BUITENLANDS OVERZICHT

De Heere beveelt op onderscheidene plaatsen in Zijn Woord de godvrezenden, dat zij zich verblijden zullen, maar al degenen, die deze vreze derven en in onbekeerlijfkheid naiar de uitspraken van hun verduisterd verstand en verdorven hart leven, wordt zulks niet bevolen. A contrarie! In Hosea 9 : 1 wordt tot hen gezegd: Verblijdt u niet! o Israël, tot opspringens toe, gelijk de volken; want gij hoereert van uw God af; gij hebt het hoerenloon lief op alle dorsvloeren des korens.

Van Damocles vermeldt de geschiedenis der oudheid, dat zijn vorst hem ten tafel nodigde, hem op die tafel de heerlijkste spijzen liet opdienen, maar tevens vlak boven zijn hoofd een scherp zwaiard aan een zijden draad deed hangen. Zal Damocles aan die tafel wel vrolijk hebben neergezeten?

Een onens kan hier op aarde al de dagen zijns levens prachtig en overdadig leven, daarbij door zijn medemensen hoog geacht en niet minder om zijn rijkdom door velen benijd worden. Doch is die mens, die zonder de vreze Gods daarhenen leeft, inderdaad wel gelukkig te prijzen en te 'benijden? Er hangt toch ook boven zijn hoofd een zwaard aan een zijden draad, welke elk ogenblik verbroken lean worden!

In onze tijd denkt men daar gemeenlijk niet aan; wdl men er zelfs niet van horen; is het feest op feest, is het ene kermisvermaak nog niet afgelopen, of het andere wordt al weder aangekondigd, beleeft men festival op festival, doch dit alles geschiedt onder een opgeheven zwiaard. En wel onder het zwaard van Gods gramschap en wraak. Dat laatste merken echter maar weinigen in der waarheid op en nog al minder is het getal dergenen, die daaronder op de zielsknieën voor God neervallen; al wordt thans algemeen toegegeven, dat wij donkere, zorgvöUe dagen beleven, of, zoals menigeen het uitdrukt: „een nare tijd".

Inderdaad, wij beleven hoogst donkere, zorgwekkende dagen. Wordt het op een deel van de wereld wat rustiger, op een ander deel vermeerdert de onrust. Dit is wel het geval door de Engels-Egyptische kwestie. Daardoor heerst ih Egypte een hevige onrust. Vrijwel heel de bevolking verkeert er in een opgewonden toestand. Men houdt er de ene meeting na de andere. Optochten zijn er aan de orde van de dlag; bovendien heeft men er een boycot tegen de Engelse waren ingevoerd. In één woord, de haat is hoog geklommen tegen de Britten en alles wat Biits is. Doch men bereikt er met al die agitatie bitter weinig. Men heeft er gebrek aan een deugdelijke bewapening. Dit wordt door het volk gevoeld. Vandaar, dat er een grote optocht naar het Russisch gezantschapsgebouw werd ^houden, waar de kreten „geef ons wapenen" niet van de lucht waren. Het Egyptische leger toch ontbreekt het aan gevechtskracht. Dit is kort geleden in de oorlog met Israël, waarin het een grote nederlaag leed, overduidelijk gebleken.

Groot-Biittarmië van haar kant stuurt steeds meer oorlogsschepen en troepen naar Egypte en blijkt althans, ofschoon haar gezag in geheel Azië en Afrika geweldig is afgenomen, op dit punt zich te willen laten gelden. Zij heeft het SuezkanaiaJ geheel onder haar controle, zelfs de toegangswegen er naar toe door haar militairen laten /bezetten.

Nauw in verband met deze kwestie staat de Soedan. Egypte wil de souvereiniteit over de Soedan aan zich trekken. Doch een heel groot deel van de bevolking van de Soedan is daar in het geheel niet op gesteld. In een grote vergadering werd daar blijk van gegeven. Met algemene stemmen werd daarin aan de Engelse regering dank betuigd, omdat zij het geschil over de Soedan niet opgelost wil zien, zonder de bevolking daarin te kennen; hetgeen echter niet wil zeggen, dat deze bevolking de souvereiniteit aan Engeland opgedragen wil hebben. Zij willen blijkbaar de souvereiniteit in eigen handen hebben. Ook daar is het nationalisme sterk opgelaaid. Of de Soedan echter rijp voor zelfbestuur is, staat te bezien.

In Egypte zit men danig met de kwestie in zijn maag. Zo zelfs, dat de Egyptische regeriiiu: .)ver< ogen heeft om bet geschil voor de Organisatie der Verenigde Naties te 'brengen. Zo ver is het echter tot dusverre niet gekomen. En of het ooit wel zo ver zal komen, valt s'-'^rk te betwijfelen, want het is vrijwsl zeker, dat Egypte aldaar de kous op het hoofd zal krijgen. De belangen van Amerika en Frankrijk brengen allerminst mede, dat het Suezkanaal geheel onder de madht van Egypte aal komen. Hun belangen 2MJlen deze zaak wel bepalen. En aangezien de Amerikaanse en Franse belangen gans niet met de verlangens van Egypte stroken, zou in genoemde organisatie — met vrij grote zekerheid kan het verwacht worden — een gans andere beslissing genomen worden dan er in de Veiligheidsraad ten aanzien van Perzië, dat eveneens als Egypte een verdrag onrechtmatig opzegde, genomen is.

Heerst er in Egypte een sterke onrust, in Perzië is het rustiger geworden. Men hoort aldaar niet meer van demonstraties. Mossadeq is na het besluit van de Veiligheidsraad nog een paax dagen in Amerika gebleven, maar moet volgens de berichten standvastig op zijn standpunt zijn blijven staan, zodat de terugkeer der Britse oliemaatschappij in Perzië wel niet zal plaats vinden en er een geschonden verdrag te meer in de wereld zal zijn.

Ook op Korea is het wat nistiger geworden. Er wordt althans op het ogenblik niet meer zo hevig gevochten en men zit er weer aan de conferentie-tafel bijeen. Doch daarmede is de wapenstilstand nog volstrekt niet gesloten. Reeds in de eerste zitting bleken er grote meningsverschillen te bestaan.

De geallieerden hebben daarin voorgesteld, dat er een bufferzone van 4 kilometer tot stand zou komen, welke de tegenwoordige frontpositie zou moeten volgen, waarbij de geallieerde strijdkrachten in de Oostelijke sector en de communistische strijdkrachten in de Westelijke sector een eindwaarts zouden moeten terugtrekken, terwijl de communisten hebben voorgesteld, dat de geallieerde troepen zich langs het gehele front 24 kilometer terugtrekken. In verband hiermede heeft de Amerikaanse minister van buitenlandse zaken verklaard, dat de maatregelen, die na een eventuele wapenstilstand op Korea zullen genomen moeten worden, een punt op de agenda van de zitting der algemene vergadering der Verenigde Naties vormen, die de volgende maand in Parijs begint.

In Groot-BrJttannië hebben de Parlementsverkiezingen, welke daarin grote onrust en opschudding verwekt hebben, plaats gevonden. De uitslag daarvan is zoals verwacht werd. De strijd is uitgelopen op een nederlaag van de Labourpartij en een overwanrung van de conservatieven; echter is die overwinning niet zo groot als door velen verwacht werd. Daartoe heeft ongetwijfeld veel bijgedragen, dat Churchill en zijn mannen in de hun vijandige pers als oorlogsophitsers zijn voorgesteld geworden. Dat desniettegenstaande de conservatieven toch gezegevierd hebben, is aan de houding van de liberale kiezers te danken. Dezen hebben, zoals algemeen erkend wordt, Churchill de overwinning bezorgd. In vele districten, waarin geen liberale candidaat gesteld was, zijn de stemmen der liberalen op de conservatieven uitgebraohc. Voor de liberale partij zelf is de uitslag der verkiezing wel heel teleurstellend. Deze eenmaal zo machtige partij, die jarenlang de teugels van het bewind in Groot-Brittarmië in handen heeft gehad, verloor van de negen zetels, die zij in het Parlement had, er nog vier.

De verhouding der partijen is nu geworden: conservatieven 319, tegen 298 in 1950; Labour 293 tegen 314; liberalen 5 tegen 9, overigen 3 tegen 2, terwijl op het ogenblik nog enkele uitslagen niet bekend zijn. Het kan zelfs nog wel enige dagen duren, voordat de definitieve uitslag bekend is. Doch zoveel is wel zker, dat de conservatieven .thans de regering kunnen vormen. De voormalige minister-president Attlee. heeft dan ook airede het ontslag van zijn kabinet bij de koning ingediend en Churchill is reeds de vorming van een nieuw ministerie opgedragen. Men \'erwacht, dat hij daarmede heel spoedig geslaagd zal zijn. Hoe dit er uit zal zien, is thans nog niet bekend. Ongetwijfeld zal dit kabinet h't niet gemakkelijk hebben, daar de toestand in Engeland verre van rooskleurig is.

President Truman heeft bij het Vaticaan een volslagen lambassadeur benoemd en wel generaal Mark Clark, die indertijd Rome bevrijd heeft en toen met de paus enige malen een onderhoud heeft gehad. Dit geheel tegen de traditie in, zoals die in Amerika was. Van 1848 tot 1868 hebben de Verenigde Skaten van Amerika diplomatieke betreldcingen onderhouden met het Vaticaan — het Vaticaan bestond toen ter tijd als wereldse macht, vormde in Itahë een eigen rijk — doch door het hevige verzet van Protestantse zijde werd de vertegenwoordiging opgeheven en enige jaren later, toen Rome's kerkelijke staat geheel had opgehouden te bestaan, ook het consulaat. President Roosevelt had in 1940 wel een persoonlijke vertegenwoordiger bij het Vaticaan benoemd. Dit was echter een geheel persoonlijke daad van president Roosevelt. Het Amerikaanse volk stond daar geheel buiten en droeg er ook geen verantwoordelijkheid voor. Lang heeft die vedhouding ook niet bestaan, want de door Roosevelt benoemde vertegenwoordiger verliet in het begin van 1950 Rome. Geheel tegen de Amerikaanse traditie in benoemde Truman dan ook een volslagen ambassadeur bij het Vaticaaa Als motief voor die benoeming gaf k op, dat het Vaticaan een internationale diplomatieke luisterpost is, dat het Amerika's bondgenoot is üi de strijd tegen commmiisme, en dat deze benoeming een goede indruk sou maken op de rooms-katholieke Zuid-Amerikaana landen.

Het was een soort van die motieven die Protestanten gemeenlijk te berde brengen, als zij de verloodhening van hun geloof willen dekken en goed praten met gelegenheidsargumenten. In de goedkeuring van de vertegenwoordiging bij de pauselijke stoel ligt tocli stellig een erkenning van de paus - w: ereldlijke macht bezit hij niet mem. daar het Vaticaan als kerkelijke staat heeft opgehouden te bestaan — plaatsvervanger van Christus op aarc'. hetgeen de paus zich wel aanmatigt, maar niet is. Daarin ligt een miskenning van de uitspraken van des Heeren Woord; daarmede wordt alle Protestantse kerken een slag in het aangezicht gegeven, een geweldige krenking aangedaan.

Het is een verblijdend teken, dat er k Amerika tegen deze benoeming zul een scherp verzet gerezen is — direct na het bekend worden van deze benoeming regende het als het ware protesten, duizenden brieven en telegrammea van verontwaardigde Protestanten kwamen bij Truman in — dat hij de benoeming heeft ingetrokken.

Wanneer zal in Nederland, als nu m Amerika, het Protestantse bewustzijn eens ontwaken? Wanneer zullen de Protestanten zich eens bewust worden, da] zij als Protestanten hun goedkeuril niet mogen en kunnen verlenen aan eea gezantschap bij de paus? %

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen