VRIEZENVEEN

Uitgaande van de Centrale kiesvereniging der S.G.P. in Twente werd op Dinsdagavond 10 April een openbare vergadering gehouden te Vriezenveen in het Ned. Hervormd Verenigingsgebouw. Als spreker voor deze avond was uitgenodigd Ds P. J. Dorsman, Hervormd predikant te Schelluinen en hoofdbestuurslid der Staatkundig GerefoiTneerde Partij. De voorzitter der Centrale kiesvereniging, de heer J. Kramp uit Rijssen, opende de vergadering eri liet zingen Psalm 119 : 32, waarna hij voorging in gebed en voorlas Amos 4. Met een kort woord leidde hij Ds Dorsman in, die zijn rede aanving met te wijzen op de verwarde internationale toestanden. De groten der aarde riepen om vrede en stichtten de Volkenbond, die o|p een mislukking uitliep. Daardoor niet geleerd richtte men na de laatste oorlog het Instituut der Verenigde Naties op. Beide waren gefundeerd op de humanistische beginselen. Beide zijn een grote mislukking geworden, 'n aanfluiting. Hiervoor durfden de aanhangers der zogenaamde christelijke regeringen vóór de oorlog nog bidstonden te houden! Dat Gods Woord er als de hechte grondslag verworpen werd, deerde deze Protestanten blijkbaar niet in het minst. Als de Staatkundig Gereformeerde Kamerleden hiertegen waarschuwden en zich om des beginsels wil hieiTnede niet konden verenigen, werden zij voor scheurmakers uitgekreten. Niet zij, die Gods Woord onvoorwaardelijk willen handhaven, zo zeide Ds Dorsman, zijn de scheurmakers, m.aar diegenen, die dat Woord uitleggen naar eigen inzicht en de Bijbel aldus verscheuren.

Onder meer stond spreker uitvoerig stil bij het handhaven van artikel 36 der Nederlandse Geloofsbelijdenis, opgesteld door de bloedgetuige en geloofsheld Guido de Brés. De S.G.P. staat handhaving van het onverkorte artikel voor. Ook hierin laten zowel de A.R.P. als de C.H.U. haar alleen staan. Spreker staafde dit met verschillende voorbeelden. De christelijke regeringen wilden b.v. het rijden van treinen en het houden van kermissen en dergelijke vermakelijkheden op de dag des Heeren niet verbieden. Ook het straffen van het misbruiken van des Heeren Naam wordt nagelaten. Een A.R. minister vaardigde de zogenaamde godslasteringswet uit, waarbij men bij de wet strafbaar gesteld kan worden als men zijn medemens in zijn godsdienstige gevoelens kwetst. Men zou dus strafbaar zijn als men b.v. voor een roomse kwetsend sprak over de paapse mis, welke onze vaderen in Zondag 30 van de Heidelberger Catechismus terecht een verloochening van de enige offerande van Christus hebben genoemd en een vervloekte afgoderij.

Onder de christelijke regeringen is Rome ontzaggelijk sterk geworden. liever dan met de S.G.P. één hechte Gereformeerde Partij te vormen op basis van de aloude beginselen, ging men met Rome in coalitie. Welk een reuzezwaai onder meer dr A. Kuyper maakte, bleek wel toen Ds Dorsman een citaat uit de Standaard van 1877 voorlas, waarin dr Kuyper elke samenwerking met Rome als ten enenmale onmogelijk om des be­ ginsels wil afwees. Later ging hij echter met onze erfvijandin een bondgenootschap aan. Toen heette het, dat men met Rome op eenzelfde wortel des geloofs stoelde. Alleen de kerkmuren scheiden ons nog! zo heette het. Rome zou veranderd zijn! De besluiten van het Concilie van Trente zijn echter nog van kracht, getuige de bloedige Protestantenvervolgingen in Spanje, Bolivia en andere Zuid-Amerikaanse staten, waar Rome de macht in handen heeft. Heden ten dage grijpen deze vervolgingen plaats, ter dood toe worden ze vervolgd, geplaagd, uit openbare ambten geweerd, hun kerkgebouwen en woningen vaak geplunderd, in brand gestoken, het huwen verboden. Waarom maakt het hooggeroemde christelijke Rome daaraan geen eind? In een leerboek voor de roomse jeugd, dat het imprimaat (stempel van goedkeuring) draagt van de bisschoppelijke stoel, worden Calvijn, Luther en Zwingli losbollen genoemd, die leerden dat men er maar vrolijk op los leven moest, stelen, roven, liegen en bedriegen, hetwelk alles vergoed kon worden door één enkele daad des geloofs. Zij zelf, Luther en Calvijn, stierven onder vreselijke zielsangsten en wroeging, ja aanbaden de duivelen bij hun sterven. Een ander voorwendsel voor het samengaan met Rome was, dat men heette bevreesd te zijn voor de revolutie. Een sterke christelijke dam moest opgeworpen. Echter, de roomse bondgenoot, op wie men vertrouwde, liet de gewillige Protestanten in de steek en ging in bond met de Partij van de Arbeid, de volgelingen van Troelstra (denk aan 1918). Spreker wekt allen op in deze tijden van de uitgieting der oordelen door de Heere, zich aaneen te sluiten in de strijd om de handhaving der aloude beginselen en besloot met éen toepasselijk woord, waarin hij wees op de noodzakelijkheid ener waarachtige bekering. De heer Kramp dankte vervolgens ds

Dorsman voor zijn leerrijke rede en wekte de aanwezigen op om na afloop der vergadering nader contact te zoeken. Na het zingen van Psalm 81 : 9 en 10 sloot ds Dorsman met dankgebed. Ondanks het zeer ongunstige weer viel

de opkomst erg mede. 14 personen verklaarden zich door opgaaf van naam en adres in principe bereid tot nadere samenwerking. Besloten werd D.V. binnen afzienbare tijd nog eens met deze vrienden samen te komen om een en ander nader te regelen.

Namens het bestuur der Centr. kiesver. der S.G.P. in Twente,

J. J. LAMMERS, secr.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen