Brood voor de hongerigern

III.

Die de hongerige brood geeft. Psalm 146

)an wordt het goede van Gods huis gemaakt. Dan krijgen de vermoeiden en )elasten rust voor hun ziel. Dan worden ; ij gevoed, gelaafd, verkwikt en verterkt, op het allernauwst en innigst met jhristus verenigd.

)an mogen zij met verlichte ogen des erstands zien hoe de Vader Zijn wel- ".hagen verheerlijkt en volvoert in en k/W Christus Jezus. Zijn vlees is waarijk spijs en Zijn bloed waarlijk drank, 'anwege hun zonde zou het rechtvaarig zijn, dat zij eeuwig zouden moeten longeren en in eeuwige ellende zouden vegzinken. Maar dat God nu zulk een veg nog geopend heeft, met behoud en erheerlijking van Zijn eeuwige deugden, lat doet hen bij ogenblikken zo diep 'oor God wegzinken.

ie genade vernedert eii de veiheerJij- : ing van Christus in ons hart doet ons Ie laagste plaats innemen. -Vaar Gods kind zo vaak over klagen noet, is wel dit, dat er vaak zo weinig Irang en honger is om alleen met dat lemelse manna gevoed te worden. ïr is meer brood dan honger. Het is wel martelijk om met de kerk in Psalm 107 n de woestijn te dwalen, in een weg der Yjldemis, hongerig en dorstig; hun ziel i's in hen overstelpt. Maar dat is toch Ie weg om met goed vervuld te worlen.

En als wij geen honger hebben, dan zijn OTJ zelf de oorzaak, dat „het Brood" ons mthouden wordt. Wanneer wij daar^in selfvoldaanheid over de wereld gaan, mn rusten op hetgeen er gebeurd is, dan' ; r geen plaats voor Christus. En wat lat droeve tijden.

Dan moeten wij onszelf maar Vüroorlelen; doch er komen zelfs wel tijden^^ Jat wij ons veroordelen moeten, ome Ie rechte veroordeling gemist wordt. Het wordt wel openbaar in ons leven, dat er een gedurige bearbeiding van Gods lieve Geest nodig is om behoefte» te hebben aan Christus en aan Zijn gerechtigheid.

Laten wij maar nooit denken, dat wij, hoeveel genade wij ook ontvangen hebben, onszelf kunnen opwekken. Wij moeten steeds maar gewaar worden, dat er in ons niets meer is, dat naar God vraagt en zoekt. Uit die kennisneming was het, dat David zuchtte in Psalm 51 : 8: Heere, open Gij mijn lippen door Uw kracht. En voor dat volk wordt het zulk een. eeuwig wonder, wanneer de Heere Zelf nog behoefte geeft en uitgangen der ziel naar die dierbare Middelaar des Verbonds.

Wat was het een blijdschap voor David 5n zijn mannen tosn zij in 2 Sam. 17 hongerig en vermoeid waren, dat er toen m de woestijn een maaltijd voor hen bereid was. Zo is het ook voor Gods kinderen, wanneer zij in de ontsluiting van die eeuwige liefde Gods gemeenschap mogen oefenen met Christus en een spijze mogen genieten, die de wereld niet kent. Een spijze, waardoor zij nieuwe krachten ontvangen om met lijdzaamheid te lopen de loopbaan, die hun voorgesteld is, ziende op de overste Leidsman en Voleinder des geloofs, Jezus.

En nu is hier alles maar ten dele; doch eenmaal zal het volmaakte hun worden geschonken. Dan zullen zij eeuwig verzadigd worden. Dan is de Middelaarsbediening van Jezus niet meer nodig, doch dan zal God zijn alles en in allen.

Dan zullen wij ook van alle lusteloosheid en goddeloosheid verlost zijn, om eeuwig volmaakt te mogen betuigen, wat hier bi] ogenVjlikken plaats mocht hebben: Doch Gode zij dank voor Zijn onuitsprekelijke gave. Dan is volkomen in vervulling gegaan wat Hanna in haar lofzang (1 Sam. 2 : 5) gezongen heeft: Die hongerig waren, zijn het niet meer.

O wat een weldaad, om het hier aanvankelijk te kennen, wanneer God in Christus ons oplost en onze zaken opgelost worden. Dat een ieder het eens ernstig onderzoeke, of hij al ooit honger gekregen heeft naar Christus en naar Zijn gerech­ tigheid. Het is een levensvraag voor een ieder, jong of oud, klein of groot. O, wat ik u bidden mag, leg het toch niet naast u neer. Uw leven heeft toch zulk een grote betekenis.

Spoedig komt de tijd, dat de engel des doods uw leven zal afsnijden. En dan. . dan zult gij God moeten ontmoeten en dat zal zonder Christus vreselijk zijn. Moed- en vrijwillig in Adam u van God losgescheurd, u gevoed met de zwijnendraf van de wereld; en het „Brood des levens", dat u werd aangeboden in de prediking des Evangelies, versmaad, veracht en verworpen. Een dubbel oordeel zal u treffen.

Werkt niet langer om de spijze, die vergaat, maar dat ge u bekommert over die spijze, die blijft tot in der eeuwigheid. Dat Gods Geest u nog intijds overtuige en ontdekke; uw zielarmoede recht lere kennen, om ook verlegen te worden om Christus.

Die Kananese vrouw werd tweemaal door Christus afgesneden, maar door het geloof greep zij Christus vast op Zijn eigen woord. De Heere Jezus had gezegd tot haar beproeving: Het is niet betamelijk om het Brood der kinderen te nemen en het de hondekens voor te wer- T-^'-.'TJOCII zij zeide: Ja Heere, maar ook ch hondekens eten van de kruimelkcns van de tafel. En toen zij zo laag mocht buigen, smekend om een kruimeltje, toen kreeg zij het „Brood Zelf". Zo mocht het met velen gaan En volk des Heeren. Dat onze honger maar niet over ging, doch dat wij steeds meer honger kregen. Dan wordt het bevestigd: Die de hongerige brood geeft. Amen.

Gr.R. Ds L.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen