BUITENLANDS OVERZICHT

In Psalm 73 vers 6 lezen wij: „Daarom omringt ze de hovaardij als een muur. De Psalmist heeft in de voorafgaande verzen van deze psalm over degenen, die zich om God noch Zijn gebod bekommeren, gehandeld, wier doen en laten door hovaardij geleid wordt, en nu in vers 6 zegt, dat de hovaardij hen als een muur omringt. Letten wij op de gedragingen van de machtigen der aarde, moet dan ook van hen niet gezegd worden, dat de hovaardij hen als een muur omringt? Zij wensen de wereldvrede te stichten, doch in eigen kracht, zonder daarbij de Heere van node te hebben en Hem daarbij in erkentenis te houden.

Nu is vrede een begerenswaardige zaak. Zij wordt ons in de Heilige Schrift aangeprezen. Doch hoe kan er vrede zijn zonder God? Het is de dwaasheid der hovaardij dit te willen en te wanen zulks tot stand te kunnen brengen. Komt er uit het ei van een uil, ook al wordt het door een arend of duif uitgebroed, niet immer een jonge uil?

Daarom hebben al de pogingen om de wereldvrede te stichten, schipbreuk geleden. Gaat men op het getuigenis van de bestuurders der mogendheden af, dan willen zij allen de vrede, niet het minst die van de Sowjet-Unie, die telkens en telkens weer als de grote vredesapostelen zich in het openbaar vertonen. Doch desniettemin neemt de wedloop in de bewapening steeds toe, bewapent elke mogendheid, waarbij de Sowjet-Unie wel voorop gaat, zich steeds geduchter. En zien wij de vredesonderhandelingen niet alleen voortdurend mislukken, maar ook oorzaak van steeds grotere ruzie en verdeeldheid worden.

Dit is ook het geval met de poging om vrede te stichten, welke thans door de onlangs ingestelde ontwapeningscommissie van de Organisatie der Verenigde Naties wordt aangewend. Deze commissie, welke samengesteld is uit de elf leden van de Veiligheidsraad plus Canada moet de uiteenlopende inzichten van de Westerse en Oosterse mogendheden op het gebied van de atoom- en gewone bewapening trachten te verzoenen. Zij kwam op 14 Maart jongstleden voor het eerst in vergadermg bijeen. En direct is het al uitgelopen op verdeeldheid. En daarbij is het nog niet eens gebleven. De Russische gedelegeerde kwam met een infame beschuldiging aan het adres van Amerika aandragen.

De Amerikaanse afgevaardigde had direct na opening van de vergadering het voorstel ter tafel gebracht, dat over de gehele wereld de wapens geteld moesten worden en dat nagegaan diende te wórden of deze telhng wel de juiste opgave van de wapens had geboden, en daarna de mogendlieden in gelijke mate en verhouding moesten ontwapenen. Doch nauwelijks was dit voorstel ingediend of de Russische gedelegeerde Malik kwam daartegen in verzet. In tegenstelling met het Amerikaanse voorstel, dat wilde dat eerst een betrouwbare 'opgave van de wapens aan de ontwapening vooraf moest gaan, kwam de Rus met het oude Russische standpunt, dat eeist de ontwapening aan de orde gesteld moest worden, voor de dag. Was hiermede de verdeeldheid al gaande gemaakt en de ruzie aangevangen, zij zouden nog in hevigere mate toenemen, toen de Russische afgevaardigde zijn beschuldiging aan het adres van Amerika richtte.

Hij beschuldigde de Amerikanen van niets meer of minder — de builenpest is op Korea uitgebroken — dan dat zij op Korea en in China een bacteriologische oorlog voeren.

En hij vroeg daarom, dat de commissie onverwijld, vóór al het andere te behandelen, deze kwestie in behandehng zou nemen, bewerende dat zij een schending van het verbod van bacteriologische oorlogvoering inhield en dat zij daarom het eerst de aandacht der commissie vroeg en het eerst in behandeling diende genomen te worden.

De Amerikaanse afgevaardigde kwam daar echter scherp tegen op, zeggende, dat de Russische verklaring een onbewezen en onverantwoordelijke beschuldiging vs'as en dat de Amerikaanse minister van buitenlandse zaken reeds tot het Internationale Rode Kruis het verzoek gericht had een onpartijdig onderzoek naar deze aantijging te willen instellen, opdat de ware toedracht der zaak algemene bekendheid zal verkrijgen.

Dat op zulk een wijze, als het nu weer in de ontwapeningscommissie der Ver. Naties is toegegaan, de vrede gediend en gebracht wordt, zal al heel moeilijk door wie dan ook kunnen volgehouden worden. Wat er echter wel door gediend wordt, dat is de Russische communistische propaganda, gelijk die ook in geen geringe mate gediend wordt door de nota, welke de Russische regering aan de drie Westerse mogendheden dezer dagen heeft toegezonden.

In die nota wordt voorgesteld een vredesconferenti^ over Duitsland te houden. Alle landen, welke met Duitsland in oorlog zijn geweest, zouden daaraan deel kunnen nemen. De eenheid van Duitsland — zo stelt de nota het voor — moet worden hersteld, opdat Duitsland zich zal kunnen ontwikkelen tot een democratisch onafhankelijk land, doch zonder dat het tot enig militair verbond kan toetreden, terwijl het slechts een beperkte bewapening mag worden toegestaan. Deze nota is begrijpelijkerwijze door de Westerse mogendheden met een groot wantrouwen ontvangen. Daar is dan ook wel alle reden voor. De commissie, welke de Organisatie der Verenigde Naties heeft ingesteld om de mogelijkheid van vrije en geheime verkiezingen in geheel Duitsland te onderzoeken, werd toch nog maar heel kort geleden door Oost- Duitslands regering de toegang tot Oost-Duitsland geweigerd. Bovendien zouden de Westerse mogendheden, indien zij het Russische voorstel aanvaarden, heel hun verdedigingslinie in zeer ernstig gevaar brengen. Daarenboven mag als een vaststaand feit worden aangenomen, dat de Russen hun machtspositie in Oost-Duitsland niet zullen prijs geven. Zij behouden deze doordat zij daarin een communistische volkspolitie, welke als een leger is uitgerust, hebben opgericht, terwijl West-Duitsland tot dusverre vrijwel geheel ontwapend is. Hoe zullen de Westerse mogendheden onder zulke omstandigheden hun bezettingstroepen kunnen terugtrekken, terwijl zij toch geen enkele zekerheid hebben, dat het met Duitsland niet dezelfde weg opgaat als met Tsjecho-Slowakije, dat thans geheel onder de^ macht der Russen staat?

