BUITENLANDS OVERZICHT

Sedert wij ons laatste overzicht schreven, hebben er in het buitenland weinig belangrijke gebeurtenissen plaats gegrepen. Daarom kunnen wij ditmaal met een betrekkehjk kort overzicht volstaan. Op de conferentie te Ottawa, die in de nu achter ons liggende week gehouden is, is er druk gedebatteerd of Griekenland en Turkije al dan niet tot het Noord-Atlantische pact moesten worden toegelaten. Het zijn vooral de Denen geweest, die zich tegen de toelating nog al sterk verzet hebben. Eerst heeft minister Stikker zich daar ook tegen verklaard, maar niet ten einde toe. Hij heeft, zoals voortdurend het geval geweest is, zijn bezwaren opgegeven en zich bij de meerderheid neergelegd. De Denen echter hebben lang voet bij stuk gehouden. Hun bezwaar tegen de opneming van Turkije en Griekenland in het Noord-Atlantisch Pact was daarin gelegen, dat West-Europa zijn krachten zou versnipperen, wanneer het niet slechts zichzelf moest verdedigen, maar ook een bijdrage moest leveren voor de verdediging van het Oostelijk bekken van de Middellandse Zee. Daarbij waren zij van oordeel, dat een conflict in het nabije Oosten of op de Balkan tot dit gebied beperkt zou kunnen blijven, mits West-Europa zich niet door een Pact aan Turkije en Griekenland verbond.

Tegen het Deense standpunt is zeker wel iets in te brengen. Het is toch vrijwel ondenkbaar, dat, indien er in het Oosten van de Middellandse Zee een conflict uitbreekt, West-Europese landen als bijvoorbeeld Italië, Frankrijk en Engeland, die bij het Noord-Atlantisch Pact zijn aangesloten, ook daarin betrokken zouden worden. Anderzijds valt er veel voor het Deense standpunt te zeggen. Het heeft toch zijn ernstige bezwaren als Deense en Nederlandse militairen, zoals nu op Korea met Nederlandse militairen het geval is, ook bij een conflict in de Middellandse Zee ingezet zullen worden en hun levens in de waagschaal moeten stellen voor zaken, waarbij direct geen Nederlands belang betrokken is. Brengt Nederland zware offers dan wordt, zoals het wedervaren in Indië ons geleerd heeft, het met grove ondank beloond. Het gevaar, dat al die pacten inhoudt, is, dat de grote mogendheden er profijt van trekken en de kleine na afloop van de gebrachte offers met schade en schande naar huis worden gezonden. Het spreekwoord dat het met grote heren slecht kersen eten is, wordt vaak maar al te zeer bewaarheid. De grote heren eten de kersen en laten de kleinen met de pitten zitten. En bleef het dan daarbij nog maar. Dikwerf echter werpen de groten daarbij de kleinen met de pitten om de oren. Na de gevoerde debatten — zoals van te voren wel vast stond — is de wens van de grote mogendheden vervuld. Turkije en Griekenland zijn als leden in het Noord-Atlantisch Pact toegelaten geworden.

Het gaat er hoe langer hoe meer op lijken, dat de wensen van de grote mogendheden van het Westen ten slotte ook in Perzië vervuld zullen worden. De positie van de Perzische premier Mossadeq is in de laatste tijd aanmerkelijk verzwakt. De tijd, dat het Perzische parlement hem eensgezind steunde, is voorbij. Verscheidene politici, die sterk voor de Westerse mogendheden georiënteerd zijn, zijn na vrij lange afwezigheid weer op het politieke toneel verschenen.

Daarbij komt nog, dat de Amerikaanse ambassadeur Grady, die nog al op de hand van de Perzen was, van zijn post is teruggeroepen geworden en door Lay Henderson, . van wie dit niet verwacht wordt, is vervangen en dat de Amerikaanse bemiddelaar Harriman, die verklaard heeft, dat hij alleen maar behoorlijke brieven aan de Engelse regering wil overhandigen, die de mogelijkheid bieden om de besprekingen te hervatten, geweigerd heeft het ultimatum van Mossadeq bij de Engelse regering in te dienen.

Ook kan aangenomen worden, dat het intrekken door Engeland van geldelijke steun aan Perzië niet nagelaten heeft zijn invloed op het Perzische volk uit te oefenen en dat het aanbod eerst van de vazalstaten van de Sowjet-Unie, Polen en Tsjecho-Slowakije, en nu van de Sowjet-Unie zelf, om de olie uit Perzië te betrekken tal van Perzen, die op een nauwe relatie met de communisten niet belust zijn, wel heel wat te zeggen za! hebben gehad. Echter valt over de afloop van de Peizische olie-kwestie nog niets met enige stellige zekerheid te zeggen.

Evenmin is dat het geval met de onderhandelingen op Korea. Nadat de Amerikaanse opperbevelhebber Ridgwav nadrukkelijk verklaard had, dat hij voor de laatste maal de communisten voor een bespreking over een wapenstilstand had uitgenodigd, hebben deze eieren voor hun geld gekozen en hebben zij de onderhandelingen weder hervat. Wel niet zoals Ridgway had voorgesteld, op een neutraal terrein, maar ergens weder in de buurt van Kaesong.

De partijen zijn dus thans, afgaande op de laatste berichten, weder voor de zoveelste maal te samen aan een conferentietaf el gezeten. Dit heeft nog heel weinig te betekenen. De onderhandelingen kunnen om een voorgewend of werkelijk bestaand incident ook zo maar weer afgebroken worden. Bovendien moet er nog de beslising over een heel netelig punt vallen. En wel over de demarcatielijn en de gedemilitairiseerde zone, waarbij het zeer te bezien staat, of de partijen het daarover met elkander eens kunnen worden.

Inmiddels gaan de gevechten op Korea door, wat 'n veelzeggend feit is. Gelijk het ook een veelbetekenend feit is, dat president Truman op zijn wekelijks| persconferentie verklaard heeft, da Amerika in zijn betrekking met de Sowjet-Unie meer vertrouwen stelt in de kracht zijner wapenen dan in diplomatie. In verband waarmede Truman op de vraag van een journalist, of Amerika overeenkomsten met de Sowjet- Unie zou blijven nastreven, nu hij onlangs verklaard had, dat Sowjet-overeenkomsten het papier, waarop zij geschreven werden, niet waard zou zijn, geantwoord heeft, dat Amerika het sluiten van overeenkomsten zou blijven nastreven, omdat deze nagekomen zouden worden, wanneer Amerika in de gelegenheid zou zijn aan een dergelijke overeenkomst met kracht van wapenen de hand te houden. Terwijl het eveneens van betekenis is, dat twaalf landen in een verklaring van Ottawa aan de^ Sowjet-Unie het navolgende dede| weten:

„Voortdurende pogingen om de volkeren van de Noord-Atlantische gemeenschap te splijten, zullen falen. Zij, die deze pogingen aanwenden, begrijpen de aard en de kracht van de nauwe banden tussen de vrije volken niet. Van tijd tot tijd worden zogenaamde vredesaanbiedingen gedaan, die even vaag van taal als duister van inhoud zijn. Maar de Noord-Atlantische gemeenschap zal deze vredesaanbiedingen beproeven door de daden, die er pp volgen. Zij zal nooit een eerlijk vredesaanbod van de hand wijzen, maar zij zal niet worden afgeleid van het opbouwen van haar defensieve macht door louter lege woorden over vrede."

Wij beëindigen ons overzicht met mede te delen, dat Attlee, de Engelse premier, bekend gemaakt heeft, dat er over ruim een maand verkiezingen voor het Lagerhuis zullen plaats hebben en dat de Engelse koning een vrij ernstige operatie heeft ondergaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen