Brief uit Zeeland

CCl.

De afsluiting van de Braakman is dan nu een feit geworden.

Daarmede is weer een oppervlakte grond aan de reeds aanwezige toegevoegd. Zo is er wi.sselwerking. Enerzijds wordt zee droog gemaakt en land toegevoegd. Anderzijds knabbelt de zee maar steeds door en worden langzamerhand weer stukken laAds aan de zee toegevoegd.

De kosten van de zeeweringen zijn zeer hoog. Daarover is reeds eerder geschreven, maar het kan wel goed zijn daarop toch nog eens de aandacht te vestigen. De kunstmiddelen, welke de mens moet aanwenden eisen veel geld en inspanning.

God heeft aan de zee 't zand tot 'n perk gesteld, die zij niet overgaan zal. Maar de mens wil meer behouden. Hij wil ook het zand een perk gaan stellen en daardoor moet hij zich offers getroosten, zeer grote offers.

Bij menigeen leeft de gedachte, dat de kosten van de zeewering door het rijk worden gedragen. Maar dat is bij de oude polders meestal niet het geval. Wel als een polder calamiteus wordt, wordt een bijdrage van het rijk ontvangen, maar nog niet de gehele kosten.

De nieuwe polders, zoals nu de polder welke ontstaan is door de afsluiting van de Braakman, zijn rijkseigendom, en daarom zal het rijk ook voor het onderhoud van de zeeweringen moeten zorgen, maar zo ging dat vroeger niet. Voorheen was de inpoldering een zaak, welke door een particulier ter hand werd genomen. Hij was dan eigenaar, maar ook de drager van de lasten, welke voor het behoud van dat eigendom nodig waren. De spreuk „Die water deert, die water keert", werd dan en wordt nog toegepast.

Veel is er over het veranderen van die lasten al gehandeld, maar tot op heden is er nog geen billijk aanvaardbare oplossing gevonden.

Zoals bij zo veel zaken, welke een historische ondergrond hebben, gaat het niet gemakkelijk om daarmede te breken, vooral niet als daar nog lasten voor anderen aan verbonden zijn. Het zou gemakkelijker gaan als er vvmst te verdelen was. Maar dat is nu niet het geval.

Toch is het nodig om de steeds drukkende: last van de tegenwoordige onderhoudsplichtigen af te nemen. Wie zal en wil echter die last op zich nemen? Het meest eenvoudige was wel als het rijk de te grote lasten voor zijn rekening nam. Maar daar staat tegenover dat er dan ook weer invloed van het rijk zal komen. Daardoor zal de zelfstandigheid worden verloren.

Dat zal niet meevallen. En het zou wel eens kunnen zijn, dat later de verzuchting geslaakt werd dat de hulp maar duur was gekocht.

Voor een aanvankelijk voordeel zijn we meestal wel gauw geneigd om wat prijs Ie geven, doch laten de polderbesturen vooral in deze tijd toch ernstig letten op het behoud van zelfstandigheid. Alles dreigt gelijk te worden gemaakt. Toch is het niet mogelijk alles gelijk te houden. Het leven heeft beweging, en door de beweging komen er verschillen.

Maar het was niet de bedoeling om daarover te schrijven, maar over de inpolderingen. Er is in Zeeland nog wei wat te dosn. Het verdronken land van Saeftingen ligt er nog. Het Noord-Sloe begint langzaam aan rijp te worden. Het verdronken land van Reimerswaal biedt misschien ook nog een mogelijkheid. Alhoewel daar ook andere belangen spreken.

Veel is er ook reeds gehandeld over het zogenaamde „Drie eilandenplan", namelijk om de eilanden ' Zuid-Beveland, Noord-Beveland en Walcheren tot één te verbinden.

Indien het Noord-Sloe zal worden ingedijkt, dan lijkt het wel of dat plan op de achtergrond zal worden gedrongen. Toch zou het te betreuren zijn, want door het „Drie eilandenplan" zal niet alleen meer grond worden gewonnen, maar ook een goede verbinding tussen de genoemde eilanden tot stand komen, en inzonderheid Noord-Beveland uit het isolement worden bevrijd. Het is voor een buitenstaander moeilijk te begrijpen welk een moeite het reizen naar en van dat eiland kost.

De kosten zijn wel zeer hoog, maar de voordelen zouden ook veel zijn. Naast een betere verbinding tussen de genoemde eilanden zou er ook een betere gemaakt kunnen worden tussen Schouwen en Duiveland en de andere delen van Zeeland.

Een reis van daar naar Middelburg eist meer tijd dan van Middelburg naar Rotterdam.

Zo zijn er dus nog wel wensen. Vooral met het oog op de dreigende werkloosheid is het nodig om plannen te beramen. Beter toch werk laten doen dan steun geven, ook al is dat werk wat minder productief.

Bovendien zal het goed zijn werk in de omgeving te hebben, opdat de gezinsband behouden kan blijven.

Zeeland biedt geen plaats voor de daarin geborenen. Ook daarom is verruiming van de gelegenheid nodig. Om verruiming van werkgelegenheid in de industrie te verkrijgen, is ook veel geld nodig. Daarom is er te meer aanleiding om ook wat te doen voor een verruiming van werk in de landbouw.

Uw Zeeuwse Briefschrijver

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen