De Beginselen

Voor studie en leidraad

der Staatkundig Gereformeerde Partij

HAAR PROGRAM (no. 74)

Artikel 8

Op de Overheid rust de zorg voor de openbare gezondheid van het volk, zo verbindere zij de verontreiniging van het water en de openbare weg en van de dampkring; zij hoede tegen de uitbreiding van besmettelijke ziekten, waftneer en waar die voorkomen, met zulke middelen als tegen het Woord Gods niet strijden (afzondering, ontsmetting); zij dwinge echter niet tot een kunstbewerking aan den hjve (geen vaccinatie dus), waardoor èn de vrije beschikking over eigen lichaam èn dat zijner kinderen in de vrijheid der consciëntie wordt gekrenkt. Zo luidt artikel 8 van het Program der S.G.P.

Het kenmerkt het karakter van de S.G.P., dat zij ook bij de Volksgezond­ heid Gods Woord betrekt. Daarmede treedt zij in het spoor van de voormannen der Reformatie. Het leerboek der Vaderen toch, de Heidelberger Catechismus, doet zulks ook, waar het in Zondag 10 bepaalt, dat gezondheid en krankheid Gods kind niet bij geval, maar van Gods Vaderlijke hand toekomt. Dit belijdende onttrekt het in hoogste en laatste instantie gezondheid en krankheid aan de machtssfeer van Vadertje Staat en degenen, die in zijn naam en gezag vaak maar al te zeer souverein over lijf en leven der burgers willen heersen, ja, zelfs niet schromen om de burger, die daar niet van gediend is, zelfs daartegen principiële gewetensbezwaren heeft, met de staatsmacht hun wü op te leggen, om hem alzo te dwingen, dat hij zich onvoorwaardelijk aan hun inzichten zal onderwerpen zich de medische behandeling, welke zij op autoriteit van de wetenschap hem voor- schrijven, zal laten welgevallen. Het gevoelen van de Heidelbergse Catechismus delend, heeft de S.G.P. in haar program een evengelijk standpunt ingenomen.

De S.G.P. toch erkent in haar program dat op de overheid de zorg voor de openbare gezondheid van het volk rust, maar zij stelt dje zoig meteen onder de censuur van Gods Woord. Zij oordeelt dat die zorg geenszins zo ver mag gaan, dat de maatregelen, welke de Overheid neemt, tegen de uitspraken der Heilige Schrift ingaan en plaatst alzo zeer terecht het gezag van Gods Woord boven dat der Overheid en van haar te dezer zake uitgaande bemoeienissen. Zich aldus gedragende, eerbiedigt de S.G.P. de heilige schriftuur, die leert, dat een iegelijk onderdaan eerbied en gehoorzaamheid heeft te betonen aan de machten, die over haar gesteld zijn, maar ook tevens, dat, indien de Overheid gehoorzaamheid van hem vordert in zaken, welke de Heere in Zijn Woord en Wet veroordeelt, dat men alsdan God meer gehoorzaam heeft te zijn dan de Overheid.

Daarmede verwerpt het program der S.G.P. het absolute staatsgezag, het staatsabsolutisme, dat zeer velen in onze tijd huldigen, bepleiten en ingevoerd wensen te zien, alsmede veroordeelt het daarmede al die maatregelen, welke de staat, strijdig met des Heeren Woord, invoert en door middel van zijn dienaren, desnoods met de sterke arm, van de wereldlijke Overheidsmacht vidl doordrijven, er op staande, dat een iegelijk, klein en groot der burgers, zich daaraan onvoorwaardelijk zal onderwerpen, in die mate zelfs, dat, wanneer zulks niet goedschiks geschiedt, het dan maar met behulp van boeten, gevangenisstraf en van nog al ergere middelen moet geschieden.

Deze even ongehoorde als gruwelijke staatsdwang moge al geheel naar het inzicht van onze tijdgeest zijn, zoals op te maken valt uit tal van artikelen in de dagbladen, waarin die dwang noodzakelijk wordt geacht en als heilzaam ten hoogste wordt aangeprezen, doch wie als S.G.P.-er overeenkomstig zijn program vi'il leven, moet daartegen in verzet komen. Zelfs tegen opkomen, al zal dat hem tal van onaangenaamheden bezorgen, evenals dat het geval was met die militairen, die zich tijdens hun verblijf in Indië om des gewetens wil niet hebben kunnen en willen laten vaccineren. En bij zulk een verzet mag men zich gelukkig prijzen, als het daarbij alleen nog maar bij schimp- en scheldwoorden als „stijfikoppen, ellendelingen, en gij zijt een pest" blijft en er niet scherper wordt opgetreden, want men heeft alsdan de publieke opinie tegen zich en wordt deswege schier van een ieder als een eigengerechtigd en waanwijs mens veroordeeld of als een, wiens hoofd op hol is, door zich te verzetten tegen wat algemeen als hoogst noodzakelijk en nuttig geoordeeld wordt, dat immers uit naam en op gezag van de wetenschap volvoerd wordt.

Vooral het laatste, het gezag der wetenschap, geeft en heeft bij talloos velen de doorslag gegeven. Zij zien daarbij echter maar al te zeer over het hoofd, dat Gods Heilige Geest bij monde van de Apostel Paulus de wetenschap, welke uit ongeloof en hovaardij des mensen voortspruit, een dusgenaamde wetenschap heeft genoemd en haar als zodanig verworpen heeft.

En als zodanig is zij en blijft zij te allen tijde, in Paulus' dagen en ook in onze dagen, te verwerpen.

Men zal er dan ook steeds zeer goed aan doen, als men inzake van de wetenschap op het getuigenis des Heiligen Geestes ter dege acht geeft en maar niet voetstoots aanvaardt al hetgeen, dat op gezag der wetenschap verkondigt, op de markt gebracht en van staatswege wordt ingevoerd.

Men heeft er wel heel nauwkeurig acht op te geven uit welke winkel de waar en uit welke bron de alom aangeprezen middelen ter genezing afkomstig zijn. Maar al te vaak zijn deze toch afkomstig uit de winkel, waarin men met God noch Zijn gebod enige rekening houdt en in trotse hovaardij beweert, dat de wetenschap over gezondheid en krankheid regeert, gelijk zij doet, als zij beweert, dat zij deze of gene ziekte radicaal vermag uit te roeien.

Of zijn ongeloof en hovaardij daar niet aan het woord, als men in wetenschappelijke kringen beweert, dat men binnen 25 jaren de tuberculose onder het vee in Nederland vermag te verdrijven? Of wat was dat anders dan ongeloof en hoogmoed, als door de mannen van de wetenschap bij voortduring verklaard is, dat door de vaccinatie de pokkenziekte voorgoed van de aardbodem verdreven zou worden.

En dit is toch met nadruk en grote ophef van woorden verklaard niet alleen door Jenner, die de inentingstof uitvond, kort na zijn uitvinding, maar in de vorige eeuw nog door zovele andere medici, zelfs door medische professoren, ja, vrijwel algemeen door heel de officiële medische wetenschap.

De miskenning en smaad. God de Heere daarmede aangedaan — immers niet de medische wetenschap, maar God de Heere heerst souverein over gezondheid en krankheid — is niet onbezocht noch ongestraft gebleven.

Hij, die in de hemel woont, heeft gelachen over die dusgenaamde wetenschap en haar bespot. De feiten hebben dat duidelijk uitgewezen.

Omstreeks 150 jaren zijn er nu verlopen sedert Jenner zijn vondst deed en nog breekt gedurig de pokkenziekte uit. En dit niet alleen.

Hoevele mensen zijn door df> hersenvliesontsteking, die zich tengevolge van de vaccina^iejaji, hen opdeed, niet gestorven en dit vaak onder de hevigste pijnen; hoevelen ook, indien zij na de inenting niet gestorven zijn, hebben heel hun leven daarvan de jammerlijkste gevolgen ondervonden. Meer nog.

De officiële wetenschap, zich in vergaande vermetelheid op Gods troon neerzettende, verklaarde zich onfeilbaar en getuigde, dat zij een onfeilbaar middel tegen de pokken in de wereld gebracht had.

Doch de uitkomst heeft getoond, dat zij verre van onfeilbaar was. Op haar aandrang en gezag werd hier te lande een wet ingevoerd, waarin bepaald werd, dat geen kind ter school mocht gaan, die niet gevaccineerd was. Jaren lang hebben de gewetensbezwaarden daarvan de ellendige gevolgen moeten dragen.

De verplichte vaccinatie werd voor elk schoolgaand kind tot regel gesteld; de persoonlijke vrijheid der ouders werd kortweg aan kant gezet; een deel der bevolking, dat gewetensbezwaren had, werd als paria's behandeld, dewijl, indien het niet over buitengewone geldmiddelen te beschikken had, zijn kinderen van onderwijs verstoken werden. Hierbij echter is na verloop van enige tijd al heel klaar gebleken, dat noch de officiële medische wetenschap, noch het door haar aangekondigde middel onfeilbaar, maar zelfs voor de gezondheid en het leven van velen verderfehjk was.

In 1929 kwam aan de vaccine-dwang een einde. Dr Cappadose en degenen, die zich uit de medische kringen tegen de vaccinatie verzet hadden, werden in het gelijk gesteld.

De officiële medische wetenschap heeft bakzeil moeten halen. Er deden zich zo ontstellend vele gevallen van hersenvliesontsteking met dodelijke afloop ten gevolge van de vaccinatie voor, dat de vaccine-dwang in genoemd jaar werd opgeheven.

De wetenschap bleek voor de zoveelste maal een dusgenaamde te zijn. Dat behoeft niemand te verwonderen. Wat van de hoge God afvalt, moet vallen. Het moge enige tijd duren, voordat die val plaats grijpt, maar het moet vallen, zelfs vallen, al prijst heel de officiële wetenschap het als onfeilbaar aan. Telkens weer zal de uitkomst dit bewijzen.

Hoe treffend juist heeft het Program van de S.G.P. het dan ook gesteld, als het erkennende, dat op de overheid de zorg voor de openbare volksgezondheid rust, nochtans de staat ook te dezer zake geen absolute macht toegekend wil zien en zich kant tegen het staatsabsolutisme en de daarmede gepaard gaande dwang van Vadertje Staat en het gezag van Gods Woord ook in deze erkend en geëerbiedigd verlangt te zien.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen