Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

BUITENLANDS OVERZICHT

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

BUITENLANDS OVERZICHT

10 minuten leestijd Arcering uitzetten

In de oudheid werden veler ellenden en . teleurstellingen door sommigen daaraan toegeschreven, dat zij ijdele hoop als stuurman aan boord hadden. De ervaring heeft de scribenten, die dit geschreven hebben, in het gelijk gesteld en na zovele eeuwen moeten zij nog dag aan dag in het gelijk gesteld. IJdele hoop is inderdaad een onbekwame stuurman. Doch hoe velen hebben deze stuurman in dienst, zowel ongeletterden als geletterden, zowe] laag- als hooggeplaatsten. Vooral in onze tijd, waarin zo ontzaggelijk velen nimmer om goddelijke raad verlegen zijn en zich te hoog achten om met Gods Woord te rade te gaan, is het getal legio, dat op het compas van ijdele hoop vaart. Dat zulk een vaart op schipbreuk uitloopt hoeft geen verwondering te baren. Dit kan nu eenmaal niet anders. Dit leert de ervaring in alle tijden en ook in onze tijd.

Ja, ook in onze tijd zien wij het schip, dat onder de vlag van ijdele hoop vaart, op de een of andere klip te pletter slaan. Men denke maar eens aan de ge. schiedenis van de Volkenbond. Wat al verwachtingen heeft men daar al niet van gekoesterd! Doch dewijl ijdele hoop het stuur in handen had, verongelukte het schip. Zo is het ook al gesteld ten opzichte van de conferenties. Hoevelen hadden ook daarop hun hoop gesteld! Wat is er echter anders van geworden dan een jammerlijk bankroet? Om dichter bij huis te blijven, onze ministeries zijn niet moe geworden, het een na het andere, in de Indische kwestie telkens maar weer te getuigen, dat zij hoop hadden op een goede uitslag. Trots al hun hoop is deze kwestie echter in een tragedie geëindigd, zoals heel onze geschiedenis er schier geen tweede kent. En wat nu de onderhandelingen over de wapenstilstand op Korea betreft — ook daaromtrent hadden velen nu al weer een goede verwachting, zulk een hooggestemde zelfs, dat zij daarin een algehele ommekeer ten goede zagen.

Het is nog veel te vroeg om over die onderhandelingen een definitief oordeel te kunnen uitspreken, maar wat wij er tot dusverre van kunnen waarnemen, geeft reden om te vrezen, dat de gekoesterde verwachtingen niet dan een ijdele hoop zijn.

Die onderhandelingen zijn dus begonnen. Gelijk bij iedere conferentie het geval geweest is, zo ook bij deze conferentie. De eerste berichten luidden hoopvol, gewaagden zelfs van een hele stap in de goede richting. Zij vestigden de indruk, dat men op Korea de vrede ^1 een heel eind genaderd was.

Dit heeft echter maar kort geduurd. Al heel spoedig kwamen er verre van gunstige berichten. De communistische generaals hadden — zo werd bericht — alj een van de voorwaarden, waarop het bestand gesloten kon worden, gesteld, dat alle vreemde troepen uit Korea zouden worden teruggetrokken. Die terugtrekking behoefde niet op slag en stoot te geschieden. Daar kon de nodige tijd voor in acht genomen worden, maar zij diende toch te geschieden. Althans behoorde in beginsel vastgesteld te worden dat alle vreemde troepen binnen bepaalde tijd uit Korea zouden zijn.

Het stellen van die voorwaarde is bij de Amerikanen maar heel slecht in de smaak gevallen, hetgeen zeer wel te verstaan is, want indien de Amerikaanse troepen uit Korea teruggetrokken worden, dan kan het spel opnieuw beginnen, dan kan er van communistische zijde onverhoeds weder een inval in Zuid- Korea op touw gezet worden, één, die nog al beter is voorbereid dan die, welke nu een goed jaar geleden is ingezet. Viel het stellen van deze voorwaarde bij de Amerikanen al in slechte aarde, niet minder betonen deze zich thans ontevreden over de plaats van de samenkomst Kaesong. Kaesong is toch nog in handen van de communisten. Deze hebben deze plaats wel met bepaalde redenen gekozen. Zij wilden daarmede de indruk vestigen, dat zij de feitelijke overwinnaars in de oorlog zijn. Dit was dan ook de reden, dat zij het voorstel der Amerikanen om de conferentie op een Deens hospitaalschip te houden van de hand hebben gewezen. Men zal er goed aan doen dit punt van geschil niet te onderschatten.

Het is een prestige-kwestie en zulk een prestige-kwestie speelt toch in het Verre Oosten een grote rol. De communisten hebben er groot belang bij, dat zij de Aziatische volken in de waan kunnen brengen, dat de Amerikanen de oc^rlog verloren hebben en verslagen zijn.

Daarbij komt nog, wat de onderlinge verhoudingen ook al verslechterd heeft, dat de rode pers, met schending van de afspraak, de voorstellen van de communistische generaals bekend gemaakt heeft, terwijl de vertegenwoordigers van de Amerikanen en van de Organisatie der Verenigde Naties, zich tot geheimhouding verplicht hadden.

En wat niet minder de goede onderlinge verstandhouding verslechterd heeft, is het feit, dat de rode officieren, die het in Kaesong als in een haar vijandig zijnd gebied, nog te zeggen hebben, de toegang van de vertegenwoordigers van de Westerse pers tot Kaesong verboden hebben en hen van die plaats tot dusverre ook metterdaad geweerd hebben, Die wering heeft bij de Amerikanen veel kwaad bloed gezet en is zelfs de oorzaak geworden, dat de conferentie onderbroken is, hetgeen duidelijk uitwijst, dat, al is de conferentie nog niet definitief afgebroken, de papieren voor een goed resultaat der onderhandelingen aanmerkelijk in waarde gedaald zijn.

De Amerikanen schijnen die wering op de duur niet te willen dulden, wat hoogst begrijpelijk is. Zij gaan van het standpunt uit, dat zij de onderhandelingen niet hebben aangevraagd, maar dat zij daartoe door bemiddeling van de Russische regering uitgenodigd zijn en dat zij zich tot onderhandelen op een neutraal terrein bereid verklaard hebben. Willen de communisten, dat de onderhandelingen in Kaesong zullen plaats vinden, dan hebben de Amerikanen daar geen overwegend bezwaar tegen, mits Kaesong dan ook als neutraal terrein aangemerkt zal worden. Daar dit echter bij de huidige gang van zaken niet het geval is, hetgeen blijkt uit de wering van de Westerse pers, hebben de Amerikaanse generaals besloten de conferentie tot nadere bepalingen getroffen zullen zijn op te schorten.

Heel de huidige gang van zaken heeft er aanleiding toe gegeven, dat de Amerikanen en de Russen elkander weder met wederzijdse beschuldigingen zijn, gaan overladen. De Russen en met hen de Chinese communisten beweren, dat de Amerikanen de vrede wezenlijk niet willen, terwijl de Amerikanen van hun kant in sommige van hun persorganen het voorstellen, dat de communisten wel de propaganda, maar niet het bestand willen.

Met dat al is men op de conferentie te Kaesong niets opgeschoten.

De communisten weten zeer wel, dat zeer vele Amerikanen met sterke antipathie tegen de Koreaanse oorlog vervuld zijn, wat zeer wel te verstaan is, als men let op de vele Amerikanen, die op Korea gesneuveld, verwond of vermist zijn. Het is niet onmogelijk, dat de communisten op die sterke afkeer speculeren, maar dan spelen zij toch wel hoog spel, want als ten slotte zal blijken, dat zij het aanbod tot onderhandelingen slechts gedaan hebben uit overwegingen van propaganda of om tijd te winnen, opdat zij daardoor gelegenheid zouden bekomen om hun strijdkrachten te hergroeperen en inmiddels sterke hulplToepen te doen aanrukken, dan zal zulks niet nalaten om onder het Ameri­ kaanse volk grote verbittering te wekken met uiteindelijk gevolg, dat ook de Amerikanen meer troepen op de been zullen brengen en de oorlog forser en krachtiger gaan aanpakken.

Op zo verre afstand als wij van het strijdtoneel verwijderd zijn, is het niet gemakkelijk om een positief juist oordeel over de stand van zaken te vormen, maar dit kan wel met zekerheid gezegd worden, dat, indien de communisten uiteindelijk tot het sluiten van een wapenstilstand op Korea zullen overgaan, zij daarmede bijzondere doeleinden op het oog hebben, alsmede dat er alsdan nog tal van problemen onopgelost blijven.

Het is mogelijk, dat de communisten door hun zware verliezen gedwongen of door binnenlandse toestanden genoopt tot het sluiten van esn wapenstilstand zullen overgaan, doch met enige zekerheid valt daarover althans op dit ogenblik niets te zeggen. Ook is het mogelijk, dat het ontwerp-vredesverdrag met Japan, dat tussen 4 en 8 September a.s. een onderwerp van bespreking zal uitmaken op een vredesconferentie te San Francisco, de communisten mede aanleiding geeft om op Korea de wapens te gaan neerleggen. Doch op het ogenblik is er vrijwel niets dat daarop wijst, want de oorlog woedt op Korea ondanks de vredesonderhandelingen onafgebroken voort.

Wat het vredesverdrag met Japan betreft, dit is voor Japna wel zeer gunstig. Het kan als een voorbeeld van mildheid en royaliteit worden aangemerkt. Het legt Japan geen enkele blijvende beperking op, die zijn souvereiniteit zou aantasten. Het scheldt Japan de verplichting tot het doen van herstelbetalingen kwijt; zelfs op het gebied van bewapening zullen aan Japan geen belemmeringen worden opgelegd. Ook ten aanzien van de economische vraagstukken is het ontwerp voor het Japanse rijk zeer gunstig-

Dit ontwerp is voornamelijk door de bemoeienis van de Amerikaanse regering tot stand gekomen. Zij heeft er wel enige regeringen bij geraadpleegd, maar is ten slotte in de hoofdzaak haar eigen inzicht gevolgd. Het kan niet anders of dit verdrag moet een doorn in het oog van het rode Rusland en China zijn, die dan ook al beide verklaard hebben, dat zij het niet zullen erkennen.

Ten aanzien van Nederland is het verre van fraai. Nederland heeft destijds Japan de oorlog verklaard. Toen het dit deed, verklaarden zowel Amerika als Engeland, dat deze daad er één was, die zij nooit zouden vergeten.

Doch nu het er op aan komt om dit met daden te tonen, blijken zowel Amerika als Engeland dit na zes jaar al vergeten te zijn. Te recht zegt het spreekwoord, dat ondank 's werelds loon is, want gelet op het ontwerp-vredesverdrag, zal Nederland wel, waarop het het volste recht heeft, geen cent schadevergoeding bekomen van Japan, dat het in de oorlog zulk een enorme schade berokkend heeft. Hierbij komt nog eens weder helder aan de dag, hoe onverantwoord onze regering en de haar in deze materie steunende personen en partijen gehandeld hebben, als zij om de gunst der grote mogendheden te verwerven, Indië bij de souvereiniteitsoverdracht opgeofferd hebben.

Ten aanzien van Perzië valt deze week weinig nieuws te vermelden. De oliekwestie wacht nog steeds op een oplossing. Van uit Amerika zal een bemiddelaar naar Perzië gezonden worden. In Engeland heeft men van die zending, hoewel een man gezonden wordt, die op het gebied van onderhandelingen zijn sporen verdiend heeft, niet de minste verwachting. De minister-president Mossadeq toch blijft standvastig op zijn eenmaal ingenomen standpunt staan.

Ten slotte nog in het kort enige belangrijke mededelingen.

Er is tussen Amerika, Australië en Nieuw- Zeeland een verdrag gesloten, waarbij zij overeengekomen zijn, elkander in geval dat één dezer landen aangevallen wordt, te zullen steunen. De aanval op één hunner zal beschouwd worden als op allen te zijn gedaan.

In Frankrijk is de nieuw gekozen Tweede Kamer voor het eerst bijeen gekomen. De oud-voorzitter, de radicaal Herriot, werd als voorzitter herkozen, hoewel zowel de communisten als de Gaullisten een eigen candidaat voor het voorzitterschap gesteld hadden. Het zittende ministerie Queille heeft heeft zijn ontslag ingediend. Het kan nog wel wel eens heel wat voeten in de aarde hebben, alvorens een nieuw ministerie tot stand gekomen is. In Frankrijk kan een kabinetscrisis lang duren, ofschoon er ook voorbeelden zijn, dat zulk een tegen aller verwachting in spoedig tot stand is gekomen.

Amerika heeft toestemming gekregen om ill Frans Marokko zeven luchtbases in te stellen. Er worden reeds drie bases gebouwd en het voorbereidend werk voor twee andere is aan de gang. Reeds binnen heel korte tijd worden er de eerste Amerikaanse oorlogsvliegtuigen verwacht.

Generaal Bradley, voorzitter van het college van Amerikaanse stafchefs, verklaarde, dat de defensieve grens van Amerika in het hart van Europa blijft en dat het militaire hulpprogram voortgezet en zo mogelijk uitgebreid dient te worden.

Italië dringt op herziening van het vredesverdrag aan.

In België bestijgt eerdaags Prins Boudewijn de koninklijke troon.

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 19 juli 1951

De Banier | 8 Pagina's

BUITENLANDS OVERZICHT

Bekijk de hele uitgave van donderdag 19 juli 1951

De Banier | 8 Pagina's