HERVORMINGSDAG

Gisteren beleefden wij weder die zo gedenkwaardige dag van 31 Ootober. Zo gedenkwaardig, omdat de Heere op die dag eenmaal zulk een groot wonder heeft verricht.

Hij riep toch op die dag een eenvoudige mormik, dat hij op de iavond daarvan in 1517 de moed en kracht verkreeg om 95 stellingen aan de slotjjoort van Wittenberg te slaan, welke de gezegende Hervorming zouden inluiden en Rome in haar hart zouden treffen. Zij vormden de inleiding, dat de leer der vrije genade straks weder gepredikt zou worden en dat geleerd zou worden, dat de mens door het geloof, dat door de liefde werkt, gezaligd wordt. Hoogst benauwende zielsworstehngen waren daar bij Maarten Luther aan vooraf gegaan; menige nacht had hij zich met de moimikskoorde gegeseld, zelfs zo dat hij daarbij menigmaal in zwijm neergevallen was, uitroepende in het holst van de nacht: mijne zonde, mijne zonde, o, mijne zonde, hoe wordt die mij nog ooit vergeven. Een lange tocht naar Rome om aldaar de steile Pilatus-trap te beklimmen, wtes er ook al bij hem vooraf gegaan. In Rome's leer dacht hij de zaligheid te vinden. Doch als de Heere werkt, wie zal het keren?

De geringe monnik was door de Heere tot het verwekken van grote daden bestemd.Groot was het alreeds, dat hij in zijn stellingen tegen Rome's aflaatsleer en - practijken optrok; veel groter zouden de gevolgen zijn, die het daar van zijn 95 stellingen zou hebben. Deze zouden Rome op haar fundamenten doen schudden, paus en keizer in het gev/eer roepen om de Hervorming te keren.

Te vuur en te zwaard, met rad en galg, ja met niets en niemand ontziende middelen werd aldra vervolgd een iegehjk die de leer der vrije genade beleed. Stromen bloeds van edele martelaren vloeiden er weldra. Het schrikbewind vian Rome's inquisitie ging in al zijn hevigheid door geheel Europa woeden. Desniettegenstaande brak de Reformatie, door Gods Geest gewerkt, door.

Wij kunnen d© Heer© nooit dankbaar genoeg zijn voor de gezegende Reformatie, waarvan Luther de eerste steen heeft mogen leggen.

Waarlijk wij zouden ons als bestaardzonen der Hervorming gedragen als wij niet gedachten de zware offers aan goed en bloed, welke zovele voorstanders en martelaren voor de zaak der RefoiTnatie éénmaal gebracht hebben. Worden de zegeningen der Reformatie thans echter wel gewaardeerd? Aoh, hoe bitter weinig is dat het geval. Hoe wordt haax leer verloochend! Hoe vele Pi'otestanten gedragen zich thans als slippendragers van Rome. En dat, terwijl een iegelijk mens slechts uit de vrije genade Gods door het geloof gezaligd kan worden en Rome er nog immer op uit is om die leer van de aardbodem te verdelgen. Getuige het feit, dat Rome's inquisite in Spanje weder op volle toeren draait, getuige evenzeer het feit, dat de Protestanten in Zuid-Amerik)a: anse Staten door Rome weder als vermaledijde ketters op allerlei manier onderdrukt en vei-volgd worden.

Neen, Rome verandert niet. Integendeel, zij zinkt in haar afgoderij en dwaalleer steeds dieper weg. Levert ons het dogma omtrent Maria's lichamehjke hemelvaart, dat dit jaar onder de grootste pracht en praal als een kerkelijk leerstuk te Rome door de paus werd afgekondigd, dat een ieder op zijn gezag heeft te aanvaarden, wil hij niet als ketter bij Rome te boek staan en vervolgd worden, daarvan niet het overtuigende bewijs?

Voorwaar, het is nog hetzelfde Rome, dat een ieder op het schavot brengt, op de houtmijt verbrandt, levend begraaft en de meest wrede martelingen aandoet, die zich niet aan haar gezag onderwerpt. Luiden de pauselijke encyclieken niet in die geest? Zijn ook de besluiten van het Concilie van Trente, waarin de ene vervloeking na de andere over de Hervoraiing en elke Protestant zijn uitgesproken, ooit veranderd? Zijn zij door Rome ingetrokken of zelfs ook maar enigermate verzacht? Neen, nooit. Nog altijd zweert Rome de dood aan het Protestantisme en aan elke Protestant. Dit moge iedere Protestant in Nederland terdege ter harte nemen. Voor het Nederlandse Protestantisme dreigt er toch ernstig gevaar.

Rome grijpt in ons land naar de macht. Zij heeft daarmede al grote vorderingen gemaakt. Zij predikt thans nog de verdraagzaamheid tegen de minderheden, omdat zij zelf tot die minderheden behoort, doch wee de dag wanneer haar minderheid in een meerderheid verkeert.

Het verleden van ons eigen land, het huidige Spanje en de tegenwoordige toedracht van zaken in de r.k. Zuid- Amerikaanse staten zeggen ons om strijd, dat Rome, wa'ar zij het voor het zeggen heeft, de minderheden, die zich aan haar niet willen onderwerpen, niet spaart, maar dat zij die onderdrukt en vervolgt waar zij maar kan. Dit schrijven wij niet en brengen wij niet in herinnering om haat tegen enig r.k. landgenoot te verwekken, maar wel om de Protestanten te waarschuwen om op hun hoede te zijn, opdat zij zich niet eenmaal bitter zullen beklagen, dat zij zich zo laks en zorgeloos tegenover Rome's opdringen gedragen hebben. Mogen de Protestanten te allen tijde gedenken, welke zware offers hun voorouders eenmaal voor het Protestantisme gebracht hebben en hoe op onze viaderlandse bodem een strijd van tachtig jaren lang is gevoerd geworden om van het Spaanse juk en de tyrannic van Rome's inquisitie bevrijd te worden!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen