De ontsnapping uit de Bredase strafgevangenis

De ontsnapping van 7 tot levenslang veroordeelde gevangenen uit de strafgevangenis te Breda heeft het onderwerp van menig gesprek uitgemaakt. En dit is zeer wel te verstaan. Daar kan rechtens ook heel wat op worden aangemerkt.

Onzerzijds zien wij daarin een failliet van een bepaald stelsel. Bij de moderne rechtspraak willen zeer velen het humanisme beoefend zien. Zij willen van een wrekend element daarin niets weten. Over een God, die straf eist en die de zonde gewroken wil hebben, spreken zij met de diepste verafschuwing als van een Oud-Testamentisch begrip, waarvoor in onze zogenaamde beschaafde tijd geen plaats meer is. Volgens heh moet de misdadiger niet gestraft, maar verbeterd worden, mag het Goddelijk recht, dat bij overtreding van Gods wet om wraak roept, niet toegepast worden, maar een zekere humanistische barmhartigheid, waarvan de Heilige Schrift getuigt, dat de barmhartigheid der goddelozen wreed is.

Volgens dat stelsel werd de gevangenen op Tweede Kerstdag een diner met blinde vink — iets wat duizenden burgers nooit op hun tafel zien — opgedist en werd na dat diner een film vertoond. Bij de verduisterig, die daarbij plaats had, moeten de zeven, alle tot levenslange gevangenisstraf veroordeelden, onder wie zich de beruchte beul van Amersfoort bevond, kans gezien hebben om uit de gevangenis te ontvluchten.

Een film - en die in de gevangenis; een veraangenamingszaal, waarin de gevangenen ruimschoots gelegenheid geboden wordt om zich met biljart en kaartspel te vermaken - ziet, dat zijn dan de verbeteringsmiddelen, waarvan het armzalige humanisme het verwacht. Zo stelt het zich voor misdadigers tot nuttige leden van de maatschappij te hervormen; gelijk in dezelfde trant de Regering en de haar steunende partijen millioenen aan sport, spel, film, toneel, en opera uitgeven, zogenaamd om de maatschappij te verbeteren en te veredelen. Wat wonder, dat de Heere in dit alles zichtbaar blaast, waarvan de ontsnapping van zeven levenslang veroordeelden uit de gevangenis te Breda ons een doorslaand bewijs levert.

Wat de ontsnapping zelf betreft — hoe is het mogelijk geweest, dat de bewaking zo verslapt was, dat zo iets kon plaats vinden; dat er door de leiders van de bewaking en de bewaking zelf niets bespeurd is van de voorbereiding van deze ontsnapping. Had het diner en de film zo zeer hun gedachten in beslag genomen, dat zij nergens meer oog en óor voor hadden; dit hun tot hoofdzaak en hun eigenlijke plicht hun tot een nie-' tige bijzaak geworden was. Dat de zeven gevangenen, toen zij eenmaal buiten de gevangenis waren, op het juiste moment auto's tot hun beschikking hadden — dat moet toch na overleg met de gevangenen geregeld zijn geweest — hoe is 't nu mogelijk dat er onder heel 't bewakingspersoneel van hoog tot laag niemand geweest is, die van die samensprekingen en het gevoerde overleg iets gemerkt heeft.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen