BUITENLANDS OVERZICHT

Hooggaande verdeeldheid is wel een tjrperend kenmerk van onze tijd. Met grote ophef van woorden heeft men daarin beweerd, dat de wereld opperbest door de menselijke rede viel te regeren. In die vergaande hoogmoedige bewering blaast de Heere echter zichtbaar, want het is verdeeldheid hier, verdeeldheid daar, verdeeldheid schier overal. Verdeeldheid niet het minst onder de machtigen en wijzen dezer aarde, waardoor hun machteloosheid gekarakteriseerd wordt.

Veiligheid menen de genoemde machten over heel de wereld te brengen, zowel in het Oosten als in het Westen daarvan, maar zij laat overal nog steeds op zich wachten. En het merkwaardige daarbij is, dat zich steeds bij de stichters van de veüigheid grote verdeeldheid openbaart en dat zij het onderling niet eens kunnen worden.

Zo is het ook gelegen met het Japanse vredesverdrag. Generaal Mac Arthur heeft daaraan medegewerkt, de republikeinse raadsman van president Truman, Forster Dulles, heeft het zelfs zo ver gebracht, dat hij een ontwerp-vredesverdrag heeft samengesteld. Doch alvorens dit verdrag werkelijkheid wordt, kan er nog wel eens heel wat wa- ter door de Rijn lopen. Het is te verstaan, dat de Sovjet-Unie en het rode China van dit verdrag niets moeten hebben, zowel het ene als het andere rijk willen daar per sé in gekend worden, hetgeen echter niet zozeer voor de hand ligt, is, dat Engeland — ook hier dus verdeeldheid — er wel voor blijkt te zijn, dat 't communistische China bij de vredesonderhandeling met Japan 'n stem in het kapittel bekomt, ja, dat het er zelfs geen bezwaar tegen heeft, dat Formosa — wat de Amerikanen vrijwel algemeen niet willen — aan het rode China wordt toegekend.

En wat de herbewapening van Japan aangaat, ook daarover is men het onder de mogendheden verre van eens. Niet alleen Rusland en China liggen daar fel tegen gekant, maar ook de Philippijnen, Australië en Nieuw-Zeeland hebben daar grotelijks bezwaar tegen. De laatstgenoemde landen zullen echter hun bezwaren wel laten varen, nu de Amerikaanse regering zich bereid verklaard heeft om met hen een verdrag aan te gaan, waarin zij belooft hen tegen elke agressie, welke dan ook, te willen beschermen.

Grote verdeeldheid is er ook in Amerika. Zij was er al lang. Zij is echter scherp toegespitst door het ontslag van Mac Arthur.

Mac Arthur zelf heeft Japan verlaten, waarin hem door de bevolking door openlijke manifestaties haar sympathie jegens zijn persoon en zijn in Japan verrichte arbeid is betoond. In Amerika zelf is hij bij zijn aankomst op een grootse wijze gehuldigd. Overal waar hij zich vertoonde in Washington en in New York heeft een grote mensenmassa hem geweldige ovaties gebracht. In het Congres, dat in alle hoeken gevuld was, hield hij een rede. En dit op waardige wijze. Van enige bitterheid over het gegeven ontslag liet hij niets blijken. Zijn persoonlijke belang werd daarin geheel op- de achtergrond gesteld, het Amerikaanse daarentegen krachtig naar voren gebracht. Hij verklaarde, dat het voor de veiUgheid van Amerika noodzakelijk was, dat de keten van eilanden, welke Amerika in het Westelijk gedeelte van de Stille Oceaan bezat, ongeschonden in zijn geheel in bezit van Amerika bleef, en onder langdurige toejuichingen van de Congresleden: Ik heb er in het verleden met nadruk op gewezen, dat het, uit miUtair oogpunt bezien, een dwingende noodzaak is, dat Formosa nimmer onder communistische heerschappij komt. Indien dit zou gebeuren, zou de vrijheid van do Phihppijnen en Japan onmiddellijk bedreigd worden en wij zouden mogelijk gedwongen zijn ons op de Californische kust terug te trekken. Voorts zeide hij: Het communistische China greep op Korea in, waardoor een nieuwe toestand werd geschapen, welke beslissingen op diplomatiek terrein vereisten. Zij zijn echter niet genomen.

Om de nieuwe vijand te kunnen verslaan is het — aldus Mac Arthur — noodzakelijk om bepaalde maatregelen te treffen. Deze omvatten: Een marineblokkade van de Chinese kust; het uitvoeren van luchtverkenningen boven Chinees gebied en het opheffen van de beperkende bepalingen voor de Chinese nationalisten op Formosa. De generaal vervolgde: Enkelen willen tegenover het communistische China een op concessies rustende verzoeningspolitiek voeren. Zij geven blijk geen kennis te hebben van de sprekende lessen der historie. Een verzoeningspolitiek leidt tot nieuwe en bloedige oorlogen. Zij legt de grondslag voor nieuwe en steeds verder gaande eisen van de tegenstander. Mijn soldaten vroegen mij: Waarom worden op het slagveld bevochten rechten weer aan de vijand prijs gegeven? En met vaö ontroering trillende stem voegde Mac Arthur hieraan toe: Ik kon hun vraag niet beantwoorden.

Mac Arthur, die zeide, dat hij niet als pleitbezorger van een politieke partij optrad en niet naar enig politiek ambt dong — een verklaring, die niet naliet grote indruk te maken — verklaarde, dat alle Amerikaanse stafehefs het met zijn inzicht eens waren.

Deze verklaring heeft inzonderheid grote indruk op de Amerikanen gemaakt, zó zelfs, dat er van hen een sterke aandrang uitgaat, dat de congrsessionele commissies e.'in onderzoek zullen instellen, opdat er volkomen zekerheid zal komen of metterdaad alle stafehefs Mac Arthurs zienswijze delen. Op dit punt toch bestaat er grote twijfel. Generaal Bradley, de stafchef van het Amerikaanse leger, heeft in een rede, waarin hij verklaarde, dat hij het met het standpunt van president Truman eens was, onder het Amerikaanse volk een andere indruk gewekt dan uit Mac Arthurs positieve verklaring opgemaakt kan worden.

Hoe het ook zij, uit Mac Arthurs rede valt met alle zekerheid op te maken, dat er grote verdeeldheid onder het Amerikaanse volk en ook bepaaldelijk onder de bij hen gezaghebbende personen bestaat, alsook dat zeer velen van hen het lang niet esns zijn met de houding, welke de Organisatie der Verenigde Naties in deze heeft aangenomen. Een houding, welke door grote besluiteloosheid wordt gekenmerkt, mede tengevolge van het feit, dat de meerderheid daarvan Mac Arthurs standpunt niet deelt. Deze verdeeldheid heeft Mac Arthurs rede niet weggenomen. Integendeel, zij heeft haar nog verscherpt. Men kan verwachten, dat door Mac Arthurs rede de verdeeldheid nog toe zal nemen en dat het de Amerikaanse regering stellig niet gemakkelijk zal vallen om de steun van het Amerikaanse volk te verkrijgen en te behouden. Ook zal in dit opzicht de kloof, welke er tussen een groot deel van het Amerikaanse volk en de Organisatie der Verenigde Naties bestaat, veel eerder verbreed dan versmald worden, dewijl het na Arthurs rede zoveel te moeilijker zal zijn om de Amerikaanse steun te verkrijgen voor de politiek, welke de meerderheid dier Organisatie voorstaat.

In het kort nog het volgende. Op Korea hebben de Amerikanen en met hen de verbonden troepen weder enige vorderingen kunnen maken. Het aantal van de daar gesneuvelde, verwonde en vermiste Amerikanen is al tot boven de 60.000 geklommen. Amerika brengt aldaar wel zeer zware offers. In Parijs is de conferentie van de Amerikaanse, Engelse, Franse en Russische plaatsvervangende ministers van buitenlandse zaken na w^eken van vergaderen nog geen stap verder tot haar doel gekomen. Er heerst nog steeds dezelfde verdeeldheid en nog steeds heeft men geen agenda kunnen samenstellen. Tito, de Joego-Slavische leider, heeft, nadat hij eerst bij de Westerse mogendheden om het zenden van voedsel had aangeklopt, hen nu ook verzocht wapens te willen zenden, hetgeen er wel op wijst, dat hij zich van behoud van de vrede lang niet zeker gevoelt. In Perzië is het wat rustiger geworden. Of die rust echter van blijvende aard is, dient afgewacht te worden. De Sovjet- Unie zal er wel alles op zetten om het vuur der onrust weder aan te blazen om zodoende het olie-gebied zo al niet in eigen hand, dan toch uit die van de Engelsen en Amerikanen te krijgen. In Engeland heeft men de hoop opgegeven, dat de onderzeeboot Affray met zijn 75 opvarenden nog te redden valt. Er worden nog wel vliegtuigen uitgezonden om de plaats, waar de duikboot zich bevindt, te bepalen, maar over het algemeen acht men de onderzeeboot reddeloos verloren.

In Indonesië is de kabinetscrisis nog steeds niet opgelost, hetgeen er toe bijdraagt om de onrust aldaar te vermeerderen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen