Leerstoel voor de Homoeopathie

Rede van Ds. Zandi

Ir de oprichting van een leerstoel voor de homoeopathie en de vivisectievrije geneeskunde aan één der Rijksuniversiteiten komt maar steeds geen schot.

Daarin heeft de officiële medische wetenschap niet weinig de hand. Zij is er beslist tegen, dat zulk een leerstoel aan één der Rijksuniversiteiten komt. Dat blijkt wel heel duidelijk daaruit, dat het niet minder dan twee jaren heeft moeten duren alvorens harerzijds een definitief antwoord bij de minister van Onderwijs is binnengekomen. Dat dit antwoord afwijzend was, behoeft niemand te verwonderen.

Dit is wel heel teleurstellend, inzonderheid voor degenen, die principiële bezwaren tegen de inenting hebben, dewijl onder de medici, die de homoeopathie en de vivisectievrije geneeskunde voorstaan, besliste tegenstanders van de vaccinatie en het gebruik van vaccins zijn. Bovendien wordt het rechtsgevoel wel in zeer sterke mate door de afwijzing van een leerstoel in de homoeopathie en vivisectievrije geneeskunde gekrenkt, als men bedenkt, dat er aan de imiversiteiten te Leiden en Utrecht wel een vijftigtal bijzondere leerstoelen is en dat er aan onze Rijksuniversiteiten nog steeds bijkomen, te meer, daar de homoeopathische geneeskunde in Amerika zeer druk beoefend wordt.

Na dit woord van toelichting achten wij met de weergave van Ds Zandts rede, waarin hij een lans brak voor de oprichting van een leerstoel voor de homoeopathie en de vivisectievrije geneeskun- de, die de Pieter Pijl stichting nota bene zelf geheel wil bekostigen, te kunnen volstaan.

Ds Zandt sprak dan als volgt:

Mijnheer de Voorzitter! In het Voorlopig Verslag is

de vraag gesteld,

of de minister reeds antwoord ontvangen heeft betreffende de instelling van een leerstoel in vivisectievrije en homoeopathische geneeskunde en voorts of de minister bereid is dit antwoord, eventueel „vertrouwelijk", ter kennis van de Kamer te brengen De minister heeft in zijn Memorie van Antwoord daarop geantwoord:

„Het antwoord van de senaat en van curatoren van de Rijksuniversiteit te Utrecht over de instelling van bijzondere leerstoelen in de vivisectievrije en de homoeopathische geneeskunde, heeft ondergetekende ontvangen. Hij is over de hoofdpunten met de desbetreffende organisaties in contact getreden".

Uit dit antwoord van de minister

blijkt dus, dat het eerste gedeelte van de in het Voorlopig Verslag gestelde vraag bevestigend beantwoord is en dat Zijne Excellentie derhalve de antwoorden van de senaat en het college van curatoren van de Rijksuniversiteit te Utrecht ontvangen heeft. Wij willen hierbij opmerken, dat het toch wel bijzonder lang gediiurd heeft alvorens dat definitieve antwoord ontvangen is. Dit heeft niet minder dan omstreeks twee jaren op zich laten wachten, hetgeen niet op enige medewerking van die zijde wijst, maar wel op het tegendeel. Voorts blijkt uit 's ministers antwoord, dat hij aan het verzoek om het antwoord van senaat en curatoren „eventueel vertrouwelijk" ter kennis van de Kamer te brengen, niet heeft voldaan. Wij betreuren dit, devsdjl het hier toch een kwestie van algemeen groot belang betreft, een zaak van zo groot gewicht, dat zij wel waard was, dat

de Kamer

er mede in kennis gesteld was geworden. Anderzijds waarderen wij het ten zeerste, dat de geachte bewindsman met de desbetreffende organisaties in contact is getreden, en vidj hopen, dat dit contact idaaïtoe moge leiden, dat de door de Pieter Pijl Stichting verlangde leerstoel, die deze stichting buiten bezv/aar van 's Rijks schatkist geheel op eigen kosten wil laten fungeren, aan één der Rijksuniversiteiten zal worden gevestigd. Wij achten het voor de geneeskunde, hoezeer de officiële medische wetenschap hier te lande daar ook tegen gekant is, van belang, dat deze leerstoel er komt.

Dr Kuyper heeft er destijds in een te Zwolle gehouden redevoering op gewezen, dat er onder

de kundigste Allopathen

zijn, die ernst maakten met de homoeopathic en haar niet als iets onwetenschappelijks van de hand wezen, zoals de huidige officiële medische wetenschap maar al te gemakkelijk doet, als zij de homoeopathic als onwetenschappelijk, als een soort kwakzalverij brandmerkt en op de homoeopathische medici uit de hoogte neerziet. Hij noemde in zijn Zwolse rede een groot aantal allopathen bij naam op en verklaarde van hen, die alle beroemde allopathen waren, dat zij in de homoeopathie een ge­ neesmethode erkennen, die onderzoek en waardering verdient. Van 'n paar allopathen werden door hem enkele uitspraken met betrekking tot de homoeopathie aangehaald . En dan allereerst een uitspraak van de

wereldberoemde Lombroso,

die aan de homoeopaath dr Mersch te Brussel schreef:

„Indien ik nog jong ware, gaf ik mij, als gij, geheel aan de homoepathie. Zij is, met de hypnose, de nieuwe baan, voor de medische wetenschap aangewezen".

De beroemde Broussais liet zich aldus uit:

„In de wetenschap ken ik geen andere autoriteit dan die der feiten. Op het ogenblik onderzoek ik enkele feiten, die tot de homoeopathie behoren. Ik heb enige proeven genomen met zeer zware doses belladonna en verschillende dezer proeven vallen uit in het voordeel der homoeopathie".

Voorts sprak di- Kuyper in zijn in 1898 gehouden rede:

„Men zou zich ook deerlijk vergissen, waimeer men de stand der homoeopathie afmat naar wat men er hier te lande van ziet. In Amerika heeft men 12.000 homoeopathische doctoren, 130 homoeopathische hospitalen, 18 homoeopathische faculteiten met 90 hoogleraren en 1500 studenten. Daar verschijnen voorts 30 homoeopathische tijdschriften. Aan de staatsuniversiteit te Minneapolis en te Michigan heeft men zelfs een allopathische en een homoeopathische faculteit".

Mijnheer de Voorzitter! Dat was in 1898 al het geval. Sedert die tijd is

homoeopathie in Amerika

niet achteruit- maar vooruitgegaan. Er studeren daar nu al duizenden in de homoeopathie en het aantal professoren is sindsdien ook toegenomen. Mijnheer de Voorzitter! In dit verband stelt het ons teleur, dat de minister in zijn Memorie van Antwoord geen bevredigend antwoord heeft gegeven op de vraiag, welke in het Voorlopig Verslag gesteld is, namelijk of de minister zich reeds op de hoogte heeft gesteld van de opvattingen ten aanzien van de homoeopathie in het buitenland. Dat ' deze vraag gesteld is, ligt voor de hand. De minister heeft toch op 17 Mei 1951 bij de behandeling van de vorige begroting van onderwijs

uitdrukkelijk toegezegd, '

dat hij zich van de opvattingen met betrekking tot de homoeopathie in het buitenland gaarne nader op de hoogte zal stellen. Wij hadden dus ook billijkerwijs mogen verwachten, dat de geachte bewindsman daiaromtrent nadere mededelingen had gedaan. Dat behoef­ , de toch voor de minister niet zo veel tijd en moeite te kosten om zich te dezer , zake op de hoogte te stellen? Hij had daaromtrent gemakkelijk de nodige inlichtingen kimnen verkrijgen. Als dr Kuyper in 1898 daarover reeds nauwkeurig ingehcht was, dan bad de minister omtrent de huidige stand van zaken, ' met name in de Verenigde Staten van Amerika, en ook in andere landen, ons S volledig kunnen inlichten.

Die inlichtingen

zouden vrij zeker aan het licht hebben gebracht, dat men in Amerika allerminst het cachet van onwetenschappelijk op de homoeopathie drukt, gelijk de officiële medische wetenschap in ons land dat wel doet. Zelfs wordt in haar kringen de homoeopathie als kwakzalverij aan de kaak gesteld. Dat men daarover in Amerika gans anders oordeelt, blijkt uit de grote toename van het aantal studenten, alsook uit het homoeopathische ziekenhuis te New York, dat met zijn 5000 bedderii hét grootste ziekenhuils aldaar is.

Ook in ons land gaat het met de

hcmioeopathie

niet bergafwaarts. Integendeel. Er zijn tal van medici, waaronder met erkend wetenschappelijke naam, die haar beoefenen. Deze artsen hebben over 't algemeen een zeer drukke praktijk, hetgeen er wel op wijst, dat de patiënten bij hen baat vinden. Ondanks dat alles heqft de Pieter Pijl Stichting nog steeds geen toezegging kunnen verkrijgen voor de oprichting van de door haar begeerde leerstoel. En dit is te grievender, als men bedenkt, dat er aan de universiteiten tè Utrecht en te Leiden wel een

vijftigtal bijzondere leerstoelen

is toegelaten en dat er nog steeds bij komen. Zoals bij voorbeeld bij besltiit van 9 Novamber 1951 (Staatsblad no. 475) aan de Humanistische Stichting Socrates, gevestigd te Utrecht, de bevoegdheid is verleend om bij de afdehng der algemene wetenschappen aan de Technische Hogeschool te Delft een bijzondere leerstoel te vestigen, opdat door de daarvoor te benoemen hoogleraar onderwijs zal worden gegeven in de wijsbegeerte, in het bijzonder met betrekking tot de humanistische levensen wereldbeschouwing. Na alles in overweging genomen te hebben, wü ik hierbij tevens een beroep doen

op het rechtsgevoel.

Er zijn — zoals ik met weinige woorden gezegd heb — zovele bijzondere leerstoelen van allerlei aard, dat het rechtsgevoel er door gekwetst wordt, wanneer die ene bijzondere leerstoel, namelijk die in de homoeopathie en vivisectievrije geneeskunde, die de Pieter Pijl Stichting nota bene nog wel zelf geheel wil bekostigen, zodat het het Rijk geen cent zal kosten, geweigerd wordt. En dat op geheel ondragelijke gronden. Louter omdat de Nederlandse officiële medische wetenschap er tegen is. Dat is toch wel Holland op zijn smalst. Dat druist tegen alle rechtsgevoel in. Dat is verre van progressief democratisch, waarop men hier in de Kamer zo prat gaat. Dat lijkt geheel op de Russische methode, waarbij alleen de materialistische wetenschapftgedoogd wordt. Mijnheer de Voorzitter! Dat deze leerstoel geweigerd zou moeten worden, omdat de homoeopathie niet wetenschappelijk zou zijn, wordt door de feiten in het buitenland weerlegd en zal stellig ook wel weerlegd worden door de rapporten van de organisaties, waarmede de minister zich in verbinding gesteld heeft

Aan het einde van dit onderwerp gekomen, bepleiten wij dan ook met nadruk, dat de minister de doorslag moge geven om te komen tot de oprichting van de door de Pieter Pijl Stichting ver- ' zochte leerstoel.

Dat wii deze zaak met ziilk

77 een klem

bij de minister aanbevelen, heeft mede daarin zijn oorzaak, dat er onder de medici, die de homoeopathie en vivisectie­ vrije geneeskunde voorstaan, zich bevinden, die beshste tegenstanders van de vaccinatie en het gebruik van vaccins zijn. Bovendien zouden wij het een uitkomst voor de dieren vinden, welke ontzaglijk veel martelingen bespaard zouden worden, indien bhjkt, dat de officiële medische wetenschap met de proeven op dieren op een geheel verkeerd spoor is en dat de beoefening der geneeskunde zonder proeven op dieren — zoals de vivisectievrije geneeskunde die voorstaat — niet alleen zeer wel mogelijk, maar veel beter en heilzamer is. Tenslotte wensen wij bij de regering te bepleiten, dat zij op de één of andere wijze hulp verleent aan de Stichting

„Helpt Ambon in nood',

ten behoeve van enige Ambonezen, waaronder acht studenten. Door vermindering van inkomsten en opbrengst van collecten is genoemde stichting niet meer in staat om deze jongeheden te helpen, zodat het gevaar groot is, dat deze jongelui daarvan de dupe worden. Wij bevelen deze aangelegenheid met bijzondere aandrang bij de minister aan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen