BUITENLANDS OVERZICHT

Een gouden ring kan de bekering niet geven, noch een diamant het geldof, noch een gouden armband de vergeving der zonden, noch een kostbaar kleed het kleed van Christus' gerechtigheid — zo hebben de oude ChristeHjke scribenten eenmaal zeer naar waarheid getuigd. Nochtans, welk een onverzadigbare honger naar geld en goed treft gij door al de eeuwen heen onder de mensen aan! Hoe is het hart van de natuurlijke mens te aUen tijde op eer en aanzien, macht en bezit gesteld. Het is voorwaar geen overbodige waarschuvrang als de apostel Johannes ons vermaant de wereld, noch hetgeen in de wereld is, lief te hebben. Uit de aarde aards als de mens is, ziet hij aan wat voor ogen is en wordt hij door de begeerlijkheden dezer wereld vervoerd. De begeerlijkheden dezer wereld nemen de mensen menigwerf dermate in beslag, dat daardoor allerlei rampzalige twist en tweespalt, haat en nijd onder hen ontstaan, allerlei onrecht bedreven wordt, gelijk de handelwijze van koning Achab tegen Naboth ons leert, ja zelfs menige oorlog louter uit de zucht naar bezit en macht gevoerd is. Hierbij is het een even treffend als opmerkelijk verschijnsel, dat naar mate het uiterlijk beslag van Gods. Woord onder de mensheid afneemt, de zucht naar 's werelds goed en macht onder haar toeneemt.

Onze dagen, waarin de afval zo groot is, tonen ons dit. De zucht naar uitbreiding van bezit en macht, het imperiahsme, kenmerkt onze tijd. Het is te verstaan, dat de machtigen der aarde elkander wederzijds van imperialisme beschuldigen. Amerika legt de Sovjet-Unie imperialisme ten laste en de Sovjet-Unie wordt niet moede om Amerika van imperialisme te beschuldigen.

Onder zulke omstandigheden is het te verstaan, dat er van enige toenadering onder de bestuurders der wereld geen sprake is. Alle onderling vertrouwen is 'bij hen zoek, dewijl Gods Woord en Wet bij hen zoek zijn. Dat de weg van toenadering en verzoening nog verre van hen ligt, blijkt maar al te duidelijk uit de nota's, welke de geallieerden met de Sovjet-Uni^ en de Sovjet-Unie met hen wisselen. De laatste nota, welke de regeringen van de Verenigde Staten, Engeland en Frankrijk aan de Sovjet-Unie dezer dagen verzonden hebben, bevat een antwoord op de Russische nota van 9 April, waarin een Westelijk voorstel om een commissie van de Organisatie der Verenigde Naties in te stellen om een onderzoek te doen naar de mogelijkheid van vrije verkiezingen in Oost-Duitsland van de hand werd gewezen et' een onderzoek door een commissie van vertegenwoordigers van de vier bezettende mogendheden werd bepleit. In de nota van de geallieerde regermgen nu wordt herhaald, dat de drie mogendheden er weliswaar sterk de voorkeur aan geven, dat een commissie van de Organisatie der Verenigde Naties een onderzoek instelt naar de mogelijkheden voor het houden van vrije verkiezingen in Oost-Duitsland, doch wordt tevens verklaard, dat zij bereid zijn om ieder ander practisch, duidelijk omschreven voorstel, dat de Sovjet-Unie eventueel naar voren wil brengen in overweging te nemen, mits het waarschijnlijk is, dat een dergelijk voorstel het houden van spoedige verkiezingen bevordert. De Westelijke mogendheden betonen daarmede blijk te gevsn, dat zij met de Sovjet-Unie tot overleg willen komen. Doch in het vervolg van him laatst gezonden nota handhaven zij hun ingenomen standpunt. Daarin verwerpen zij met alle nadruk het Russische standpunt, dat wil dat het Duitsland verboden zal worden om een verbond met bijzondere groepen van mogendheden aan te gaan. Zij blijven er dus op staan, dat Duitsland tot de Organisatie der Verenigde Naties zal kunnen toetreden en dat het recht zal hebben om zich naar eigen vrije verkiezing met andere volken te verenigen in het nastreven van vreedzame doeleinden.

Dienovereenkomstig verklaren zij in hun nota, in dat gedeelte, waarin zij in het bijzonder op de kwestie van het toetreden van West-Duitsland tot de Europese verdedigingsgemeenscbap ingaan, dat zij het toetreden van West- Duitsland daartoe steimen en dat zij zich niet van dit standpunt zullen laten afbrengen, omdat zij er meer dan ooit van overtuigd zijn, dat dit de ware weg van de vrede betekent. Voorts wordt ook in de nota de Russische opvatting bestreden, dat de Duits- Oostelijke grens lang de Oder en de

Neisse, zoals vastgesteld te Potsdam, als de definitieve vaststelling beschouwd moet worden. l'il deze laatste nota van de geallieerde mogendheden komt wel heel overtuigend vast te staan, dat er van een wezenlijke toenadering tussen de Westelijke eii de Oostelijke mogendheden geen sprake is. En deze zal ook wel heel moeilijk tot stand te brengen zijn, zo lang de Sovjet-Unie haar machtspositie in Oost- Duitsland niet wenst op te geven. Bij dat al hgt het zeer voor de hand, dat de geallieerde mogendheden niet de kans willen lopen, dat er een herenigd Duitsland onder bestuur van de communisten zal komen, hetgeen een zeei aanmerkehike verzwakking van hun positie zou zijn.

Inmiddels wordt er hard aan gewerkt om de Europese Verdedigings Gemeenschap tot een feit te maken. Vooral de huidige Amerikaanse regering heeft daar sterk de hand in. En in dit streven heeft zij de steun van generaal Eisenhower, die met vele Amerikanen van oordeel is, dat deze er moet komen. Hoe zeer generaal Eisenhower daarop staat, blijkt wel uit diens uitspraak, weDce hij kort geleden deed, toen hij zeide: „Ik ben mij er bewust van, dat een aantal van mijn medewerkers denkt, dat ik volslagen gek ben, maar ik zeg u, dat een verenigd Europa de sleutel tot de gehele zaak is."

Hoogst verklaarbaar is dat streven van de Amerikaanse regering en van generaal Eisenhower; èn om de zaak zelf, zij zijn er ten volle van overtuigd, dat een Europese Verdedigings Gemeenschap voor het behoud van de vrede onontbeerlijk is, èn om de bijkomende reden, het zou namelijk de wankele positie van die regering versterken en de kans, dat generaal Eisenhower tot president verkozen wordt, aanmerkelijk vergroten, indien de Europese Verdedigings Gemeenschap tot stand komt. In verband met die Gemeenschap is het niet van belang ontbloot, dat uit gezaghebbende Westduitse kringen medegedeeld wordt, dat de Westduitse regering van plan is een landleger op de been te brengen van 330.000 man, te weten 280.000 map bestaande uit vier pantserdivisies en 8 infanteriedivisies, gesteund door 1000 a 1.500 tacHsche vliegtuigen en een verdedigingsvloot en bovendien nog 50.000 man, die bij de marine en de luchtmacht zullen worden ingedeeld.

Aangaande deze weermacht wordt in een bulletin van de Westduitse voorlichtingsdienst gezegd, dat de nieuwe Duitse officieren doordrongen moeten zijn van de grondbeginselen der Westerse democratische idealen en dat in de nieuwe Duitse weermacht het oude Pruisische tj'rannieke gedoe streng geweerd zal worden. De oprichting van een Westduitse weermacht is bij de communisten in Oost- Duitsland al in een zeer slechte aarde gevallen. Van die zijde is een scherp gestelde waarschuwing aan West-Duitsbnd gericht, waarin verklaard wordt, dat iedere maatregel om West-Duitsland te bewapenen met een soortgelijke tegenmaatregel in de Sovjetzone beantwoord zal worden.

De waarnemende premier, Walter Ulbricht, deelde tijdens esn persconferentie mede, dat de Oostduitse tegenactie grondig uitgevoerd zal worden. Hij verklaarde bij die gelegenheid: „Op de dag, dat West-Duitsland het vredescontract ondertekent, zal West-Berlijn de gevolgen daarvan daags daarna aan den lijve ondervinden". De Amerikaanse politiek om West-Duitsland tot eén oorlogsbasis te miaken, zal — aldus Ulbricht — niet aan de Oeral maar in Ostende haar einde viadeu. Ook de Oostduitse president Wilhelm Pieck heeft niet nagelaten om zich ia de zelfde geest uit te laten. Ook hij verklaarde, dat Oost-Duitsland geen tijd verloran zal laten gaan om zich tegen elke aanval te verdedigen, indien de bondskanselier Adenauer een contractuele overeenkomst met de Westerse geallieerden sluit. Hij voegde daar aan toe: „Ondanks de bedreigingen, geuit door de misdadige bende van Adenauer en de Amerikaanse oorlogsstokers, zullen wij niet alleen staan. Het land van de grote Stalin, het communistische China en de Oosteuropese volksdemociatieën zullen ons helpen bij de verdediging van onze rechtvaardige, ja heilige zaak.

Het Franse ministerie van buitenlandse zaken heeft bekend gemaakt, ' dat de ministers van buitenlandse zaken van Frankrijk, Italië, West-Duitsland, België, Luxemburg en Nederland Maandag 19 Mei te Parijs zouden vergaderen om de laatste hand te leggen aan het verdrag over het Europese leger en dat diezelfde ministers na deze bijeenkomst in een andere vergadering het verdrag van de Europese Verdedigings Gemeenschap officieel zullen ondertekenen. De te Londen gesloten overeenkomst ia zake Triest heeft bij maarschalk Tito grote ontstemming verwekt. In Tunesië zijn opnieuw onlusten uitgebroken, met gevolg, dat de Franse militaire commandant zich genoodzaakt heeft gezien om de staat van beleg af te kondigen. Ook in Algiers hebben demonstraties tegen het Franse gezag plaats gevonden. Generaal Golson, die zonder daartoe bevoegd te zijn een overeenkomst met de communisten heeft gesloten, om generaal Dodd, die door de communisten in het krijgsgevangenkamp te Koje in gijzeling gehouden werd, te bevrijden, is uit de militaire dienst ontslagen. Op het eiland Koje zelf heeft de Amerikaanse commandant een strenger regiem ingesteld, wat ook wel hard nodig was. De onderhandelingen over een wapenstilstand op Korea hebben tot dusverre niet het minste resultaat opgeleverd. Zij worden door de communisten uitgebuit om de Amerikanen allerlei oorlogsmisdaden in de schoenen te schuiven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen