BUITENLANDS OVERZICHT

Tengevolge van de torenbouw van Babel kwam er onder de mensen algemene spraakverwarring.

Door de val in Edens hof werd de mens verdorven in al zijn genegenheden. Zoals de historie kort nadien reeds zou uitwijzen. Betrekkelijk kort daarna toch werd de eerste moord gepleegd, welke nog wel een broedermoord was. En sedert dien heeft de aarde het bloed van millioenen verslagenen ingedronken; is de aarde een plaats geworden, waarop allerlei kwade handel plaats vindt en waarop een verschrikkelijke verwarring op .allerlei gebied onder de mensheid heerst.

Hoevele gruweldaden zijn in het verloop dei eeuwen al niet gepleegd en hoe vele oorlogen al niet gevoerd! Men heeft in socialistische kringen ten onzent wel een gebroken geweer in het knoopsgat gedragen, de leuze van nooit meer oorlog aangeheven, maar desondanks heeft er een tweede wereldoorlog met al de verschrikkelijkheden van die gewoed en desondanks woedt de oorlog thans nog op Korea, en is het kruitvat zo vol geladen, dat er slechts een vonk in behoeft te vallen en heel de wereld staat weder in lichte laaie van een oorlogsbrand.Heel de verwarring en het uitbreken Van een derde wereldoorlog behoeven niemand te verwonderen, die met Gods Woord ook maar de minste rekening houdt. De machtigen der aarde en zo velen met hen hebben met Gods geopenbaard getuigenis gebroken, wat wijsheid kunnen zij deswege hebben? En ach, degenen, die nog wel enige rekening houden met Gods Woord, hoe weinig gedragen zij zich er naar! Wie is hier zonder schuld? Wel hem, die de zonde tot zonde en de schuld tot schuld voor en onder God geworden is.

Schrikbarende verwarring heerst er thans vrijwel op elk gebied, niet het minst ten aanzien van de eenheid van Europa en de daarmede nauw samenhangende vraagstukken.

Op de partijdag van de Franse radicalen hebben Herriot en Daladier hun bezwaren ingebracht tegen de Europese Verdedigings Gemeenschap en het accoord van Bonn, waarbij onder bepaalde voorwaarden de geallieerden vrede met Duitsland sluiten.

Vooral de rede, welke de voorzitter, de tachtigjarige Herriot, gehouden heeft, heeft niet nagelaten niet alleen op de aanwezigen op de partijdag, maar ook ver daarbuiten op de Fransen een diepe indruk te maken. Hij bracht de bekende Franse bezwaren tegen de Verdedigings Gemeenschap met welsprekende bewoordingen ter sprake. Het was de vrees, dat de herbewapening van Duitsland Frankrijk in groot gevaar zou brengen, welke in zijn rede doorklonk. Binnen een eeuw, zo merkte Herriot op, hadden Duitse legers Frankrijk driemaal naar de keel gegrepen en er was geen afdoende waarborg, dat, wanneer Duitsland voldoende militaire macht herkreeg, dat het dit voor een vierde maal nog eens niet zou doen. Een vrees, die er bij al de Fransen diep in zit. Wel is de partijdag Herriot niet in alle delen gevolgd, maar er bestaat toch een grote kans, dat er afgevaardigden van de radicale partij zijn, die Herriot zullen volgen en dat, indien er geen wijziging in de overeenkomst betreffende de Europese Verdedigings Gemeenschap gebracht wordt, waarop in de partijdag is aangedrongen, de overeenkomst, wanneer zij in het Franse parlement in behandeling komt, zal worden verworpen.

Deze overeenkomst zal over kortere of langere tijd op de agenda van het Franse parlement als punt van behandeling geplaatst worden. De minister-president Pinay toch heeft vooral op aandrang van Schuman en zijn vrienden toegezegd, dat het Franse parlement de overeenkomst in behandeling zal nemen. Wat de verwarring en de verdeeldheid ten aanzien van de Europese Verdedigings Gemeenschap nog al groter maakt dan zij nu al is, dat is de Saarkwestie, welke thans weder op geheel . losse schroeven staat. Opnieuw is namelijk een poging van de bondskanselier Adenauer om een gezamenlijke Frans-Duitse verklaring over het Saargebied te publiceren, mislukt. De Franse minister van buitenlandse zaken, Schuman, heeft na urenlang overleg met een delegatie uit het Saarparlement het laatste Duitse voorstel dienaangaande verworpen. Een , , dramatisch" aanbod wordt het Duitse voorstel in de Franse pers genoemd, dat onder meer inhield om de op 30 November in het Saargebied te houden verkiezingen uit te stellen. Volgens het Duitse voorstel, zou de tijd, welke het uitstel van de verkiezingen gaf, gebruikt moeten worden voor voortgezet overleg in Europese geest, terwijl in het voorstel daarenboven verlangd werd, dat de pro-Duitse partijen in het Saargebied toegestaan zou moeten wor­ den — - hetgeen op zichzelf geen onreaelijk verlangen is — om vrij hun propaganda te kunnen voeren. In een semi-officiële verklaring, gepubliceerd door het Franse persbureau, wordt medegedeeld, dat er tot dusver nog geen overeenstemming over de tekst van een gemeenschappelijke verklaring van Frankrijk en Duitsland iuzake de Saar is bereikt.

Thans zal van de zijde van de Franse regering een allerlaatst .aanbod en een allerlaatste stap worden gedaan. In kringen, waarin men het weten kan, is men van oordeel, dat een oplossing uiterlijk Maandag 27 October verkregen moet zijn, omdat krachtens de grondwet van de Saar de termijn voor het vaststellen voor verkiezingen bijna verstreken is.

Verschillende voorstellen zijn er reeds gedaan, maar" geen daarvan is tot dusverre aanvaardbaar geacht, zodat de allerlaatste stap der Franse regering ook al niet veel uitzicht biedt, dat het door de regering v.an West-Duitsland aanvaard zal worden.

Ten opzichte van Adenauers voorstel om de onderhandelingen te voeren onder toezicht en met medewerking van de zes landen, welke tot de Staal- en Kolengemeenschap zijn toegetreden, alsmede met die van Groot-Brittannië en Amerika, is niet bekend, hoe dit Duitse voorstel bij de Franse regering opgenomen is geworden. Het punt van bezwaar is op het ogenblik blijkbaar het Duitse verzoek om de verkiezingen in het Saargebied uit te stellen. Eén der parlementsleden uit de Saar verzekerde, dat de verkiezingen op de vastgestelde datum van 30 November zullen gehouden worden. Wat de verwarring en de gerezen verschillen stellig niet zal helpen verminderen, is, dat er wan Duitse zijde zo sterk op aangedrongen wordt — de verandering van de doodstraf van Lages in levenslange gevangenisstraf zal daar ook wel niet geheel vreemd aan zijn — dat alle Duitse krijgsgevangenen, ook de oorlogsmisdadigers, vrijgelaten zullen worden. Maarschalk Kessebings gedragswijze levert van die aandrang wel een sprekend bewijs. Een dag na zijn vrijlating heeft toch ex-maarschalk Kesselring in het openbaar bepleit, dat alle Duitse krijgsgevangenen, ook de oorlogsmisdadigers, vrijgelaten behoren te worden.

Er zijn — zo verklaarde Kesselring — in Italië nog een duizend Duitse krijgsgevangenen, onder wie generaal von Manstein, zonder wie geen Duitse strijdmacht kan worden samengesteld, wier vrijlating hij dan ook bepleitte. Hij vond d(! mogelijkheid, dat er zich bij de vrij te laten krijgsgevangenen werkelijke misdadigers bevinden, opwegen tegen het feit, dat er zto veel onschuldige Duitsers wederrechtelijk doodgeschoten en geëxecuteerd zijn.

En afgezien daarvan — zo voegde hij er aan toe — er lopen in de wereld oorlogsmisdadigers rond, die nooit door wie dan ook berecht zijn.

Inmiddels heeft generaal Crüwell, de voorzitter van de bond van veteranen van het Afrika-corps, Kesselring bericht, dat hij tot ere-voorzitter van deze bond is benoemd.

Dit wijst er wel op, welk een stemming in Duitsland bij niet weinigen gevonden wordt. Een stemming, die waarlijk niet geschikt is om de Europese eenheid te bevorderen, waarop van Amerikaanse zijde krachtig wordt aangedrongen.

Hoe zeer de Europese Verdedigings Gemeencshap verwarring en verdeeldheid brengt, kwam op het socialistische Internationale Congres, dat dezer dagen te Milaan gehouden .werd, wel heel sterk aan het licht. Daarop is zelfs onder de socialisten de verdeeldheid al groot gebleken te zijn, getuige de vaak heftige debatten, welke er ten aanzien van de Europese eenheid en wat daarmede nauw vei^band houdt, op dat congres gehouden zijn.

Ofschoon dit congres achter gesloten deuren gehouden werd, is over de daarin gevoerde debatten heel wat uitgelekt en in de pers verschenen, wat van socialistische zijde niet tegengesproken is. De heer Koos Vorrink, voorzitter van de Partij van de Arbeid, heeft daarop scherp geprotesteerd tegen de anti-Amerikaanss strekking van een rede, die het medebestuurslid van de Partij van de Arbeid, de heer jhr mr van der Goes van Naters heeft gehouden. Deze laatste had namelijk in een rapport de Amerikaanse steun aan de illegale Duitse nazi-organisatie, de onverkwikkelijke nota aan de Franse regering en het Amerikaanse protest in Den Haag tegen het toneelstuk , , Circus Europa", ter sprake gebracht.

De heer van der Goes van Naters was van oordeel, dat hoewel de Amerikanen onze vrienden moeten blijven, er nochthans de plicht bestaat om de Amerikaanse politiek te critiseren. De heer Vorrink gevoelde zich verplicht om tegen de critische uitlatingen van de heer van der Goes van Naters op te komen. Denk er aan — zo zeide de heer Vorrink — dat de Amerikanen onze geallieerden zijn in leven en dood en dat wrijvingen tussen Europa en Amerika tot iedere prijs veimeden moeten worden. En hierbij is het op het congres niet gebleven. Ook de houding, welke de regering en de labourpartij in Engeland tegenover een verenigd Europa hebben aangenomen, voerde tot heftige debatten.

De heer Spaak, de gewezen socialistische minister van buitenlandse zaken van België, betoonde zich een sterk voorstander van een verenigd klein Europa, en bepleitte het streven daarnaar voort te zetten zonder Groot-Brittannië, omdat dit land geen verantwoordelijkheid voor deze eenheid draagt en wil dragen. De secretaris-generaal van de Franse socialistische partij, de heer Mollet, was het met de heer Spaak in het geheel niet eens en kwam nadrukkelijk tegen diens standpunt op. Hij betoogde, dat er in de richting gewerkt moest worden, dat Groot-Brittannië zo nauw mogelijk aan een verenigd Europa verbonden werd, al verwachtte hij ook niet, dat dit land zich bij de Europese vereniging zou aansluiten.

Op dit zo belangrijke punt bleek het congres het niet eens te zijn en niet eens te kunnen worden.

Bij deze gerezen, niet opgeloste geschillen, kwam de heer Smid, de socialistische vice-voorzitter van de West-Duitse bondsraad, nog te verklaren, dat hij geheel achter de opvattingen van de Duitse sociaal-democraten stond, die zich hebben uitgesproken tegen ratificatie van welke gemeenschappelijke verdedigingsovereenkomst ook, indien Duitsland daarin niet wordt erkend als een geheel gelijkwaardige deelgenoot en indien deze overeenkomst de hereniging van Oost- en West-Duitsland in de weg zou staan.

Dat het er nog verre van af is, dat de Europese Verdedigings Gemeenschap tot stand komt, blijkt ook wel hieruit, dat de voorzitter van de Bondsdag te Borm verklaard heeft, dat het Westduitse parlement de ratificatie van de conventie van Bonn en het verdrag inzake het Europese leger niet vóór het volgende jaar voltooien kan.

Tenslotte zij nog medegedeeld, dat de Russische gedelegeerde in de algemene vergadering van de Organisatie der Verenigde Naties een rede heeft gehouden, wiaarin hij liet welbekende Russische standpunt heeft ingenomen en dat de Amerikaanse minister van buitenlandse zaken Acheson heeft aangekondigd, dat hij voornemens is in die vergadering een rede van drie uur lang te houden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen