting dan de andere. De bron van de tegenstellingen is te vinden in het afvallen van God, het verachten van Zijn geboden, het zelf als God vi'illen wezen, alles in eigen krachten te willen oplossen.

Dat blijkt in het kleine en in het grote. Dat blijkt in het besturen van een land en volk. Dat blijkt in de organisaties, die de volkeren samen oprichten om te komen tot orde en regel.

In plaats dat orde en regel bereikt worden, bereikt men juist 't tegenovergestelde. Zo worden tegenwoordig vele plannen gemaakt. En wie kan ontkennen dat de mens geen plannen maken mag? Moet een torenbouwer niet eerst de kosten overrekenen? Moet een koning, die optrekt tegen een ander volk niet eerst overzien of hij machtig is hen te ontmoeten? Moet de landbouwer geen plannen maken inzake de bebouwing van zijn land? Moet een regering niet vooruitzien?

Zo kunnen wij vraag op vraag stellen, het antwoord niet gevend. Maar, uit de gestelde vragen blijkt toch wel duidelijk, dat de mens wel plarmen mag maken. Maar, wat zo nodig is, dat leert ons de apostel Jacobus. Hij schrijft ons. dat wij onze voornemens wel mogt-n hebben, maar steeds in de afhankelijkheid van God. Zo de Heere wil en wij leven mogen, zullen wij morgen dit ot dat doen. Zo is het niet verboden. Zo is het onze plicht.

Het is wel opmerkelijk, dat in de tegenwoordige tijd bij alle plannen er toch zo weinig tot stand komt. Zou het ook niet daaraan liggen, dat, naast het vergeten van de afhankelijkheid, getracht wordt om leven te brengen waar geen leven is?

Een landbouwer, die zaait, zal niets bereiken als hij dood zaad zaait. Hij kan wel zaaien, maar het leven in het zaad brengen kan hij niet. Het in het zaad zijnde leven kan hij niet tot ontwikkeling brengen. Slechts als hij levend zaad zaait, kan hij verwachten, dat God •w-asdom zal schenken.

Het is daarom niet te bevreemden, dat zoveel mislukt.

De moeilijkheden, waarin wij leven, geteisterd door oorlog en oorlogsgeweld, weer wapenend tegen een nieuwe, ; ievreesde oorlog, zijn groot.

Maar is dat de oorzaak alleen? Is niet veel meer de oorzaak daarin gelegen, dat wij geen verantwoordelijkheid meer

ontwaren? En zie, daarmede zitten wij midden in de tegenstellingen.

Talloos zijn de verzekeringen, en weinig is de zekerheid. Hoog verheven is de wetenschap en er is weinig wij.sheid. Groot is de armoede en weelderig het leven. Veel wordt gedaan om de verantwoordelijkheid op te voeren en er is veel onverschilligheid. Groot is het geroep over democratie, en er is veel, wat dictatoriaal wordt geregeld. Veel zijn de klachten, maar weinig is het gevoel van de ellende.

Het is nog wel mogelijk om andere tegenstellingen op te sommen. Maar dat zal niet nodig zijn. Het doel is maar om er de aandacht eens op te vestigen. Het doel is maar om eens tot nadenken te brengen.

Het zou al veel gewonnen zijn, indien de ogen van de meerderheid van ons volk er eens voor open gingen. Wanneer er wat meer besef kwam van de toestand waarin wij leven. Niet dat het besef van de tegenstellingen alles zal goed maken, maar het zon kunnen leiden tot onderzoek naar de oorzaak.

Want, als wij op de tegenstellingen zien. dan zullen wij klagen. Maar klagen over de gevolgen der zonde heeft geen baat. Het zal nodig zijn dat wij eens teruggeleid worden tot de oorzaak. Die oorzaak is ons afvallen van God.

Laten wij toch niet bij de tweede oorzaak blijven staan. Laten wij toch overdenken, dat het onze schulden zijn. Wij hebben de chaos gebracht in de harmonie, die God stelde.

En daarbij komt nog, dat God zulke grote weldaden aan land en volk heeft gedaan. Daarom is de eis te zwaarder. Kunnen wij zeggen de weg niet te hebben geweten? God plantte Zijn kerk in ons land. God gaf Zijn Woord aan ons volk. En wij leven als de andere volken. Hoe langer hoe meer volgen wij de naburen in zeden en gewoonten. De fierheid van het eigen bestaan wordt niet meer gevonden. Daarmede maken wij ons rijp om opgeslokt te worden door anderen en alles te verliezen.

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 14 december 1950

De Banier | 8 Pagina's

Brief uit Zeeland

Bekijk de hele uitgave van donderdag 14 december 1950

De Banier | 8 Pagina's