Ziet het er dan ook allerminst naar uit, dat de Westerse mogendheden zich in deze strik zullen laten vangen, nochtans is de nota der Russen als een propagandanummer niet z!onder betekenis. De Russen vestigen bij velen, die de nota oppervlakkig beschouwen, o zo licht de indruk, dat zij bovenal de vrede willen, • terwijl de eigenlijke bedoeling der Russen met hun nota niet zeer onwaarschijnlijk geen andere is dan om propaganda te maken en om te voorkomen, dat West-Duitsland zich nauwer bij de Westerse mogendheden zal aansluiten en dat het herbewapend zal worden. Ook dient ten sterkste betwijfeld te worden of het besluit van Amerika, Engeland en Frankrijk, dat op de Lissabonse conferentie genomen werd, om een nieuw voorstel aan de Sovjet-Unie te doen om Oostenrijk zijn souvereiniteit te hergeven en de bezettingstroepen daaruit terug te trekken, kans van slagen zal hebben. De bijzonderheden van dat voorstel zijn nu bekend gemaakt. Het verdrag, dat de drie Westerse mogend-, heden aan Rusland voorgesteld hebben om met Oostenrijk te sluiten, bestaat uit 8 artikelen. Over zeven daarvan is men het na veelvuldige en langdurige besprekingen eens geworden, doch het enige nieuwe artikel, waarin bepaald is, dat de bezettende mogendheden afstand moeten doen van alle activa in Oostenrijk, waarop als voormalig Duits eigendom en oorlogsbuit aanspraak wordt gemaakt, zal wel het struikelblok worden, waarop een totstandkoming van het vredesverdrag met Oostenrijk mislukt. Rusland toch heeft grote eigendommen in het Oosten van Oostenrijk in bezit genomen en trekt uit de huidige stand van zaken groot geldelijk voordeel. Het heeft zich op dit punt altijd tegen de tot stand koming van het vredesverdrag verzet en er bestaat geen enkel feit, dat er op wijst, dat het dit niet zal blijven doen. Zo bestaat er dan de grootst mo­ gelijke kans, dat Oostenrijk nog steeds een bezet land zal blijven, ofschoon het de volledige onafhankeHjkheid, ook mede door de Sovjet-Unie, al jaren geleden is toegezegd en zo heeft het ook in de toekomst de lasten van een viervoudige bezetting, bestaande uit 47.000 Russen, 12.000 Amerikanen, 8.000 Engelsen en 6.000 Fransen, welke van de Oostenrijkse schatkist per jaar het bedrag van 18.240.000 dollar vordert, te dragen.

In het kort nog enkele vermeldenswaardige bijzonderheden. In de Amerikaanse staat New-Hampshire is een stemming gehouden over de president, die in November van dit jaar zal optreden. De uitslag dier stemming was zeer gunstig voor Eisenhower, die daarbij de volstrekte meerderheid van de stemmen der republikeinen verkreeg en zijn repubhkeinse medestander senator Taft ver achter zich liet. Deze uitslag heeft niet nagelaten indruk te maken. Zo schreef de voorzitter van de „Taft for President"club te Manchester in de staat New-Hampshire aan Taft: Wij moeten in November winnen, daarom dring ik er bij u op aan de beshssing van de kiezers van New-Hampshire te aanvaarden als een vingervsdjzing voor de verlangens van de gehele natie. Zo gunstig als de uitslag voor Eisenhower was, zo ongunstig was hij voor president Truman. Deze bleef bij de verkiezing een stuk ten achter bij zijn democratische mededinger senator Kefouer.

Voor Europa is deze uitslag, in zo verre hij de richting van de Amerikaanse kiezers aangeeft, niet zonder betekenis. Taft toch wil Amerika's steun meer op het Oosten gericht zien, in tegenstelling met Eisenhower.

In Engeland is de begroting ingediend. Daarin zijn krachtige bezuinigingen voorgesteld. De invoer van tal van artikelen is daarin beperkt en ook al geheel onmogelijk gemaakt, hetgeen voor Nederland een zware slag en voor de Engelse bevolking een soberder leven betekent. Op deze vvdjze hoopt de regering een financieel bankroet te voorkomen. In de Labour-partij is het niet tot een scheuring gekomen. De eenheid van de partij is althans voor het oog bewaard gebleven. Hoe het nu verder met de eendracht in de partij zal gaan, dient afgewacht te worden. In Frankrijk heeft het ministerie van Piiiay, doordat de Gaullinisten en socialisten zich van stemming onthielden, in de Tweede Kamer het vereiste aantal stemmen voor i2}n motie van vertrouwen verkregen. Nochtans is zijn positie verre van sterk. In West-Duitsland heeft er in een zijner Zuidelijke staten een verkiezing plaats gehad, welker uitslag voor de West- Duitse regering niet ongunstig, maar voor de socialisten, die in de verkiezrngsactie sterk tegen de oprichting van een Duits leger te velde getrokken waren, bepaald teleurstellend was.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen