Brief uit Zeeland

CLIV.

Een tweetal zaken, in onze provincie voorgevallen, eisen ditmaal onze aandacht. Het is wel niet de bedoeling om berichten op deze wijze te plaatsen, maar het kan toch nodig zijn de aandacht op voorvallen te vestigen. Het eerste is, dat de Staten van Zeeland in buitengewone zitting bijeen, zijn overgegaan tot het verkiezen van een griffier.

De betekenis van die verkiezing wordt reeds aangeduid doordat zij plaats vindt op een voordracht van Gedeputeerde Staten. De Staten zijn dus niet vrij in hun keuze, maar gebonden aan het drietal, dat Gedeputeerde Staten op die voordracht plaatsen. Het is ook een gewichtvolle bezigheid, want, al is de griffier geen bestuurder, hij moet wel de Commissaris der Koningin en Gedeputeerde Stateia, alsook de Staten bijstaan. Vanzelfsprekend is die bijstand van grote invloed, vooral in meer administratieve of juridische zaken, zodat het niet onverschillig zijn kan, wie daar zetelt. De Staten van Zeeland zijn dan ook niet terstond tot stemming overgegaan, maar . hebben daarvoor een zitting gehouden met gesloten deuren.

Na die zitting is in drie stemmingen eindelijk de benoeming gevallen. Er waren 40 leden aanwezig. Bij de eerste stemming verkreeg de heer Pilaar 19 stemmen, de heer van Liere 12 stemmen en de heer Morison 9 stemmen. Bij de tweede stemming verkreeg de heer Pilaar 20 stemmen, de heer van Liere 12 stemmen en de heer Morison 8 stemmen. Bij een herstemming tussen de heren Pilaar en van Liere werd de eerste benoemd met 21 stemmen tegen 19 op de heer van Liere. Een partijstemming was het blijkbaar niet, althans uit de samenstelling is moei­ lijk te onderscheiden hoe dan wel die stemmen uitgebracht zijn. Een stemming is geheim, dus dat behoort ook geheim te blijven.

te blijven. Een tweede voorval, dat vermeldenswaard is, is het overlijden van de heer J. J. van Klinken van Nieuwerkerk. Ja, daarover zijn reeds berichten veischenen. Maar het is toch wel juist oni nog eens te vermelden de grote plaats, die de heer van Klinken innam in Zeeland, niet alleen kerkelijk, al was zijn begeerte steeds meer tot het kerkelijke werk gericht dan tot het politieke, maar ook in onze partij en in het politieke !even van Zeeland.

God had de heer van Khnken met genade en gaven begiftigd. Zodat hij een helder inzicht had, maar bovenal waren zijn redevoeringen met zout besijrengd. In alles kv/am het tot uiting, dat hij door genade iemand was, die de ere Gods zocht.

Eenvoudig was zijn woord, maar als hij sprak, dan was het volgens Gods Woord, Niet ons, niet ons, o Heere, maar Uw Naam komt toe de ere, dat was de grondtoon. Klein in zichzelf was het zijn 'u.st om God groot te maken en Zijn deugden te verkondigen. '

Ook in het bestuur van de provincie Zeeland heeft Van Klinken zitting gehad. In de zitting der Staten is hij nog door de voorzitter herdacht. Ook al was liij na de bevrijding geen Statenlid meer, Ook dat getuigt wel van de grote waardering, welke hij had. Dat is ook nog gebleken uit een koninklijke, onderschei - ^ ding, welke hem ten deel viel. Maar, * hoe zeer hij die ook waardeerde, er was een andere onderscheiding, naar welke hij stond en dat was om onderscheiden te worden door de Koning der koningen en Heere der heren, om door het vi'ije en souvereine van Zijn' welbehagen een kind Gods te mogen worden. Ongeveer 18 jaren heeft hij deel uitgcmaakt van het bestuur van de provinciale vereniging der S.G.P. in Zeeland. Ook was hij lid van het bestuur van het verband van de overheidspersonen. Na de bevrijding heeft hij die zetels ter lieschikking gesteld en is zijn zoon in het bestuur der Provinciale Vereniging in zijn plaats getreden. Ook in de Staten van Zeeland keerde hij niet meer terug, maar gaf hij gaarne zijn taak aan een jongere kracht. Ook daarin betoonde hij zijn inzicht en eenvoudigheid. Het wer(' hem te zwaar en hij zocht naar personen, die hem konden vervangen en dan kon hij met vertrouwen de zaken overgeven.

God heeft hem tot Zich genomen, op zachte wijze, en wij staren hem na. Raapt God de rechtvaardigen weg voor het kwaad? Wie zal het zeggen? Het zijn wel roepstemmen. Worden ze verstaan? Slaan wij er acht op? Een bidder minder, ook voor land en volk; een lover meer. De ouderen worden ingezameld en waar zijn de jongeren, die hun plaats kunnen innemen? Het kan zo klemmen, dat de personen, die onze partij hielpen opbouwen, weggenomen worden, en dat niet de personen zijn aan te wijzen, die hen in ijver en beginselvastheid evenaren. Zij, die jong zijnde hen hebben gezien in hun middelbare leeftijd, missen hen. Zelf zien ze hun jaren vemieerderen en dan weten zij zich zo onwijs, dat zij graag nog hvm leringen zouden ontvangen. Uto Zeeuiose Briefschrijver

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen