BUITENLANDS OVERZICHT

Aangaande het voUc van Israël staat ons bij de profeet Jeremia geschreven: Gij hebt ze geslagen, maar zij hebben geen pijn gevoeld.

Is dat ook het geval niet met zo vel© volken uit onze tijd? Ook niet met zo vele personen?

Hoe zijn wij toch geslagen en hoe weinig wordt de pijn gevoeld! Het gaat hierbij als met de bomen in de storm. Als de storm in al zijn hevigheid woedt, zien wij de kruinen der bomen soms schier ter aarde buigen. Nauwelijks echter heeft de storm zich gelegd of de bomen verheffen hun kruinen weder in de lucht alsof er nooit een storm gewoed liad. Geslagen, ja, dat zijn wij en de volken met ons. Doch wie heeft dit in de ver-» nadering gebracht? Wie heeft dit ootmoedig voor God gemaakt? Wie dit met hartelijk leedwezen van zichzelf af doen zien en als een gans hulpeloze tot de Heere doen vlieden?

Bij de machtigen der aarde valt daarvan helaas niets te 'besj> euren. Zij zitten nog immer bij de gebroken bakken temeer, versmadende de Springader des levens.

Als de storm een weinig luwt, dan verheffen zij zich weder en scheppen moed en vertrouwen uit het werk hunner eigen handen.

Het is te zien uit de ophef, welke thans gemaakt wordt over de overeenkomst, welke tussen de ministers van buitenlandse zaken van Amerika, Engeland en Frankrijk en de West-Duitse bondskanselier Adenauer gesloten is. Men staat nog maar aan het begin van een lange, moeihjk af te leggen weg en men doet alsof men hem reeds geheel afgelopen heeft. Inzonderheid de bondskanselier betoonde zich uiterst tevreden. Hij noemde de resultaten boven verwachting. Hij hoopte zelfs, dat de overeenkomst en het accoord over de Duitse bijdrage aan de Westelijke verdediging nog vóór het einde van dit jaar van kracht zouden worden en vond de overeenkomst van de grootste jx> litieke betekenis niet aUeen voor Duitsland, maai ook voor Europa en de gehele wereld. De West-Duitse socialisten delen Adenauers enthousiasme echter allerminst. Hun vooraanstaande leden beschouwden de overeenkomst als terreinverlies. Zij betreinrden het, dat de bondskanselier er in had toegestemd de drie onderwerpen (ontbinding van het bezettingsstatuut, vredescontract en bijdrage aan de Europese verdediging) aaneen te koppelen en achtten de Duitse souveredniteit niet hersteld, omdat de ge­ behou­ allieerden nog zekere rechten den.

In dezelfde geest als Adenauer over de overeenkomst sprak, luidt ook het communiqué, dat de vier ministers gezamenlijk daarvan hebben uitgegeven, als het spreekt van een bijzondere voortgang over de grote lijnen van het vredescontract.

Men heeft hierbij echter wel te bedenken, dat de weg tot afsluiting van het vredescontract vol voetangels en klemmen is. De parlementen van de onderscheidene landen moeten het nog goedkeuren. In Frankrijk heerst nog altijd de vrees voor een machtig Duitsland. Daarom is men van Franse zijde er op bedacht, dat Duitsland toch vooral geen sterke weermacht zal bekomen. Voor zo ver thans over een overeenkomst bekend is geworden, bevat zij de volgendde punten.

a. Het bezettingsstatuut zal worden opgeheven en vervangen do^or een aantal contracten over het gebruik van müitaire bases door de Westerse geaUiëerden. 'b. De economische restricties zullen beperkt worden tot een controle op de buitenlandse handel, c. West-Duitsland zal een bijdrage leveren aan de Westerse defensie in het kader van het Franse plan.

Of de ophef, welke over deze overeenkomst gemaakt wordt, gerechtvaardigd is, zal uit het verdere verloop dezer affaire moeten blijken. Het is nimmer verstandig de huid te verdelen alvorens de beer geschoten is. Stellig niet ten opzichte van deze overeenkomst, waarbij er nog zo vele belangrijke zaken zijn, waarover geen beslissing genomen is, onder meer niet over de Duitse eenheid, welke door het ganse Duitse voDc be^ geerd wordt en ook niet over de toe^ komstige grenzen van Duitsland. Met enige ophef wordt er voorts gewag van gemaakt, dat er bij de onderhandelingen op Korea op één punt overeenstemming bereikt is. Men spreekt zelfs de hoop uit, dat nog vóór Kerstmis aldaar de wapens zullen neergelegd zijn en de militairen naar huis zullen teruggekeerd zijn. In deze is het wel merkwaardig, dat nu omstreeks een jaar geleden de toenmalige oppverbevelhebber Mac Arthur aan de Amerikaanse soldaten verzekerde, dat zij de Kerstdag in Amerika zouden doorbrengen. Dit zou toen geschieden niet langs de weg van onderhandelingen maar door een groot offensief, dat van Amerikaanse zijde werd ingezet Dat offensief verliep in de aanvang gunstig voor de Amerikanen maar dat heeft maar kort geduurd. De

Chinezen wierpen zo vele manschappen en materiaal in de strijd, dat het offensief niet alleen al betrekkehjk heel spoedig tot stilstand kwam, maar dat de Amerikanen het veroverde terrein weder moesten prijsgeven en zelfs een deel hunner troepen slechts door over zee te worden vervoerd aan de gevangeimeming kon ontkomen.

Of het dan dit jaar gunstiger zal verlopen in die zin, dat de oorlog op Korea door een wapenstilstand beëindigd zal worden, dient nog afgewacht te worden. Dit is nog immer mogelijk, doordat beide strijdende partijen door de zware verliezen aan materiaal en manschajipen — de verliezen aan manschappen gaan bij de Amerikanen al de 100.000 te hoven — zich genoodzaakt zien althans tijdelijk de strijd te staken, maar volkomen zekerheid bestaat ten deze allerminst.

Do oorlog op Korea woedt toch in weerwil van de onderhandelingen in al zijn hevigheid voort. Daarbij komt nog, dat er in Amerika een geweldige veo-ontwaardiging heerst over Amerikaanse gevangenen, die dioor de Chinezen afgemaakt moeten zijn en dat het hoofdkwartier van de Amerikaanse vloot 23 November jongstleden heeft bekendgemaakt, dat een Amerikaans marinevliegtuig met 10 man aan boord vermist wordt. In Amerika leeft heel sterk het vermoeden, dat de Russen dit vliegtuig hebben neergeschoten. Een vermoeden, dat nog versterkt wordt, doordat de Russische onderminister van buitenlandse zaken Gromyko verklaard heeft, dat een Amerikaans vliegtuig opzettelijk de Russische grens passeerde, daarna achtervolgd werd en na onder vuur genomen te zijn boven zee verdween, en ook al daardoor versterkt wordt, dat kort na. het verdwenen vhegtuig twee Russische vliegers een ridderorde ontvingen, omdat zij belangrijke diensten voor Rusland verricht hadden. De omstandigheden, waaronder deze onderscheiding plaats vond, lopen geheel parallel aan die, waarbij aan Russische vhegers een onderscheiding werd verleend, toen zij in het begin van dit jaar een toes'^el van de Amerikaanse vloot neerschoten.

Heel de internationale toestand beschouwend, is er reden genoeg om de toekomst met grote bezorgdneid in te zien. Doch dit niettegenstaande hebben er in Parijs allerlei festiviteiten plaats, waarbij danspartijen niet ontbreken. Men heeft in de dagbladen kunnen lezen, dat de Engelse prinses Margaret daaraan deelneemt De diplomaten en staatslieden al evenzeer. Ja, men danst er op los. Groot-Brittannië is geslagen; heel de wereld is geslagen, zo geslagen, dat de wonden bij lange na nog niet genezen zijn. Maar men gevoelt blijkbaar geen pijn. Men danst te Parijs, ofschoon in Korea het bloed der militairen nog steeds bij stromen vergoten wordt; ofschoon er duizenden krijgsgevangenen vermoord worden. Ja, men houdt in Parijs feest en danst er. En dat tenvijl de wereld vervuld ds met een ellende als schier nooit tevoren. Wie moet hierbij niet onwdUekeurig denken aan het feestbanket, waaraan Nebucadnezar met zijn rijksgroten en geblankette vrouwen eenmaal aanzat? Wie ook al niet denken aan het Franse hof en de Franse adel, dansende en feestvierende aan de vooravond van het uitbreken van de Franse Revolutie, welke een einde zou rraken aan al die pret en velen van die dansenden en feestvierenden naar de guillotine zou voeren, waar zij hun hoofd op het blok hadden te leggen en hun hoofd onder de guillotine van hun romp werd afgeslagen?

De diplomaten en gedelegeerden dansen te Parijs, nadat zij elkander op de dag de huid hebben vol gescholden. In well een wereld leven wij toch? Wel in die wereld, waarvan met alle reden gezegd kan worden: De Heere heeft haar g©. slagen, maar zij heeft geen pijn ge. voeld.

Instituten als de Volken'bond en d© Oj^ ganisatie der Verenigde Naties, die aangekondigd hebben, dat zij de wereldvrede en een algemene welvaart zoud» brengen, heeft de Heere in hun hovaardij ter aarde neergeslagen. Nameloze ellende valt in de wereld aan te treffen. Een derde wereldoorlog met al zijn verschrikkelijkheden bedreigt haar nog steeds. En men danst. Men danst op een vulkaan. Van pijn, van een haitelijk leedwezen over zonde en ellende, oi schoon de wereld er vervuld van is, daarvan blijkt niets. . neen, men danst!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen