Ehuds opdracht aan Eglon vervuld

I. Zo zeide Ehud: Ik lieb Gods Woord aan u. Toen stond hij op van de stoel. Richteren 3 : 20b

In Ehud verwekte de Heere de kinderen Israels de tweede richter, die hen verloste uit de hand van Eglon, de koning der Moabieten. Wat de persoon van Ehud betreft, wordt in Gods Woord ons niet meer van hem vermeld, dan "ï'.t hij de zoon van Gera, een Benjaminiet en dat hij links was. Bij de verplichte schatting, die de kinderen Israels aan Eglon, de koning der Moabieten, hebben moeten opbrengen, zonden ze ook nog door zijn hand een geschenk aan Eglon om wellicht nog te meer genade te kunnen vinden in zijn ogen. Hierin vond Ehud een geschikte gelegenheid om zijn opdracht van 's Heeren wege aan Eglon te vervullen. De vervulling van die opdracht zou Eglon het leven doen beëindigen in de dood, zoals ons allen uit de geschiedenis bekend is, daar Eglon door Ehud met het zwaard is omgebracht. Er kan over getwist worden, of er in die daad van Ehud iets zondigs lag of niet, wndat hij onder het voorwendsel van, Gods Woord aan Eglon te moeten be- < md maken, op een voor hem onveracht ogenblik hem gedood heeft, dit is in ieder geval zeker, dat in deze geschiedenis een duidehjk voorbeeld is te vinden van de opdracht, die Gods knechten hebben te volbrengen.

Allereerst laat deze geschiedenis ons zien hoe gebrekvol in zichzelf Gods knechten zijn, die God als instrumenten in Zijn hand tot Zijn dienst verkiest. Als wij van Ehud lezen, dat hij links was, dan rijst toch al spoedig de vraag in ons hart op: Moet zulk een man nu als middel in Gods hand gebruikt worden om Israël te verlossen? Zulk een man staat nu toch wel geheel en al verkeerd voor het werk! Och, dat moeten Gods ware geroepen knechten ook zo dikwijls van zichzelf zeggen. In zichzelf vmden ze steeds minder bekwaamheden om Gods kerk te kunnen dienen. „Voorwaar", zegt Agur, „Ik ben onvernuftiger, dan iemand, en ik heb geen mensenverstand, en ik heb geen wijsheid geleerd, noch de wetenschap der heiligen gekend".

Hoe blind en hoe dwaas schieten Gods knechten hoe langer hoe meer in zichzelf over. Het is geen goed teken, als we het gaan kunnen en als we er de Heere niet meer in nodig hebben. Als echter het rechte besef van het gewichtvolle van hun ambt en van eigen onbekwaamheid daartoe, bij Gods knechten niet ontbreekt, dan wordt het werk. waartoe zij zich geroepen zien, aan hun kant steeds zwaarder en steeds onmogelijker. Neen, dan behoeven ze zichzelf niet te beroepen op hun groot aantal dienstjaren, even alsof ze het nu toch wel moeten weten. Steeds meer zullen ze er dan achter komen, dat ze links zijn en als God hun bij tijden en ogenblikken niet deed zien, dat Hij hen nu, zo onbekwaam als zij in zichzelf zijn, in Zijn dienst gebruiken wil en door ds dwaasheid der prediking zahg wil maken, die gelooft, ze hadden het werk misschien al lang neergelegd. Neen, Gods ware geroepen knechten lopen zo hard niet als zo velen in onze tijd, voor viie het predikambt een aantrekkelijk baantje schijnt te zijn. Ahimaaz liep ook veel harder dan Cuschi, maar toen hij bij David kwam, had hij geen boodschap. Maar Ehud, hoewel hij links was, had een boodschap voor Eglon, want hij kon met viijmoedigheid getuigen: „Ik heb Gods Woord aan u". Laat Ehud dan maar links zijn, maar God weet wel wie Hij tot Zijn dienst gebruikt. Het was de rechte man uit de juiste stam, want hij was uit de stam van Benjamin. En wat betekent Benjamin? We kunnen het aller weten, dat de naam Benjamin de betekenis heeft van: zoon van mijn rechterhand. Die in zichzelf links zijn, wil God als zonen Zijner rechterhand in Zijn dienst gebruiken. Neen, niet de rechterhand van Ehud zou Israël verlossen, want Ehud was links, maar Gods rechterhand zou zich van Ehud als een instrument tot Israels verlossing bedienen. Zo wordt Zijn kracht in zwakheid volbracht, opdat geen vlees zal roemen voor Hem, maar opdat Hij alleen de eer van die verlossing zal ontvangen. Hoe moeten wij dan ook van Gods knechten worden afgebracht, ook al is het, dat God hen als middel in Zijn hand voor ons heeft wiUen gebruiken. We hebben hen niet te verachten en ook niet te verafgoden, maar hen om huns ambts wil te achten en te waarderen, zoals God hen als middelen in Zijn hand tot bekering van zondaren en tot lering van Zijn voUc gebruiken wD. Zij zijn brengers van Gods boodschap aan ons. Als ze zich recht het gewicht van him opdracht bewust zijn, dan zullen ze nergens banger van worden dan om eigen gedachten en meningen in Gods Woord te leggen en in de prediking te poneren. Ze zullen zich er dan toe geroepen gevoelen om in eenvoudigheid de mening van Gods Geest uit de tekst in de gemeente neer te leggen, zich wachten­ de voor bijzonderheden, waar velen in onze tijd zo naar zoeken. Het gevoel van het gewichtvolle van zulk een opdracht houdt Gods knechten aan de grond, daar ze het steeds meer moeten erkennen er alles aan te kort te komen om op een juiste wijze hun roeping te vervullen. Hoeveel verzuchtingen, hoeveel arbeid, hoeveel moeiten, hoeveel strijd kan het hun kosten in het verborgene, als ze bedenken, dat ze er toe geroepen worden om de zuivere leer der waarheid in de prediking te handhaven, om zich vrij te maken van de onbekeerden, leggende de volle verantwoordelijkheid op de mens; om het snode van het kostelijke te scheiden, om de in waarheid ontdekte en overtuigde zielen zodanig te behandelen, dat ze vatbaar kunnen worden voor de vrije genadebediening van Christus, en om Gods volk in een verdere weg tot een hand en tot een voet te zijn, opdat ze door het geloof zullen gebouwd worden op het enige fmrdament, dat in Sion gelegd is. Waar is het einde te vinden van de opdracht, die Gods knechten hebben te vervullen, daar ze in de prediking niets hebben te verzwijgen van hetgeen God ons in Zijn Woord heeft geopenbaard. De verkiezing en de verwerping Gods mogen ze niet verbergen, de doodstaat in Adam duidelijk in elke predikatie doen uitkomen, Gods overtreden wet en Zijn door de zonden aangerande deugden te verheerlijken, des mensen onwil en vijanschap en ook zijn dodelijke en schuldige onmacht hem onder de aandacht te brengen, de raadselen van het hart van Gods volk op te lossen, de bedroefden te vertroosten, in alle bijzondere wegen en handelingen, die God met Zijn volk houdt, tot een leidsman en onderrichter te zijn, en dat alles. . . . naar het richtsnoer van Gods Woord. „Ik heb Gods Woord aan u", zo moeten ze met Ehud kunnen zeggen. Och, als van die opdracht iets beseft wordt, dan is het geen wonder, dat Gods knechten er geen redenen toe kunnen vinden om zich op hun prediking te beroemen, even alsof elk woord, dat ze zouden zeggen, door de Geest zou zijn. Ze komen er wel achter hoeveel er van henzelf bij is.

B.

M.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen