Brief uit Zeeland

CLXXIX.

Meer dan voorheen wint de gedachte, ook bij medici, dat de verzorging van de zieke mens niet alleen moet worden beschouwd uit een oogpunt van het lichaam alleen, maar ook naar de geest. Zeker, men zal nog niet dadelijk erkennen ook naar de ziel, maar wel naar de geest.

Het is gelukkig, dat die erkenning er is, ook al zal daarmede de behandeling van de mens, bestaande uit ziel en lichaam, niet dadelijk op de voorgrond nog treden. Een erkenning is het evenwel, dat de mens meer heeft dan een lichaam alleen.

Niet daarop was het de bedoeling om de aandacht te vestigen, maar wel, om daardoor eens de belangstelling te vragen voor de wijze, waarop onze zieke mensen worden verpleegd, niet alleen thuis, maar ook als andere hulp nodig is.

Bekend is, dat er een groot tekort is aan Pi-otestantse ziekenhuizen. Rome is ons daarin voor. Dat sticht ziekenhuizen, of heeft er gesticht, ook op plaatsen, waar weinig roomsen zijn. Ook zijn er nog wel ziekenhuizen, die niet rooms zijn, maar waar ook niet van kan worden gezegd, dat ze Protestants zijn. Zij zijn eigenlijk zonder kleur. Niet dat de naam christelijk alles goed maakt. Neen, het is beter, dat die naam niet wordt gebruikt en Christelijk wordt gehandeld, dan dat die naam slechts als etiket dient terwijl de inhoud anders is.

Toch, inzonderheid in dagen van ziekte en spanning is het zo nodig, dat de mens verkeert in een omgeving, waarin zijn ziel niet wordt gekweld. Ja, nog meer, waarin hij wordt gewezen op hetgeen waarlijk nodig is gekend te worden op weg en reis naar de eeuwigheid.

Daarom ligt er nog wel wat te doen op dat terrein. Echter, niet alleen door gemeenschappelijk werk zal er wat moeten gedaan worden, maar ook ieder is persoonlijk verplicht om toe te zien, waar hij, of zijn familieleden zullen onderkomen bij ziekte of anderszins.

Het moet toch wel met alle kracht worden afgekeurd als Protestanten zich of hun familieleden laten opnemen in roomse inrichtingen. Och, men hoort zo, ja, die zusters zijn er toch zo vriendelijk. Best, laten zij dat zijn. Laten anderen er een voorbeeld aan nemen.

Maar, dacht u, dat zo'n zuster u, overeenkomstig Gods Woord, zal kunnen voorlichten over wat gekend moet worden zal het wel zijn?

De mens zal toch bij brood alleen niet leven? Het lichaam kan, door de lankmoedigheid Gods, nog wel herstellen. .\faar hoe staat het dan met de ziel? Toch moeten we soms ervaren, dat er niet op wordt gelet en d^t zieken in de roomse inrichtingen komen. Ja, niet alleen zieken, maar ook gebeurt het, dat vrouwen daarin komen om de geboorte van een kind af te wachten.

Hebt u er wel eens bij stil gestaan hoe Rome over de doop denkt?

Is het denkbeeldig, dat een roomse zuster, in volle overtuiging gelovende wat haar is onderwezen, als zij meent dat het kindje sterven zal, dat doopt?

Moogt u daartoe aanleiding geven? U nioogt niet neerzien op die zuster, ook al is zij niet gerechtigd, ook al doet zij (teheel verkeerd; maar de schuld is bij u. Uw vrouw behoort daar niet.

lïchter niet alleen de verzorging eist aandacht, maar ook de verzorgsters. Het schijnt nog wel voor te komen, dat Protestanten werkzaam willen worden en zijn in roomse inrichtingen. Ook dat is .if te keuren. Smijtegelt dacht er wel anders over. Die preekte, dat het niet juist was om een roomse meid of knecht te nemen of bij roomse personen te dienen.

Wiens brood men eet, wiens woord men spreekt. Zo licht wordt een mens afgeleid. Och, laten we toch maar niet op onszelf vertrouwen. Onbekwaam zijn we toch tot enig goed en geneigd tot alle kwaad.

En nu mogen we ons niet verschuilen achter onze onmacht om inrichtingen te hebben. Het is maar de vraag of vsdj er ook offers voor over hebben, of het werkelijk ernst er mee is.

Klagen over Rome helpt niet, als we niet ook werkelijk alles doen wat op onze hand ligt om er tegenover te stellen, als we ons lichtelijk geven om er door verzorgd te worden of aan die verzorging zelf medewerken.

En niet alleen bij verzorging in ziekenhuizen hebben we te waken, maar ook bij verzorging thuis. Is het u hetzelfde welke zuster er dan in uw woning komt? Is ook dan niet nodig, dat die zuster Gods Woord als Zijn Woord aanvaardt? Ook daarin zorgt Rome wel zijn posten te hebben. En wat doen wij? Gaan ook onze meisjes in de verpleging? Zorgen wij de hulp te bieden, ook bij niet geestverwanten, om door de dienende liefde anderen te winnen? •

Het zijn maar vragen. Maar het is wel nodig, inzonderheid nu, dat we die vragen eens overwegen. We mogen niet rusten, voordat iedere Protestant kan worden opgenomen in een Protestants ziekenhuis.

Uw Zeeuwse Briefschrijver

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen