BUITENLANDS OVERZICHT

„Het zijn geen woorden, maar daden, die de liefde openbaren", heeft eenmaal een kerkvader zeer naar waarheid geschreven.

Ach, hoe vele heerlijk klinkende woorden zijn er in de loop der eeuwen al niet geschreven en gesproken over liefde en vriendschap, en hoe vele even schoon klinkende woorden worden er in onze dagen al geuit over vrede, eendracht en eenheid, en wat meer van die aard is, welke door de daden volslagen gelogenstraft worden.

Als er naar die woorden gehandeld werd, welk een gans andere aanblik zou de samenleving ons te aanschouwen ge- ven dan thans. Met welke verheven woorden wordt de eenheid van Europa tegenwoordig al bepleit, doch hoe gans anders zijn do gedragingen, dewijl blijkt, dat meermalen al die woorden slechts dienen als een dekmantel om daaronder het eigenbelang te dienen.^

Dit zal ook maar al te duidelijk blijken op de algemene vergadering van de Organisatie der Verenigde Naties, welke Dinsdag 14 October een aanvang neemt en voor het eerst gehouden zal worden in de grote zaal van het eigen gebouw. In die vergaderingen, welke allicht tot vlak voor Kerstmis zullen duren, komen toch allerlei onderwerpen ter sprake, waarbij ondanks de prachtleuzen van die organisatie het eigenbelang danig om de hoek zal komen kijken. Daar zal voor het eerst de Koreaanse kwestie in een uitgebreid debat behandeld worden. Het vorige jaar werd van zulk een debat afgezien, omdat de besprekingen over de wapenstilstand, welke toen op Korea gevoerd werden, daarvan zeer wel mogelijk een nadelige invloed zouden hebben kunnen ondervinden.

Die besprekingen zijn thans opgeschort en na een heel jaar van onderhandelen op niets uitgelopen. Van Ame^rikaanse zijde is niet zonder gegronde redenen gezegd, dat de Russen met die onderhandelingen de Amerikanen in een val hebben doen lopen, dewijl de communistische strijdkrachten op Korea tijdens het verloop der v^'bnderhandelingeri dermate versterkt zijn, dat zij tweemaal zo sterk zijn als ten tijde dat de besprekingen over de wapenstilstand werden begonnen. De communisten hebben dan ook de strijd op Korea thans met een grote aanval opnieuw ingezet. Die aanval heeft op onderscheidene plaatsen een danige deuk in de gelederen der geallieerde strijdkrachten aangebracht, maar schijnt toch — althans naar het op het ogenblik beoordeeld kan worden — niet dat succes opgeleverd te hebben, dat de communisten er van verwacht hadden. Men kan met vrij grote zekerheid aannemen, dat het debat in de algemene vergadering van de Organisatie der Verenigde Naties verre van vreedzaam zal verlopen en dat er woorden gesproken zullen worden, zogenaamd in het algemeen belang der volkeren en van dat van de vrede gezegd, welke de verwijdering onder de volken nog al groter zullen maken.

Die vergadering zal zich onder meer hebben uit te spreken over de vraag, of al de krijgsgevangenen — hetgeen de communisten willen — gedwongen zullen worden om naar het land van hun herkomst terug te keren. Het ligt voor de hand, dat de overgrote meerderheid van de 60 landen, die in deze vergadering bijeen zijn, die vraag ontkennend zal beantwoorden, alsook dat de daarbij te voeren discussies verre van bevorderlijk voor de totstandkoming van de wereldvrede zullen zijn. Bovendien komt het Oostenrijkse vraagstuk voor het eerst in die vergadering van de Verenigde Naties in behandeling. De Braziliaanse regering heeft in de vorm van een resolutie een beroep gedaan op de vier grote mogendheden om hun destijds gedane beloften jegens Oostenrijk spoedig in te lossen. Zij hebben zich namelijk bij belofte verbonden Oostenrijk te herstellen als vrije en onafhankelijke staat. Ook bij de behandeling van dit punt kan het er zeer warm naar toe gaan.

Voorts staat op de agenda als punt van bespreking: het Palestijnse vraagstuk De Arabische landen en Israël beschuldigen elkander over en weer er van, dat zij de overeenkomst van de wapenstilstand van 1948 geschonden hebben. Ook al een punt, dat de hevigste ruzie kan verwekken, gelijk dat ook al het geval zal zijn met de Afrikaanse rassenkwes-tie. De minister-president van de Afrikaanse Unie, dr Malan, heeft zelfs gedreigd, dat zijn regering het lidmaatschap van de Organisatie der Verenigde Naties op zal zeggen, indien in de algemene vergadering een beslissing genomen zal worden, welke tegen de besluiten van zijn regering inloopt. Benevens deze puntan van behandeling staan ev nog zo veel andere punten meer op de agenda, dat 't de grote vraag is, of men met de behandeling er van wel op de vastgestelde tijd klaar zal komen. Daar komt, om er maar één te noemen, bij voorbeeld ook nog op de agenda voor, de Tunesische en de Marokkaanse kwestie. Niet minder dan 13 Aziatische en Arabische landen hebben in vrij sterke bewoordingen bepleit, dat in een breed debat besproken zal worden, dat Frankrijk in gebreke is gebleven om Marokko en Tunesië de volledige autonotrrie te geven. Ook een punt, dat veel twisting bij de behandeling er van veroorzaken kan. Frankrijk is scherp gekant tegen deze behandeling. Engeland en België steunen het daarbij. Amerika echter heeft thans de zijde van de Aziatisch-Arabische groep gekozen. Zo kan het straks in die algemene vergadering twist op twist worden. Hoe zeer wordt in deze ook bewaarheid het Woord des Heeren: Want de wijsheid dezer wereld is dwaasheid bij God.

V/ant daar staat geschreven: Hij vat de wijzen in hun arglistigheid. En wederom: De Heere kent de overleggingen der wijzen, dat zij ijdel zijn.

Men heeft de mond vol over eenheid, bewierookt haar vrijwel algemeen, maar de werkelijke toestand onder de volken vertoont schier allerwege het beeld van onenigheid. Eenheid van Em-opa wil men tot stand brengen, maar de verdeeldheid dreigt er steeds groter in te worden.

De geschillen tussen Duitsland en Frankrijk zijn weder hoog opgelaaid. De Duitse bondskanselier ' Adenauer heeft in zake het Saargebied bij de Franse regering een voorstel ingediend. Met niet geringe verontwaardiging heeft deze regering van de inhoud er van kennis genomen. Zonder de inhoud er van in bijzonderheden ter algemene kennis te brengen, heeft zij er zo veel over uitgelaten, dat zij hogelijk verontwaardigd is over het feit, dat West-Duitsland het te sluiten accoord slechts voor vijf jaren wil laten gelden en dat het eist, dat de pro-Duitsers in het Saargebied vrij voor hun ideeën propaganda zullen mogen voeren.

Onenigheid tussen Amerika en Frankrijk valt ook al waar te nemen. De Amerikaanse regering heeft dezer dagen in een officiële nota aan die van Frankrijk ter kennis gebracht, dat zij in de gedragswijze der Franse regering het één eu ander moest afkeuren. FeiteHjk hield het Amerikaanse schrijven een standje in aan het adres van de Franse regering. Niet alleen werd daarin de Franse politiek ten opzichte van Tunesië en Marokko afgekeurd, maar tevens werd daarin de Franse regering verweten, dat zij haar economisch en financieel beleid niet voldoende aanpaste aan de eisen van de herbewapening en al evenmin voldoende medewerkte tot de totstandkoming van de eenheid van Europa, kortom, daarin werd verklaard, dat Amerika allerminst tevreden was over Frankrijks huidige gedragswijze.

De Franse regering heeft de in de nota uitgesproken afkeuring over haar beleid niet op zich laten zitten. Zij heeft er zelfs geen gras over laten groeien om dit door tussenkomst van de Amerikaanse ambassadeur te Parijs ter kennis van de Amerikaanse regering te brengen. Heel kort na ontvangst en kennisneming van de inhoud van de nota heeft de minister-president Pinay de Amerikaanse ambassadeur ontvangen. In het met deze gevoerde onderhoud moet Pinay duchtig van leer zijn getrokken en zich zeer boos hebben gemaakt, terwijl hij gezegd heeft de door Amerika aangeboden hulp onder deze omstandigheden niet te willen aanvaarden. Dit heeft tan gevolge gehad, dat de Amerikaanse nota is ingetrokken.

Met dat al is door die nota de verstandhouding tussen Amerika en Frankrijk, die toch al niet te vriendschappelijk was, mede door de houding, welke de Amerikaanse regering tegenover West-Duitsland heeft aangenomen en door haar gedragswijze inzake de Tunesische en de Marokkaanse kwesties, nog aanmerkelijk verslechterd.

In Frankiüjk zelf is de eenheid ook al verre zoek. Het Franse parlement is dezer dagen weder in zitting bijeen gekomen. Alles wijst er op, dat het daarin geducht zal gaan spannen. Hetgeen dat daarin straks voorvalt kon zeer wel eens ten gevolge hebben, dat het kabinet- Pinay sneuvelt. Vooral de positie van de minister van buitenlandse zaken Schuman is op het ogenblik zeer wankel. Van verschillende zijden is er heftige kritiek uitgebracht op diens optreden. Men vervidjt hem, dat hij veel en veel te zwak is opgetreden inzake Marokko en Tunesië. Ook richt men tegenover hem het verwijt, dat hij door de houding, welke hij ten aanzien van de kleine Europese eenheid heeft aangenomen, West-Duitsland zeer bevoordeeld heeft, zelfs op de been heeft geholpen. Zelfs hebben de dissidente Gaullisten, die Pinay steunen, kenbaar gemaakt, dat zij een verandering in de door Schuman gevoerde buitenlandse politiek begeren. In onderscheidene kringen heeft men daartegen de volgende bezwaren: Frankrijk verdedigt zijn belangen in Noord-Afrika onvoldoende; door zich met landen als West-Duitsland en Italië te verbinden, scheidt het zich van zijn overzese gebieden; de kleine Europese eenheid dient het Duitse streven naar zijn voormalige macht; het Atlantische pact doet zulks zelfs.

Het is volstrekt niet onmogelijk, dat Pinay in verband met zo veel en krachtig uitgeoefende kritiek met een nieuw plan ia de vorm van 'n memorandum aan de NATO-raad voor de dag is gekomen. Hij bepleit in dat plan de vorming van een defensiegemeenschap. De Amerikaanse hulp zou niet langer gekoppeld moeten zijn aan Amerikaans oppertoezicht aangaande de inspanningen der bondgenoten, maar zou met hetgeen de Europese landen zelf op defensiegebied presteren voortaan beschouwd moeten worden als een bijdrage tot een gemeenschappelijk streven naar een collectief doel, te weten, dat der veiligheid.

Verder komt het plan van Pinay er op neer, dat bij de opstelling van de defensieplannen voor Europa ook rekening gehouden moet worden met de buitenlandse verrichtingen der Europese landen, zoals Frankrijk die bijvoorbeeld in Noord-Afrika en in Indo-China heeft en Engeland in Malakka, hetgeen zo veel zou betekenen als het opstellen van een wereldomvattende strategie.

Voorts wordt in dit plan voorgesteld de bewapeningsplannen voor drie jaar en niet langer voor een jaar vast te stellen. Dit zou een rationele opstelling van de programma's en van de militaire begrotingen vergemakkelijken. Betreffende de economische kant heeft Pinay in zijn plan voorgesteld de militaire behoeften en financiële mogelijkheden van de 14 landen, die bij de NATO (het Atlantische pact) verbonden zijn, als één geheel te gaan zien en deze niet meer land voor land te beschouwen.

En tenslotte bepleit Pinay in zijn plan de Atlantische verdedigingsproductie zo samen te stellen, dat Europa's afhankelijkheid van de Amerikaanse hulp zou verminderen.

Pinay's weigering om het Amerikaanse standje en de Amerikaanse hulp, zoals die in de nota geboden werd, te aanvaarden, heeft ook in Amerika heel wat stof doen opwaaien. In officiële Amerikaanse kringen heeft men het incident- Pinay tenslotte voorgesteld als een vergissing, welke meer ontstaan was door de woorden, welke de Franse ambassadeur bij de overhandiging van de Amerikaanse nota gesproken heeft, en de uitlegging, die hij over de inhoud van de nota gegeven heeft, dan door de nota zelf.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen