BUITENLANDS OVERZICHT

Wij lezen bij de profeet Jesaja 24 : 23: En de maan zal schaamrood worden, en de zon zal beschaamd worden, als de Heere der heirscharen op de berg Siou zal regeren. Van schaamrood en beschaamd worden voor de Heere der heirscharen komt en ziet men in onze dagen bitter weinig. Er is echter voor een iegelijk mens reden genoeg om voor de Heere schaamrood en beschaamd te zijn. Wie zijn eigen bedorven bestaan heeft leren kennen, zal dit wel moeten erkennen. Nochtans hoe weinig rechte schaamte is er in onze tijd! En dit, terwijl er toch zoveel reden is om dit te zijn. Hoe bedroevend toch gaat het er naar toe! Was er in wezen nog 'n uitwendige bekering, waar ter wereld treft men haar thans bij enig volk aan? Geeft men acht op de gedragingen van de machtigen der aarde, dan heeft een ieder hunner het bij het rechte einde, schuilt het kwaad niet in het eigen hart, maar in dat hunner tegenstanders. Vandaar, dat er geen verootmoediging voor Gods aangezicht is en dat men onder hen met eigen verstand, wil en zin te rade gaat, dewijl men de hoogheid des Heeren niet aanmerkt. De gevolgen daarvan zijn niet uitgebleven. Schrikbarende verwarring en ellende kenmerken onze dagen. Wrok en wrevel, haat en nijd, twist en verdeeldheid zijn aan de orde van de dag. Een gewapende vrede, die milliarden verslindt, verzuurt het leven der volkeren.

Een gewapende vrede, of wil men liever gesproken hebben van een koude oorlog, bestaat er toch nog steeds tussen de Westelijke en Oostelijke mogendheden. Kunnen deze elkander niet met de wapens bevechten, zoals op Korea het geval is, dan doen zij het met de mond en de pen. En deze oorlog met mond en pen wordt op een venijnige wijze gevoerd. Elk wapen, als het de tegenstander maar treft, verdacht en hatelijk maakt, wordt daarbij gebruikt. Zo hebben de communisten de Amerikanen er van betichtigd, dat zij op Korea zich van bacteriologische wapens bedienen, waardoor er onder hun militairen allerlei ziekten zijn uitgebroken. Bewijzen voor die beschuldiging hebben de communisten niet bij kunnen brengen, doch dit doet er voor hen ook minder toe, er zijn altijd wel lieden, die aan deze beschuldiging geloof slaan en daar is het de communisten maar om te doen. Hoeveel te meer personen zulks doen hoe veel te liever het de communisten is. Dat de Amerikanen zulk een beschuldiging zo maar niet op zich laten zitten, is zeer wel te verstaan. Zij hebben haar in de Veiligheidsraad ter sprake gebracht en daarin voorgesteld, dat een commissie uit het Internationale Rode Kruis daarnaar een onderzoek zou instellen. Wie nu gedacht had, dat de communisten zulk ean voorstel dankbaar aanvaard zouden hebben, heeft geheel buiten de waard gerekend. Het voorstel zelf werd aanvaard, alle leden stemden er voor, maar dat belette de afgevaardigde van de Sovjet-Unie, Malik, niet, om er zijn veto over uit te spreken en daarmede was heel het onderzoek van dr baan. Als reden voor dit veto — dat het 45ste was, dat door de Russen werd uilgesproken — gaf Malik op, dat er in de commissie van het Internationale Rode Kruis geen vertrouwen te stellen viel. Xu zijn sommige leden van de Veiligheidsraad aan het overwegen om een andere commissie in te stellen, maar zij kunnen het voorstel daartoe gerust achterwege laten, omdat te verwachten is, dat er, alsdan door de Russen een 46ste veto zal uitgesproken worden. Intussen woedt de oorlog, vooral in de lucht, onverpoosd op Korea voort. Er heeft aldaar zelfs een grote luchtslag plaats gevonden. De geallieerde luchtmacht heeft daarbij 12 communistische MIG 15-straaljagers neergeschoten. Dit is op één na de grootste overwinning, welke de geallieerden in een luchtslag op de MIG-toestellen hebben behaald, sinds ruim twee jaar geleden de oorlog op Korea uitbrak. De luchtslag ontvrtkkelde zich, toen de MIG's probeerden een bombardement der geallieerden te stoppen.

Is het tussen de Westelijke en Oostelijke niogendheden allesbehalve koek en ei, het is dit ook tussen de Duitsers en de Fransen. Telkens laait de oude naijver en vijandschap tussen hen weer op. Ongetwijfeld draagt de Saarkwestie het hare daartoe bij, maar deze kwestie is toch niet de enige reden, dat het tussen de Duitsers en de Fransen nog maar steeds niet boteren wü. Daar zijn ook nog andere redenen; de Duitsers gevoelen zich momenteel sterk bij de Fransen ten achter gesteld en de Fransen zien elke bevoordeling, welke de Duitsers ten deel valt, met wantrouwende ogen aan. Zij zijn beducht voor een militair rnachtig Duitsland.

Zoals bekend was, waren de geallieerde regeringen van zins op het einde van de achter ons liggende week een gelijkluidende nota aangaande de hereniging van Duitsland aan de Russische regering te zenden. Zo ver is het echter niet gekomen. De West-Duitse bondskanselier Adenauer is hierbij als de spelbreker opgetreden. Op vrij heftige en forse wijze heeft hij hier bij de Westelijke Hoge Commissarissen geprotesteerd tegen het feit, dat hij niet was geraadpleegd bij de samenstelling van de nota, welke de geallieerde ministers op een bijeenkomst te Parijs hadden samengesteld. Hij moet daarbij een bijzonder bijtende critiek tegen P'iankrijk hebben geuit, het er van beschuldigende, dat het het dictaat van Versailles wilde herstellen, een beschul­ diging, die bij de Fransen lang niet in goede aarde is gevallen. Eveneens heeft hij bij zijn onderhoud met de Hoge Commissarissen in forse bewoordingen er op aangedrongen, dat West-Duitsland alsnog bij de samenstelling van de nota gekend zou worden en ook voortaan bij dtze voor Duitsland zo gewichtige aangelegenheid erkend zal worden. Aaenauers protest is niet zonder uitwerking gebleven. Het heeft ten gevolge gehad, dat er in de nota enige wijzigingen - zij het dan onbeduidende — zijn aangebracht, alvorens zij naar de Russische regering verzonden is.

De Fransen van hun kant zien de toenemende macht van West^Duitsland met lede ogen aan. Zij zijn van oordeel, dat Adenauers optreden geeri geringe diplomatische overwinning van West-Duitsland is. Zij zijn van gevoelen, dat het in de toekomst zeer moeilijk zal zijn met de Sovjet-Unie over de Duitse kwestie te onderhandelen zonder ter zelfder tijd de Duitsers te raadplegen.

Het heeft er ook alles van weg, dat in het kiezerscorps van de Amerikaanse republikeinse partij een soort van gewapende vrede bestaat. Fel toch bestrijden de aanhangers van Taft en Eisenhower daarin elkander. Taft en Eisenhower hebben wederzijds elkander er van beschuldigd, dat zij zich van onwaardige middelen bedienen en minder ware berichten onder het Amerikaanse publiek verspreiden.

De ruzie is daarbij zo hoog opgelopen, dat de gewezen republikeinse president Hoover het nodig geacht heeft als vrede stichter op te treden. Deze heeft in een telegram aan het nationale comité van de republikeinse partij aangedrongen op een vriendschappelijke en onpartijdige regeling ten aanzien van het geschil van 38 man uit Texas naar de nationale conventie, een punt, waar ook al heftig over gesproken wordt. Twee weken geleden had Hoover voorgesteld een kleine groep van vooraanstaande personen, die beide partijen aanhangt, de toestand te laten bestuderen. De leider van Eisenhowers verkiezingscampagne, senator Cabot Lodge, had dit aanbod afgeslagen, gelijk hij ook het laatste voorstel van Taft aan de nationale conventie van de republikeinse partij om 22 stemmen uit Texas aan hem en 16 aan Eisenhower toe te kennen, van de hand heeft gewezen. De geschillen hebben zulk een omvang aangenomen, dat Prede Busbery (republikeins afgevaardigde van Illinois) verklaard heeft, dat een opinie-onderzoek van 60 procent van de 173 republikeinse afgevaardigden, die 3 Juli j.l. in het Huur aanwezig waren, uitgewezen heeft, dat tweederde voorstander er van is, dat generaal Mac Arthur republikeins candidaat voor het presidentschap wordt, indien de strijd tussen Eisenhower en Taft op een dood punt geraakt. Maandag 7 Juli heeft nu de grote bijeenkomst van de republikeinse afgevaardigden ter vaststelling van de republikeinse candidaat voor het presidentschap te Chicago een aanvang genomen. De belangstelling daarvoor is enorm groot. Alle hotels moeten reeds tot in de nok bezet zijn. De straten wemelen aldaar van belangstellenden en afgevaardigden. De verwachting is dat het er op die bijeenkomst heftig en warm naar toe zal gaan. Het zeer buitengewone duel fusten de ervaren politicus Taft en de wereldberoemde generaal Eisenhower zal er gehouden worden, een duel, dat wel het allerongewoonste is, dat er ooit in de republikeinse partij heeft plaats gevonden. Het is de grote vraag of Eisenhower, die thans verzekerd is van 414 eerste liniestemmen plus ruim 120 reserve stemmen (men kan op de stemmencijfers, daar zij verschillend worden weergegeven, geen al te vaste staat maken) er in kan slagen Tafts voorsprong van 540 eerste linie stemmen (zonder veel reserves) te niet te doen.

De sti'ijd zal daar gaan om de stemmen. Hierbij moet allerlei knoeierij plaats geliad hebben. Dit is onder meer het geval ten opzichte van Texas. Taft had bij de voorverkiezingen in Texas nauwelijks vijf van de 38 afgevaardigden voor zich gewonnen. Nochtans deed Taft het voorstel om van de 38 stemmen er 22 aan hem toe te kennen en 16 aan Eisenhowej en ook de partij-organisatie kende Taft 22 stemmen toe.

Het ligt voor de hand, dat de voorstanders van de candidatuur-Eisenhower hiertegen scherp te velde zullen trekken en dat zij alles in het werk zullen stellen om soortgelijke procedures inzake de delegaties van Georgia, Luisiana en Florida ongedaan te maken. Mochten de Eisenhowerianen daarin slagen, dan is er weinig twijfel mogelijk, dat hun aanzien hierdoor zozeer zal stijgen, dat de candidatuur aanzienlijk dichter binnen het bereik van generaal Eisenhower is komen te liggen. E' is ook een geschil gerezen tussen Amerika en Denemarken. De Amerikaanse regering heeft bij de Deense tegen de aflevering van een tankboot van 13.000 ton aan Rusland geprotesteerd. Zij heeft hel niet bij een protest alleen gelaten. Zij heeft er zelfs mede gedreigd, dat Denemarken alle Amerikaanse steun zou derven, indien het tot aflevering overging. Dit protest heeft in Denemarken nogal opschudding verwekt, doch afgaande op do laatste verklaring van de Deense minister van 'buitenlandse zaken zal de Deense regering het Amerikaanse protest verwerpen. De genoemde Deense minister verklaarde toch, dat Denemarken het eens is met de Amerikaanse regering, dat de vrije wereld geen strategische goederen aan de Sovjet-Unie moet leveren, maar de handelsovereenkomst met Rusland, op grond waarvan de tankboot werd gebouwd, dateerde reeds van 1949. De minister sprak er dan ook zijn grote bevreemding over uit, dat de Amerikaanse regering, die toch al jaren van de transactie op de hoogte- was, pas nu, nu het schip op het punt staat om afgeleverd te worden, heeft geprotesteerd.

Ten slotte zij nog medegedeeld, dat Mossadeq door de Perzische Tweede Kamer met overweldigende meerderheid tot premier herkozen is, terwijl het wel als zeker mag worden aangenomen, dat zijn herkiezing in de Eerste Kamer eveneens met overgrote meerderheid van stemmen zal plaats viijden, zodat hij vaster dan ooit in het regeringszadel zit en straks ook wel door de Sjah met de vorming van een ministerie belast zal worden, hetgeen hem, gezien de omstandigheden, wel zal gelukken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen