PINKSTERMEDITATIE

„En ah de dag van het Pinksterfeest vervuld werd, waren zij allen eendrachtelijk bijeen. En daar geschiedde haastelijk uit de hemel een geluid, gelijk als van een geweldige gedreven wind, en vervulde het gehele huis waar zij zaten; en van hen werden gezien verdeelde tongen als van vuur, en het zat op een iegelijk van hen; en zij werden allen vervuld met de Heilige Geest, en begonnen te spreken met andere talen, zoals de Geest hen gaf uit te spreken." Handelingen 2:1—4

Hoe geduldig en hoopvol hebben de disjipelen gewacht! Ze zijn in de stad Jeruzalem gebleven, totdat ze zouden worden aangedaan met kracht uit de hoogte. Hoe vurig zal hun gebed geweest zijn: „Och, dat Gij de hemelen scheurdet, dat Gij nederkwaamt."

Zij zijn niet maar vast „Pinksteren" gaan vieren, zónder de Heilige Geest. Gelovig bleven zij wachten, hun ziel wachtte ongestoord en ze hoopten in al hun klachten op Zijn onfeilbaar Woord. Hij, Die het beloofd had, is de Getrouwe. „Och schonkt Gij mij de hulp van Uwen Geest." Het geduld is wel op de proef gesteld, maar hoe kostelijk was de vreugde van hen die gelovig op God de Heilige Geest wachtten. Met die Heilige Geest werden de 120 gedoopt.

Pinksteren is vervulling van de scha- ^uwdienst. Het laatste der feesten, na •„God met ons" en „God voor ons" nu „God in ons". Des Heeren belofte werd heerlijk vervuld. Vervulling van huis en hart.

Zo was dan de vijftigste dag- aangebroken. De Heere had deze dag bepaald: „Daarna 2Mlt gij u tellen van des anderen daags na de sabbath, van de dag dat gij de garve des beweegoffers zult gebracht hebben, het zullen zeven volkomen sabbatthen zijn, tot des anderen daags na de zevende sabbath zult gij vijftig dagen tellen, " Leviticus 23 : 15, 16.

Israël moest op die dag twee beweegbroden brengesn; de eerstelingen voor de Heere. Brandofferen, spijsofferen en drankofferen.

Een eeuwige inzetting in alle woningen voor alle geslachten. Op het Paasfeest waren de eerstelingen van de oogst, het graan; op het Pinksterfeest de eerstelingen: broden. Ja, dit was de dag, en de 120 waren op de plaats. „Och Heere geef tlians Uw zegeningen, och Heere geef heil op deze dag."

Niet om hun bidden deed de Heere het, maar ook niet zonder hun bidden. De belofte, die zij gekregen hadden, had hen werkzaam gemaakt. Ze konden het niet stellen bij wat geweest was. „Drupt gij hemelen van boven af, dat de wolken vloeien van gerechtigheid." Pinksterfeest zou ook de gedachtenis zijn geweest van de wetgeving op Sinaï. Sinaï wijst op het wonen Gods onder de cherubim. Pinksteren zegt dat de tabernakel Gods bij de mensen is.

Hier het feest van de Schechina (de Goddelijke inwoning). De inwoning Gods hier in Jeruzalem. God Zelf heeft deze berg begeerd ter woning om aldaar geëerd Zijn schechina te tonen. Nu zijn de 120 eendrachtiglijk bijeen, op de dag des Heeren. Van één gemoed zijn ze. Geen verwijdering geen twist, geen tweedracht, geen vragen wie de meeste is, de een acht de ander uitnemender dan zichzelf. Lieflijke eendrachtigheid! De Heere Zelf bindt hen samen, 120 mensen, die toch van nature stekels zijn. Eendrachtiglijk wachtende op de vervulling van de belofte.

Hij heeft beloofd en er is geschied. De belofte maakte de kerk werkzaam: „ontwaak noordenwind, en kom gij zuidenwind; doorwaai mijn hof, dat zijn specerijen uitvloeien."

En nu geschiedt dat wonder „haastiglijk". De Heilige Geest heeft haast om tot de kerk te komen. De Vader en de Zoon zonden uit liefde tot de kerk die Heilige Geest „haastiglijk".

Deze Geest kwam uit de hemel; van boven. O, wat de geest uit de afgrond vermag — het is niemand van die 120 onbekend. Maar hier: de hemel gescheurd en de Heere Die Zich ontdekt. Het geluid was te vergelijken met een geweldige windvlaag. Die vfind reinigt, doorwaait, slaat neer, veilkwikt, maakt vruchtbaar, verfrist in hitte. Het dor en dorstig land krijgt lafenis. Dat geluid werd gehoord en wat wordt er gezien? Verdeelde tongen als van vuur, reinigend, verterend, verlichtend, verwarmend. Deze tongen niet over allemaal heen, maar particulier: „op een iegelijk van hen". In onze droevige dagen leest men daarover heen. Is genade dan niet particuher? Hoe teer handelt de Heere met Zijn volk. Met elk van hen apart.

Als ik een nieuwe vergelijking mag maken: welke oogarts giet oogmedicijn uit in de wachtkamer over al zijn patiënten? Behandelt hij hen niet één voor één en brengt hijzelf niet de druppels in ieders oog?

O, die neerbuigende goedheid des Heeren! „Op een iegelijk van hen". En nu zien zij het wel van elkaar, maar niet bij zichzelf. Dat er in onze treurige üjd eens meer gelet mocht worden op wat genade werkt in het leven van Gods kinderen, er zou niet zoveel over vermeende fouten en gebreken worden gesproken. Hier het vuur der ontdekking, der reiniging, der vertroosting, der liefde. Hier de harten ontstoken in liefdevuur. Geen geestdrijverij. Geen doorvloei'ing. Mozes' bede wordt verhoord: „och, dat al het volk des Heeren profeten waren!" (Numeri 11 : 29). En als zij vervuld zijn met die Heilige Geest, dan spreken zij. Niet over de dingen der wereld, maar over de grote werken Gods.

Lezer(es) verstaat gij door genade wat Pinksterfeest beduidt? In de hedendaagse godsdienst hoort men nooit van de derde Persoon spreken. Hoe zal men zonder die Geest ooit kennis krijgen aan een rechtvaardig Rechter, die de schuldige geenszins onschuldig houdt? En zonder dat, zal men toch de Heere Jezus nooit benodigen? Die Geest maakt van dood — levend. Eenvoudige Galileërs valt dat voorrecht te beurt.

Het geringe, het verachte heeft God verkoren. Vlak bij zijn de schriftgeleerden en priesters in de tempel. En ziet: voor wijzen ^ i verstandigen verborgen, doch kind», ïfccuï geopenbaard. In deze barre wereld van 1951 wordt het Pinksterfeit herdacht. Eendrachtiglijk bijeen de millioenen communisten, de millioenen roomsen. Een valse eenheid op kerkelijk gebied, inderdaad: een „una satanica".

Alles heet christelijk, maar spot met dat arme volk dat door de Heilige Geest wordt geleid. Het is: geest uil de afgrond óf Heilige Geest. Samengaan in één mensenleven bestaat niet.

Hebt gij het getuigenis van die Heilige Geest dat gij een kind Gods zijt? Het baat u niet of gij uzelf daar al voor uitgeeft. Het helpt niet of mensen met genade u daar welHcht voor houden. Hebt gij die andere taal al leren spreken door die Heüige Geest? Maakt uw spraak u openbaar? Die Geest leert ware wijsheid aan arme dwazen.

Hier het feest van de schechina, van de „inwoning Gods", uitwonend bij de Heere. Straks eeuwig in die heilige gehouden de drieënige God loven en prijzen. De Heere geve u Pinkstervreugde en doe bij u weldadigheid, opdat gij leven nioogt en Zijn woorden moogt bewaren en dat Zijn Geest u ware wijsheid lere, uw oog verlichte, en de nevels op doe klaren.

„Och Heere geef thans Uw zegeningen och Heere geef heil op deze dag! och, dat men op deez' eerstelingen Een rijke oogst van voorspoed zag!"

G.

J. V. D.

Bij Koninklijk Besluit is benoemd tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw Ir C. N.- van Dis te 's-Gravenhage, lid van de Tweede Kamer der Staten-Generaal.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen