PROVINCIALE STATEN VAN OVERIJSSEL

Bij de behandeling van de Begroting 1951 voor de Provincie Overijssel sprak onze afgevaardigde, de heer v. d. Meulen, het volgende: Mijnheer de Voorzitter! De begroting voor 1951 biedt de gelegenheid enkele algemene beschouwingen daaraan te verbinden.

Met de woorden van Groen van Prinsterer in zijn „Vrijheid, gelijkheid en broederschap" kunnen we zeggen: „Er zijn nachten, waarin men geen handbreed kan vooruitzien. In de politieke wereld beleven wij een dergelijke nacht". Deze woorden zijn volkomen actueel. Zij typeren de tegenwoordige toestand. Zwaar drukt Gods slaande hand op de wereld en het Nederlandse volk. Hoe duur moet het de verzaking van God en Diens Woord betalen. Nameloze verarming en een niet onder de ogen willen zien van de werkelijke toestand. Donkerheid van rondom. De toekomst vervult velen met grote zorg en velen, die gebroken hebben met God en Zijn dienst, gaan een uitzichtloze toekomst tegen. Met de profeet moge ons volk worden toegeroepen: O land, land, land, hoor des Heeren Woord!

Indië verloren, ramspoed geboren! Dat was de titel van een brochure, indertijd verschenen. Ons gewest, met name Twente, zal de waarheid daarvan ondervinden en de toekomst zal duidelijk aan het licht brengen, hoe funest de gevolgde regeringspolitiek van de laatste jaren is geweest.

Het veld der provinciale bemoeiingen _ wordt van jaar tot jaar uitgebreid. Ook deze begroting legt er getuigenis van af. Vrije maatschappelijke krachten worden aan banden gelegd. Het particulier initiatief geknot. Dit brengt mee een verarming van ons maatschappelijk leven in al zijn geledingen; een overwoekering van staatsinmenging in 't samenstel van maatschappelijke invloeden. Een dreiging van staatsabsolutisme. We hebben aangeboden gekregen een sluitende begroting, maar ook een hoge belastingdruk. Een vorig jaar kwam er uit deze Staten van zekere zijde een voorstel tot opcenten-verlaging. Ik zal het toejuichen als van die zijde ook thans zo'n voorstel te wachten is. Ik zal er gaarne mijn stem aan geven.

Ten opzichte van vele groepen van de bevolking in ons land kan de toekomst met zorg tegemoeit wordsn gezien. Ik denk bijvoorbeeld aan de noodtoestand van de tuinders. Zelf woon ik in een tuinbouwcentrum en van nabij ben ik met de noden van die bevolking bekend. De vooruitzichten van de jonge tuinders zijn zeer onzeker. Velen kunnen geen emplooi meer vinden in het bedrijf van hun vader. Industrialisatie kan misschien voor een deel uitkomst geven. Men kan hen toch ook slecht het land uitdrijven. De N.O.polder heeft voor die mensen geen plaats. In de toekomst zal dit college ook met dat probleem kennis maken. Het moge wijsheid bekomen om daarvoor een oplossing te vinden. Dat is niet alleen rijkszaak. Alle instanties van Rijk, provincie en gemeenten dienen daaraan mee te werken.

Met instemming haal ik aan de woorden van het College in zijn antwoord op de in de afdelingen gestelde vragen: , , Voorts dient rekening gehouden te worden met de onzekere toekomst, die tot de uiterste voorzichtigheid dwingt". Een voorzichtig, vooruitziend beleid is van het grootste gewicht voor de Provincie. Het verheugt me, dat het College dat ook zo ziet.

Zo ongeveer honderd jaar geleden — 1848 — schreef Guizot: „Geen partij waagt zich op het openbare erf, dan met democratie in haar vaandel". Zo is het heden ten dage nog. En Groen \an Prinsterer haalt dit woord met instemming aan en hij voegt er aan toe: „Achter de moderne democratie verliergt zich de chaos". Op de waarheid van die woorden behoef ik niet te wijzen. Dikwijls wordt de democratie om hals gebracht in naam \an de democratie.

lu de Nederlander van 21 September 1S52 schreef prof. Bosscha: De onder- \inding der geschiedenis is, dat Staten altijd te gronde gaan door het tegengestelde van dat, waardoor ze zijn groot geworden."

\\'anneer dat waar is, en als ervaringsfeit is het waar, welnu, bij onze vaderen lagen de beginselen van Gods Woord ten grondslag aan het staatkundig beleid van land, gewest en gemeente. Die beginselen mogen ook ten grondslag liggen aan het Provinciaal beleid van Overijssel. Eerbiediging van Gods Naam en van Gods gezag en de inroeping van Zijn zegen bij al onze beraadslagingen, acht ik ook voor ons gewest van het allergrootste gewicht. Immers is de Provinciale ()\erheid als dienaresse Gods geroepen tot verheerlijking Gods. Ze regeert bij de gratie Gods. Ze heeft daarvan getuigenis af te leggen en hebbe derhalve haar vergaderingen aan te vangen met gebed, om Gods zegen af te smeken over de beraadslagingen der Staten; aan welke zegen toch ook alles gelegen is. En die zegen is toegezegd op het onderhouden van Zijn geboden. Een belofte, die tevens een bedreiging inhoudt: „Wie Mij eren, die zal Ik eren; maar die Mij ver- .•bmaden, zullen licht geacht worden". Ik moge besluiten met het woord van de dichter:

Wat afvalt van de hoge God, Moet vallen! Een zelfde schuld, een zelfde lot Voor allen! 't Gezin, 't geslacht, het volk, de staat. De kleinen en de groten: Verlaten wordt wat God verlaat! Wat God verstoot, verstoten! Wel hoort men daaglijks stem op stem Weerklinken: Geen nood! wij redden 't zonder Hem! Maar die dat zeggen. . . . zinken!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen