Brief uit Zeeland

CXCI.

Hoe moeihjk de woontoestanden wel zijn, blijkt uit een brief, naar aanleiding van de CLXXXVIIIste Zeeuwse brief door een vriend geschreven. Zeker, door een vriend geschreven, want, alhoewel hij meent oritiek te moeten oefenen, het is toch een alleszins welwillende critiek, en daaruit moet blijken dat het geen vijand is. Hij is tot critiek gelokt over de woorden: „Maar al te gauw is de buitenstaander genegen om aan een onrechtmatige handeling te denken" enz. Nu, het is wel in te denken, dat hij, die in zo'n nood zit, en blijkbaar niet geholpen wordt, meent dat zulks ten onrechte is geschreven.

Gelukkig is in dezelfde brief ook tot uiting gekomen, dat het onrechtmatig handelen niet is uitgesloten. De practijk leert dat wel. Maar ook leert de pracHjk, dat er wel eens te eenzijdig wordt gezien. Dat is zeer begrijpelijk, want ieder gevoelt zijn eigen leed en ongemak het beste en dan komt er een stemming, die aanleiding geeft tot een eenzijdig oordeel.

De bedoeling van de zin was dan ook maar alleen om eens tot niadsnken te brengen en niet te menen, dat elk gemeentebestuur nu maar in staat is de zaken op te lossen, zoals soms voor een buitenstaander zo voor de hand lijkt. Als iemand echter in omstandigheden veAeert als de welwillende criticus, dan is er alle aanleiding om, wanneer dan alle pogingen falen, te menen dat niet recht gehandeld wordt. Het is dan ook wel nodig wat dieper op de zaken in te gaan, welke verband houden met het verkrijgen en toewijzen van woningen.

Er is niet aan de indruk te ontkomen, dat in sommige gemeenten gehandeld woi"dt alsof de woningcommissies het alles zo maar voor het zeggen hebben. Alsof alle eigendomsrechten gansehjk zijn te niet gedaan. Toch is het niet zo, dat een woningcommissie maar handelen kan naar eigen believen, zonder rekening te houden met het recht van eigenaren.

Ook is het niet zo, dat de woningcommissies de beslissing hebben, want die is bij het college van burgemeester en wethouders. Wel zijn die commissies in sommige gemeenten met een zodanig verstrekkende adviserende bevoegdheid bekleed, dat hun uitspraak ongeveer gelijk staat met een beslissing van burgemeester en wethouders. Er is echter wel een misverstand, dat ieder zich maar onvoorwaardelijk bij de uitspraak van wie dan ook, inzake het gebruik van woningen, moet neerleggen.

Een aanwijzing van een woning, of de mededeling, dat die voor een te noemen persoon bestemd is, behoeft de eigenaar zich niet zo maar te laten welgevallen. Hij behoeft daarop de woning niet aan de genoemde te verhuren en kan dus mededelen, dat hij die persoon niet wenst. Dan zullen burgemeester en wethou- ders zich moeten beraden of een ander wordt aanbevolen, dan wel dat een vordering wordt ingesteld. Tegen een \'Brdering kan, als de commissie, welke moet adviseren, niet eenstemmig is, beroep worden ingesteld bij Gedeputeerde Staten.

Er kan dus recht worden gezocht. Maar, hoor ik vragen, is er dan ook beroep mogelijk als een persoon wordt laangewezsn, waannede de eigenaar geen genoegen nemen kan? Neen, daartegen is geen beroep mogelijk, maar er is een . mogelijkheid, zoals genoemd, dat de eigenaar eenvoudig weigert die als huurder te nemen. Dat is het goede recht van de eigenaar.

Zeker, het zal nodig zijn, dat bij dergelijke handelingen men zich goed rekenschap geeft van de toestand. Er zijn, helaas, eigenaren, welke geen oog he'bben voor de moeilijke toestand, waarin sommigen verkeren, en die het maar te doen is om een goede inkomst te verkrijgen en liefst een heel klein gezin op te nemen, want dan is de slijtage minder.

Voor een gemeentebestuur is het vaak een zeer moeilijke beslissing. Vorderen grijpt diep in. Het grijpt in in de rechten van de eigenaren. Niet altijd is het zo, dat de eigenaren tonen geen oog te hebben voor de toestanden. Er kimnen ook andere oorzaken zijn. Maar, bij alles moet er toch wel rekening mee worden gehouden, dat, alhoewel de regeling der woonruimte bij pu- ( Miekrechtelijke bepaling is vastgesteld, we nog steeds leven onder de bepalingen van het civiele recht, ook bij een wet vastgesteld, maar waarbij, voor de toepassing toch nog altijd andere regelen gelden. In sommige gevallen wordt wel eens te gauw maar aanvaard wat wordt gesteld. Het is de bedoeling om te tonen, dat er toch nog wel mogelijkheden zijn om tegen een onrechtmatige handeling op te komen. Hiermede hoop ik de welwillende criticus te hebben beantwoord. Er zijn nog wel dingen naar voren gebracht, welke zich niet lenen voor een openbare brief, maar daarop wordt, naar ik meen, ook geen antwoord verwacht.

Uw Zeeuwse Briefschrijver

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen