Briet uit Zeeland

CCXIV.

Ai is in de vergadering van de Staten van Zeeland niet de gehele agenda afgewerkt, het is toch wel van belang nog bij enkele zaken stil te staan.

Zeker een belangrijk onderwerp, namelijk de polderreglementen, is niet behandeld, maar de begroting voor 1953 is aan de orde geweest.

Bij een begroting kan allerlei behandeld worden, en, al zijn geen politieke beschouwingen gehouden, toch is er wel één en ander naar voren gebracht.

De woordvoerder van de Partij van de Arbeid opende de rij der sprekers en maakte een uitstapje naar de buitenlandse verhoudingen, wat de woordvoerder der C.H. de opmerking ontlokte, of we in Straatsburg of wel in Middelburg waren, en wat aanleiding gaf aan de spreker der S.G.P. om te zeggen, dat hij geen paspoort had en dus de heer van Oorschot niet kon volgen.

Ook maakte de heer van Oorschot nog een opmerking over de doorbraak, daarop is van de zijde der S.G.P. gezegd, dat doorbraak veelal gepaard gaat met afbraak en dat hij vreesde, dat daardoor de grondslagen van ons volk, gelegd bij onze landsgeboorte, mede zouden worden afgebroken.

Verder is gehandeld over het bouvsrvolume. Hierin waren alle sprekers het eens, namelijk dat de voorstelling, als zou er in Zeeland geen gebrek meer aan woningen zijn, verkeerd is. Er is nog wel gebrek aan woningen. Bovendien is de woontoestand in Zeeland verre van gunstig. Er zijn veel woningen, die niet meer aan de eisen voldoen. Ook wordt er nog in bunkers gewoond. Er is dan ook alle reden om Zeeland nog wat bouwvolume te geven. Er kan theoretisch wel gebouwd worden zouder bouwvolume, maar practisch gaat dat niet, want dan moet geheel op eigen kosten worden gebouwd, en wie is daartoe in staat? Herbouwgevallen zijn ook vrij, maar ook dan is er nog wel bezwaar van de kosten. Het is dus wel te begrijpen, dat de Staten, alhoew> 3l die geen dadelijke be* moeienis met het bouwvolume hebben, alarm hebben geslagen.

Ook de inpolderingen zijn behandeld.

Er is in Zeeland nog mogelijkheid.

Het verdronken land van Saeftinge is zodanig aangeslibd, dat inpoldering mogelijk, ja noodzakelijk is, want wordt nog langer gewacht dan zal de kwaliteit van de grond achteruit gaan. Er is gebrek aan grond, gebrek aan werk, en al zijn de kosten hoog, zij zijn daar toch zeker nuttig besteed. De maatschappelijke waarde van grond is nu eenmaal hoger dan de prijs, welke er door de landbouwer voor kan worden betaald.

Ook het "Drie-eilandenplan" is weer ter sprake gekomen. Wel is Noord-Beveland nu aan een betere verbinding geholpen, doordat een nieuwe boot in gebruik is gekomen, maar het blijft een bootverbinding en een verbinding om het uur. Gevraagd is van de zijde der S.G.P. of de diensten niet drukker gevaren kunnen worden nu er een nieuwe boot is. Wel is daarmede niet alles verkregen, maar hoe meer mogelijkheden, hoe gemakkelijker voor Noord-Beveland. Er zal een onderzoek naar worden ingesteld, maar veel verwachting is niet gewekt, dat zulks zal mogelijk zijn.

Gehandeld is over de industrialisatie. Uit alles blijkt wel dat het gemakkelijker is daarover te praten, dan werkelijk iets te stellen, waardoor de welvaart en de werkgelegenheid worden verbeterd.

Gevraagd is naar de plannen voor Tholen, waar nu al werkloosheid in sterke mate voorkomt. Er wordt nog getracht een oplossing te vinden.

Ook over de oeververdediging is gehandeld. Er zijn enkele zwakke plekken in Zeeland en in West-Zeeuwsch-Vlaanderen wordt gevreesd voor doorbraak, als er geen verbetering wordt aangebracht. Ook in Walcheren is er verval.

De oeververdediging is duur. De lasten daarvoor zijn niet evenredig aan de opbrengst, welke door de eigenaars verkregen wordt. Is daarin de regeling der pachten niet de aanwijsbare oorzaak?

Ook kan dé oorlogsschade nog wel van invloed zijn. Immers, er is in de jaren 1943 en 1944 weinig of niets aan de zeewering gedaan kunnen worden. De volgende jaren gaven voor Walcheren werk genoeg om de grootste schade te herstellen, maar er is toch een achterstand gekomen.

Moet het Rijk hier bijspringen? Moet Walcheren calamiteus worden verklaard? Het laatste kan wel bijdragen bezorgen, maar houdt ook in een sterke beperking van de bevoegdheden.

Ook daarin weer een voorbeeld van het niet sluitend zijn van w^at zou moeten sluiten. Met de woningbouw is dat zo, met de oeververdediging is dat zo en wat is er nu wel, dat op gewone wijze is te regelen?

Ook al zijn de provinciale financiën niet slecht, is het toch wel duidelijk, dat zulks noopt tot voorzichtigheid. Het is nu eenmaal niet mogelijk om voort te leven met tekorten, ook al komen die niet dadelijk tot uiting in de begrotingen van de publiekrechtelijke lichamen.

Ook in het gewone leven zal een sluiting verkregen moeten worden. Zo lang dat niet het geval is, moet met kunst en vliegwerk worden gewerkt.

Uw Zeeuwse Briefschrijver

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen