Brief uit Zeeland

cxc.

Alhoewel reeds eerder gesclireven is over het loten en wat daarmede in verband staat, is het toch niet ondienstig om er nog eens een brief over te schrijven.

Immers, is er iets dat in de laatste tijd toeneemt, dan is het wel de loterij. Niet alleen dat de staat daartoe gelegenheid biedt, waartegen telkens door de Kamerleden der S.G.P. getuigd is, maar ook het loten en het laten loten door particuliei-en neemt hand over hand toe. En nu mag het zeer goed zijn dat de regering ingrijpt en de zogenaamde speelholen sluit, maar daarmede is het kwaad niet uitgeroeid.

Zeker, op die plaatsen kemen de gevolgen meer openbaar en wordt de dadelijke ellende, die er uit voortvloeit, spoediger ondervonden.

Maar, of de gevolgen meer dadelijk zichtbaar zijn of niet, zonde blijft zonde. Of er in het groot of in het klein gegokt wordt, of gezinnen er financieel door ondergaan, of dat het maar tot gevolg kan hebben dat er wat minder zakgeld overblijft, alle kansspel, alle loterij is zonde.

Daaronder valt ook het spelen met dobbelstenen, al is het dan maar in kinderspelen, waarbij niets van waarde wordt ingezet. Het is een kansspel. Het is een spelen met de veorzienigheid Gods. Het is het gebruiken van het lot op ongeoorloofde wijze.

Niet alleen daannede, maar ook met allerlei rebussen, of ook met zogenaamde raadsels wordt loterij bedreven.

Het komt toch veelvoudig voor dat de rebussen zo gemakkelijk zijn op te losseuj dat het aantal deelnemers verre het aantal beschikbare prijzen overtreft en dat het lot moet beslissen wie de prijs of de prijzen zal verkrijgen. Is er dan onderscheid tussen dat en het meedoen in een loterij? Immers neen! Het is alleen een andere naam en het is verlokkelijker, het lijkt minder daarop wat het eigenlijk is.

Ook komt het menigmaal voor dat bij d(- oplossing een bedrag aan postzegels of aiidere waarden moet worden ingesloten. Het is ook niet denkbaar dat iemand maar iets dergelijks op touw zet zonder de opzet er voordeel uit te halen.

Zo is ook verschenen een rebus voor het Diaconessenhuis in Arnhem. Afgezien nog van de reeds genoemde bezwaren, zal het toch wel nodig zijn er oog voor te hebben dat het gaat om een roomskatholieke instelling.

Maar niet alleen voor dergelijke doeleinden wordt geloot, of getracht op een wijze waarbij het lot betrokken is aan geld te komen.

Ook voor andere doeleinden. Dan is het voor een christelijke vereniging, dan wel voor een kerkgebouw. Het is gemakkelijker een aanduiding te geven van wat soms voorkomt dan een opsomming daarvan. Moest het laatste plaats hebben, er zou zeker veel meer ruimte nodig zijn dan voor de Zeeuwse brieven doorgaans gebruikt wordt. Ook treft het wel dat sommige verenigingen in haar jaarvergaderingen loterijen houden, zogenaamd om de kosten te dekken.

Het moet wel duidelijk zijn dat ook daartegen bezwaren moeten worden aangevoerd. Het is loten. Blijkbaar heeft men er weinig oog voor dat daarmede wel de armoede aan medeleven wordt tentoongespreid. Immers als er een gezond verenigingsleven is, dan is het mogelijk om de onkosten op andere wijze te dekken. In de praktijk is wel gebleken, dat als er eens een tekort was, een beroep op hulp niet tevergeefs gedaan werd. Niet alleen wordt de armoede van het weinige medeleven daardoor getoond, maar ook de annoede in het vertrouwen op God. En dat in verenigingen, die „Christelijke" in de banier zetten.

Uit alles blijkt wel hoe ver we van het spoor van onze vaderen zijn afgeweken. Die wensten, niet voor die dingen te loten. Die hielden vast aan Gods Woord eii Zijn getuigenis. Dat leert ons dat het lot wel gebruikt mag worden, maar slechts daai- waar zaken zijn welke geregeld moeten worden en waar de mens niet meer verder kan. Bijvoorbeeld aJs een bestuurslid moet worden benoemd en de stemmen staken, zodat niet één persoon is verkozen. Dan, maar ook dan nog slechts als Gods Naam is aangeroepen, mogen wij loten. Dan hebben wij een voorbeeld aan de apostelen. Maar alles vervlakt. Het gaat zo diep niet meer. Maar is zonde dan geen zonde meer? Klagen doen we, ook over de benarde, beangstigende tijden waarin wij leven. Moeten wij niet met de profeet uitroepen: Wat klaagt dan een levend mens? Een ieder klage vanwege zijn zonden.

Oöh, mocht het nog zo eens zijn. Niet onze hoop op de ijdelheden stellende, maar op God, Die in Zijn Woord leert, dat in het houden van Zijn geboden gioten loon is. Mocht het vertrouwen op Hem gevestigd zijn en niet op het lot, dat ook wel door Hem geleid wordt, maar dat we niet roekeloos mogen gebruiken.

Uw Zeeuwse Briefschrijver

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen