Brief uit Zeeland

CLVIII.

Naar aanleiding van de 155ste brief vraagt een lezer nogmaals mijn mening over de Noodwet-Drees. De opmerkingen, die hij maakt: „Wat voor een bestaan hadden de oude mensen vroeger? Toen moesten de kinderen voor de ouders opbrengen, want de kerken probeerden alles van zich af te schuiven. Dan wil ik het ook nog anders zien, daar de Heere zegt in Zijn Woord, het goud en zilver is Mijn, en dan geeft de Heere aan rechtvaardigen en onrechtvaardigen, en dat er door de regering zó met geld gesmeten wordt, dat de Heere de heer Drees als middel heeft willen gebruiken om voor ouden van dagen te zorgen. Wat zou u denken van een kleine gemeente, daar de diaconie niet kan zorgen voor die mensen, omdat er niet genoeg geofferd wordt. U hebt bezwaren tegen de Ziekenfondspremie, maar wanneer een militair in dienst gaat, dan is hij ook verzekerd, als hij sneuvelt, dat hij met militaire eer begraven wordt; dat is volgens mij txk verzekering. Maar nu het kardinale punt. waar het om gaat. Zou iedereen wel dat Godsvertrouwen hebben, wanneer Lij het weigert, dat hij gelooft dat de Heere voor hem zal zorgen; en ziet u eens, dan ga ik maar van mezelf af praten, wij kunnen maar niet geloven wanneer vs^ij willen, want het is gemakkelijk genoeg gezegd, je moet maar geloven, maar dt practijk leert anders en dan gaat een mens als een ongelovige over de aarde, van iedereen verlaten, en dan komen w« niet verder dan een ach en wee. We hebben vlugger een wond geslagen dati genezen. Ik hoop nog eens iets er over van u in De Banier te lezen". Zo ongeveer, niet geheel woordelijk, zijn de opmerkingen.

Het is mij niet geheel duidehjk, of de \Tager ook wel de 153ste brief gelezen heeft, want die ging juist over de Noodwet Drees. De 155ste ging over de sociale verzekeringen en niet over de Noodwet Drees. Daarom begrijp ik niet dat hij nu die wet er bij haalt. Wel haalt hij ook de ziekenfondspremie er bij k en dat wijst wel op de Noodwet Drees. Dus zullen we moeten trachten nogmaals het standpunt uiteen te zetten. Om dan nu ook maar met het kardinale pimt te beginnen; niet ieder heeft dat Godsvertrouwen, niet ieder kan geloven.

Het zal nodig zijn om onderscheid te .stellen tussen het waar zaligmakend geloof en het historiëel geloof. Om te mogen en te kunnen geloven wat God in Zijn Woord zegt en wat ons ter zahgheid nodig is, zal God met de bijzondere werkingen van Zijn Geest ons moeten bearbeiden, moeten levend maken. Immers, door de zondeval zijn wij een drieërlei dood onderwoi-pen. De tijdelijke, de geestelijke, en de eeuwige dood. Zo min doden in de natuur kminen horen, zo min kan een dood zondaar van zichzelf horen. God heeft nog een ^ mogelijkheid willen stellen, opdat doden * nog zouden kunnen horen. Maar dan bewerkt God ook de zondaar met Zijn Geest en Woord.

Zo genomen kan ik het wel begrijpen, dat lezer schrijft niet te kunnen geloven. Houd dat maar vast, lezer. God mocht er ons maar eens bij bepalen. Ons ongeluk van het niet kunnen en niet willen Ieren kennen, opdat er een Borg nodig mocht worden om ook onze schuld van het niet kunnen en niet willen te verzoenen.

Nu mogen we wel onderscheiden. Want al is het ook, zo, dat wij niet in staat zijn te geloven, de eis Gods blijft. Daarbij komt, dat de bediening, waarover de lezer schrijft, namelijk dat God geeft aan rechtvaardigen en onrechtvaardigen, niet vloeit uit de verdiensten van Christus, maar voorvloeit uit de algemene goedertierenheden Gods, uit Zijn voorzienig bestel.

Daaruit geniet alles wat leeft en wordt onderhouden alles wat geschapen is. God hoort de jonge raven als zij roepen. En zou er dan enig ding bij Hem te wonderlijk zijn? Mogen wij ons door verzekeringen te sluiten aanstellen alsof God niet de Machtige was. dat Hij alles kan onderhouden?

Het is mij niet mogelijk iemand te doen geloven, te laten geloven, maar het is wel mogelijk om de weg voor ogen te houdsn, die God stelt. Dan eist God er- trauwen. En dat vertrouwen omtrent natuurlijke noden kan ook bij een niet bekeerde aanwezig zijn. Wij mogen niet stellen, dat de onmacht de veritntwoordelijkheid opheft en ook niet stellen, dat de natuurlijke mens, nog door Goc! met verstand begiftigd, niet uit Gods Woord Zijn wil kan leren kennen. Misschien dat de lezer door bovenstaancte enig ander inzicht krijgt, maar het moet toch wel gesteld worden, dat niet jiij, ook niet ik, kan vaststellen hoever de middelen van een kerk reiken. Ook een kleine kerk kan wel voor zijn leden zorgen. Dan zijn er immers ook weinigen, die verzorging nodig hebben? Er kunnen wel omstandigheden zijn, dat een plaatselijke kerk zwaar zit, maar dan is het nog mogelijk dat anderen helpen. Dan de opmerking over het afschuiven, op de kinderen. Maar weet de lezer niet, dat het toch een eerste plicht is van een kind om zijn ouders te onderhouden? Het schijnt wel, dat ook die zaken reeds door de vele maatregelen zodanig op de achtergrond raken, dat het zonder blozen wordt neergeschreven. Daaruit proeven wij de geest, die niet uit Gk)d is, welke het geliele verzekeringsstelsel uitlaat. Tenslotte, meent de lezer nu dat de Zeeuwse Briefschrijver laag op anderen ïiet, die menen in de verzekering te kunnen leven? Neen, zo is het niet. Maar wel wil hij trachten om ons volk de drog- ^liden voor ogen te stellen; niet om te heersen, maar om te dienen, en, kon het ff'pi, opdat Gods Naam nog verhoogd en ^•/èrlbeerlijkt mocht worden.

Uw Zeeuwse Briefschrijcer

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen