DE SMAADHEID VAN CHRISTUS

Zo hmt ons dan tot Hem uitgaan buiten de legerplaats. Zijn smaadheid dragende Want wij hebben hier geen blijvende stad, maar wij zoeken de toekomende. Hebr. 13 : 13, 14

II.

Want wij hebben hier geen blijvende stdd, maar wij zoeken de toekomende. Dat men hier geen blijvende stad heeft, schijnt voor veel mensen een zo harde zaak, dat men er liefst maar niet aan denkt en men liefst de dag des doods zeer verre stelt.

En toch leert ons de praktijk dat onze dagen slechts een handbreed gesteld zijn en dat de dag voorbij gaat als kaf. De mens gaat naar zijn eeuwig huis en de rouwklagers zullen in de straten omgaan. En al bouwt men gelijk Kaïn ook een stad van zelfverlossing, het is geen blijvende stad en zij gaat in puin. Hier is niets blijvend, ook het aardse Jeruzalem niet, dat met alle wettische godsdienst niet anders deed dan te pogen door zelfverlossing in stand te blijven, afkerig zijnde van de verlossing, die in Christus Jezus is.

En daar ligt nu juist de diepe oorzaak der vergankelijkheid, te weten in de zelfverlossing, die de mens ter hand neemt, strijdende tegen God. Heel de wereld doet niet anders dan pogen zichzelf te verlossen van de vloek der zonde, zonder evenwel het allerminste resultaat. Steeds dieper zinkt het mensdom weg in de ellende, vooral de geestelijke ellende, ondanks de wanhopige pogingen om het verloren Paradijs terug te veroveren, iri vijandschap tegen God. Duizenden hopen op een heilstaat op aarde, maar zullen bedrogen uitkomen, naar de stellige uitspraken der Heilige Schrift. De steden der oudheid, Ninevé, Babel, Tyrus, Carthago enz., weleer onvergankelijk en onoverwinnelijk geacht, zij liggen alle in puin.

En dat wordt door Gods volk gelezen, geloofd en beleefd, en daarom worden zij gasten en vreemdelingen op aarde, gelijk Abraham, die woonde in tenten temidden der heidenen. Zo woonden ook de Hebreen, aan wie deze brief geschreven is, temidden der vijandige, ongehoorzame Joden, die hen verdreven en verdrukten, en temidden der heidenen, die gelijk te Efeze ijverden voor hun Diana. En door alle tijden heen heeft Gods volk ondervonden, dat het hier het land der rust niet is, en dat te meer, omdat het ondervindt dat ook de eigen stad in puin gaat vallen, hoe langer hoe meer. Wat is er al veel gebouwd aan een eigen stad, zonder dat men er zich bewust van was. Zelfverlossing treedt op waar de Goddelijke verlossing geen kracht doet op de harten. Niet alleen bij de natuurlijke, doch ook bij de begenadigde mens. Wat wordt er veel gearbeid om die stad sterk te maken. In kennis, aanzien, vermogen, godsdienst toe te mogen nemen, wordt door de mens met kracht nagestreefd, en dat alles tevergeefs, want wij hebben hier geen bhjvende stad. Maar wij zoeken de toekomende, door de kracht des Heiligen Geestes en de vernieuwing des harten. Van nature is er geen zoeken naar God en Zijn gemeenschap, omdat de ware Godskennis gemist wordt. Maar als Gods Geest de mens aan zijn gemis ontdekt, gaat men zoeken naar een stad, te weten de stad, die fundamenten heeft, welker kunstenaar en bouvwneester God is. Dat is een slad, die eeuwig blijven zal, die volkomen veiligheid verschaft vanwege haar muren, poorten en grendelen. Een begerenswaardige stad om daarin te wonen met de Koning en al Zijn onderdanen. Zodra de mens door de verlichting des verstands die stad in het oog krijgt, gaat men ernstig zoeken op een rechte wijze daarvan een inwoner te mogen worden. Het is een toekomende stad, omdat wij er nu nog niet in wonen, maar door Christus er heen geleid worden. Die Zijn volk dwars door een wereld vol zonde en ellende heen voert naar de eeuwdge rust, die er overblijft voor al het volk van God.

Een zaak, dubbel waardig om ernstig overdacht en naarstig gezocht te worden, met verzaking van al het ondermaanse. Het is een zeer grote zaak, die alleen verkregen wordt na langdurig, en ernstig zoeken, met kennisneming van de beschrijving dier stad in Gods Woord, met innige begeerte naar die stad, met diepe eerbied voor die stad, met verborgen gebe ds worsteling om die stad te mogen binnengaan door de poort, waardoor het rechtvaardige volk zal ingaan. Door het geloof ziende als in die stad met haar gouden straten en paarlen poorten en haar gelukzalige inwoners en haar beminnelijke Koning, verhest al het aardse baar glans en heerlijkheid, vanwege de onvrede, de onrust, de naijver, de liefdeloosheid, die allerwege heerst. Daar heerst de zalige rust, welke zal heerlijk zijn na 'een leven vol onrust; daar is vrede met God in Christus, maar ook met de engelen en de mede-verlosten. Daar is ook vrede in de harten, hier zo vaak verstoord door het nog overig zijnde bederf der zonde. Daar is de blijdschap onbepaald, ongestoord vanwege de gemeenschap der liefde met de God aller blijdschap. Gewis, een krachtiger drangrede om de smaadheid van Christus gewillig te aanvaarden en te dragen is niet denkbaar. Een uitstekende bemoediging tegen alle verslapping en inzinking des geloofs. Een medicijn tegen de krankheid der moedeloosheid, die geneest, en tevens versterkt. Indien slechts het gezicht op die stad niet Ijelemmerd wordt door de mist en nevel van het ongeloof, zal de pelgrim, die op reis is naar die stad, kunnen verder gaan met een lied en psalm in de mond en blijdschap in het hart en met de mede-pelgrims op de weg kunnen spreken over de hoop der heerlijkheid, want de moeilijke reis kort gedurig af.

Helaas is het echter veeltijds anders bij de pelgrims. Dan hangen de handen slap en struikelen de knieën, en is er vTees in het hart vanwege het geweld der wereld als een werktuig in satans hand. Soms ook is er zelfmedelijden als een slechte raadgever aan het woord en wordt in zelfbeklag de ware strijdlust uitgedoofd.

Dat zijn de donkere dagen van de kinderen des lichts, en die dagen der duisternis zijn vele. Dat vwst Paulus ook wel en daarom die krachtige opwekking. De smaadheid van Christus zal er niet minder op worden, maar toenemen naar mate de grote afval nadert en de openbaring van de anti-Christ. Steeds bruter en driester zal de vijandschap tegen Christus de kop op gaan steken, en steeds meer genade zal er nodig zijn om te blijven staan in de zuivere beginselen, gegrond op het Woord Gods. In het openbare en politieke leven zal de smaadheid, die moet gedragen worden, toenemen, opdat degenen, die op­ recht zijn mogen, openbaar komen. Maar zalig is de mens, die volharden zal tot den einde toe, want de zaak, waarvoor men strijdt en lijdt, is een rechtvaardige zaak. Het is de zaak van Koning Jezus, de van de Vader verordineerde Rechter, Die straks komen zal op de wolken des hemels, om te oordelen de levenden en de doden.

Dan zal alle spot en hoon verstommen en zullen de rechtvaardigen vrolijk zingen van bevrijding. Dan zal het openbaar worden, dat niet de spotter gelijk had, doch de zuchter en zoeker naar de toekomende stad.

Dan zal God alle tranen van hun ogen atwissen en eeuwige blijdschap zal op hun hoofden zijn.

Dat dan dat volk moed scheppe en in het geloof volharde, in de blijmoedige belijdenis van de gekruiste Christus, ondanks alles wat zich daartegen moge verheffen. De overwinning zal des Heeren zijn en Zijn volk zal met Hem overwinnen. De arme wereldling, die nu spot met God en Zijn Woord, zal dan tot zijn ontzetting ondervinden, dat God zal lachen in zijn verderf, en spotten zal als zijn vrees komt. God zal Zichzelf verheerlijken, niet alleen in vrije genade in Christus voor Zijn volk, maar ook in wraakoefenende gerechtigheid ten aanzien van allen, die Christus verwerpen en Gods Woord verachten.

A. v. D.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen