Zeeland

~^rfef uii

CXCIX.

Volgens de berichten zal het kosteloze vervoer over de Westerschelde binnen niet al te lange tijd tot het verleden behoren.

Veel is daarover reeds te doen geweest, het voor en tegen is reeds meermalen belicht, en daaruit blijkt ook wel dat een zaak meestal twee kanten heeft. Zeeuws-Vlaanderen, afgesloten van het overige Nederland door de Westerschelde, wü toch wel bij Nederland blijven, zoals in de jaren 20, toen er door België pogingen werden gedaan om het daarbij gevoegd te krijgen, wel duidelijk is gebleken.

Het is dan ook volkomen te begrijpen dat gestreefd wordt naar een kosteloze overtocht, de enige verbinding met Nederland.

Andere delen van ons land worden door spoorwegen of andere wegen met elkaar verbonden. De gelegenheid om van het ene naar het andere deel te trekken, wordt gemakkelijk gemaakt. Wel worden voor de wegen belastingen geheven, maar ook daaraan betaalt de Zeeuws- Vlaming zijn aandeel, ook al komt hij veel minder op die grote, door het Rijk aangelegde wegen, dan een ander. Hij moet evenveel betalen en ziet dan nog altijd de Schelde daar liggen als een beletsel om zich te verplaatsen.

Over de rivieren worden bruggen gelegd. Tollen, die er voorheen waren, worden afgekocht. Het verkeer is daaidoor vrij. Echter, als er weer tarieven worden geheven, niet voor de inwoner van 2^uws-Vlaanderen,

Het is thans reeds zo, dat er voor het overzetten van auto's betaald moet worden, en als straks ook het passagiersvervoer belast wordt, dan is de zaak weer rond.

Zeker, er worden grote tekorten op die bootdiensten geleden. Maar zijn ook de uitgaven voor de bruggen gedekt? Is het niet nodig, ja vanzelfsprekend, dat de gemeenschap tegemoet komt aan een deel daarvan dat afgelegen ligt? Zo bezien zal er dus alles voor zijn om de veren vrij te laten en geen tarieven te heffen.

Ook deze zaak heeft twee kanten, ook deze medaille heeft zijn keerzijde. Indien het vervoer maar alleen gold het zakelijke vervoer, of het streven om met de Nederlandse gemeenschap of omgekeerd samen te leven, dan zou er niets voor ijn om tarieven te heffen,

^chter, naast de vele zakelijke bezoeken, waarvoor van de diensten gebruik wordt gemaakt, wordt dat ook gedaan voor vele andere doeleinden. Het is ook aanlokkelijk, om, als daar een boot ligt, en het weer mooi is, een kosteloos tochtje over de Schelde heen en weer te maken.

Als het van die zijde bezien wordt, dan is er niets tegen dat tarieven worden geheven.

Toch zal het nodig zijn dat rekening wordt gehouden met de bijzondere omstanldigheden waarin Zeeuws-Vlaanderen nu eenmaal verkeert.

Getracht zal moeten worden naar een regeling, welke het zakenleven tegemoet komt. De plaatsen, wat ver van het midden van het land gelegen, hebben meestal toch al duurdere vrachtkosten te betalen, en wat moet het dan worden als er nu nog een extra last boven op komt?

Gemakkelijk zal het niet zijn om uitzonderingen toe te staan, maar onmogelijk kan dat ook niet worden geacht. We leven in een tijd, waarin veel gelijk wordt gestrekeii. De belastingen zijn overal ongeveer gelijk. Juist om die reden is er ook te meer een plicht om allen gelijk te behandelen. Die bootdiensten zijn diensten, welke worden verleend zoals elk openbaar nutsbedrijf die verleent. Het zou wel erg vreemd ziin als tarieven voor electriciteit of gas hoger waren naar gelang die geleverd moesten worden verder van de plaats van opwekking.

Zo mogen we ook dit zien. Is het mogelijk in het centrum van het land om zonder kosten voor bruggen enz. zich te verplaatsen, dan mag dat ook voor Zeeuws- Vlaanderen gevraagd worden.

Van idealen kan men niet leven. Maar het kan toch ook hard zijn om elke idealistische inslag opzij te zetten en maar alleen te rekenen met een tastbaar voordeel.

Over het misbruik op de Zondagen behoort in dit verband niets te worden ingebracht. De overheid verzaakt daarin haar roeping. Zij zou de diensten moeten stilleggen. Niet door het heffen van tarieven is daarin een oplossing te vinden, maar door de handhaving van de Goddelijke wet. De heiliging van Gods dag zou er door bevorderd worden. Het personeel zou zijn rust 'hebben en niet meer verplicht zijn op Gods dag te werken. De rust in de Zeeuwse eilanden zou er door gebaat zijn.

Verder dan ooit lijkt het verwijderd, dat zulks nog zal plaats hebben. Gods dag is tot zondedag geworden, en de mens v.il zelf koning zijn.

Uio Zeeuwse Briefschrijver

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen