BUITENLANDS OVERZICHT

lu de geschriften van oude godzalige schrijvers lézen wij, dat Eli zijn zonen niet bestrafte en dat zij daarom naar een rechtvaardig oordeel Gods zouden leven, om hem zelf te straffen, zijn ogen te verteren en zijn hart te bedroeven.

In deze uitspraak ligt een grote lering. Zij zegt ons, dat alle ouders en overlieidspersonen die de zonde hunner kinderen en onderdanen niet bestraffen, door het sterven of leven van deze zelf gestraft zullen worden, in die zin reeds dat hun leven door allerlei bitterheid, droefheid en teleurstelling gekweld wordt.

Een zaak, die te allen tijd bewaarheid i-: geworden zowel ten aanzien van de ouders als de overheden. En in onze tijd ook stellig ten opzichte van de overheden.

Hoe nalatig toch zijn deze in het bestraffen van de zonde hunner onderdanen! Welke regering is daartoe overgegaan of gaat daartoe over. De gevolgen daarvan zijn niet uitgebleven en zullen ook in de toekomst niet uitblijven.

Wij zien toch hoe de regeringen zich thans geplaatst vinden tegenover schier onoplosbare problemen; hoe zij genoopt \vorden om geweldige uitgaven voor de bewapening — wat zij geen van alle begeren — uit te geven; hoe zij bij voortduring bezet zijn met de vrees van het uitbreken van een derde wereldoorlog; hoe zij geplaagd worden door allerlei drukkende zorgen; hoe zij door allerlei teleurstellingen gekweld worden; en hoe zij, ondanks alle aangewende pogingen dei regeringen om daaruit te komen, in een wereld vol van onrust, verdeeldheid en verwarring Leven. Onrust, verwarring, verdeeldheid en onenigheid teisteren toch wel heel in het bijzonder onze tijd. Week aan week geven ons dit te aanschouwen. Ook de week, waarover wij ons overzicht schrijven.

De hoog geklommen onenigheid tussen Amerika en de Sowjet-Unie is nog in geen enkel opzicht verminderd.

Op Korea wordt nog steeds gevochten. En dit niet alleen. Wederzijdse beschuldigingen en verwijten zijn daarbij niet van de lucht, zo beschuldigt de Sowjet-Unie Amerika dat zij de onderhandelingen over de wapenstilstand, geen vrede willende, opzettelijk heeft doen mislukken, terwijl van haar kant Amerika de communisten ten laste legt — en dit, naar vrijwel van alle kanten, behalve die van de communisten, als volle waarheid wordt aangenomen - dat zij het zijn, die er alles op gezet hebben om de oorlog op Korea voort te zetten.

Met dat al woedt de oorlog nog maar steeds op Korea. Ja, hij dreigt zelfs straks in heviger mate te ontbranden. Vier van de bekwaamste Amerikaanse generaals zijn thans in Tokio te samen gekomen om de stand van zaken op Korea te bespreken. Van verschillende zijden wordt verwacht, dat de communLstische troepen over enige tijd tot de aanval zullen overgaan, om een doorbraak tot stand te brengen ten einde de plannen der geallieerden te doorkruisen. Van weer andere zijden is men de mening toegedaan, dat de geallieerde troepen een grote aanval zullen inzetten. Zekerheid bestaat er op dit moment echter niet; er zal afgewacht moeten worden wat er op Korea gaat gebeuren. Dat er grote gevechten op til zijn, is wel de vrij algemene verwachting.

Illustreert dit de bestaande onenigheid tussen de Westerse en Oosterse volken al op een bijzonder duidelijke wijze, deze wordt ook geïllustreerd ten aanzien van wat er ten opzichte van het Oostenrijkse vredesverdrag in de voorgaande week is voorgevallen. De regeringen van Amerika, Engeland en Frankrijk hebben zich tot die van de Sowjet-Unie met een nota gericht, v.'aarin zij de Russische regering verzocht hebben om op 30 Januari de besprekingen over het Oostenrijkse vredesverdrag te hervatten. De Russische regering heeft in een nota daarop geantwoord, dat zij daartoe bereid was, mits de Westelijke mogendheden hun gezamenlijk voorstel voor een verkort Oostenrijks vredesverdrag introkken. De Westelijke regeringen hebben echter in gelijjkluidende nota's de Russische eis verworpen, zodat er voorlopig wel geen bespreking over het Oostenrijkse vredesverdrag, waarover reeds 250 vruchteloze samensprekingsn hadden plaats gevonden, gehouden zal worden.

Over de Russische houding is van officiële zijde scherpe kritiek geleverd. In de Franse diplomatieke kringen heeft men deze als een nieuw voorwendsel om de onderhandelingen over een Oostenrijks vredesverdrag te vertragen, becritiseerd, terwijl de woordvoerder van het Engelse ministerie van buitenlandse zaken zijn kritiek in de volgende bewoordingen uitdrukt: „Wij vragen ons werkelijk af, of de Russen eigenlijk wel een accoord over Oostenrijk willen".

Is dit incident geschikt om de onenigheid te vergroten, niet minder is dit de aanhoudende, nog steeds toenemende vlucht van vele Oost-Duitsers naar West-Berlijn. Wat de Russen daarover, vooral over hun houding tegenover de Joden, wier vervolging met die van Hitler op één lijn gesteld wordt, in tal van Westerse persorganen terecht te horen krijgen, is ook al niet geschikt om de klove der onanigheid te dempen.

Onenigheid bestaat er ook al tussen Amerika en Europa; deze was er al sedert geruime tijd ten aanzien van de eenheid van Europa. In Amerika was men er sedert lange tijd ontevreden over, dat die eenheid niet tot stand kwam. Dat deze ev metterdaad is en er nog niet minder op geworden is, bleek overtuigend uit de eerste rede, welke de thans opgetreden Amerikaanse minister van buitenlandse zaken, Foster Dulles, na de aanvaarding van zijn ambt hield. In die rede verklaarde hij niet alleen, dat Amerika nooit een oorlog zal beginnen, doch zich evenmin zal laten intimideren, ondermijnen of laten veroveren, dat zij krachtig tegen de communisten zal optreden, dat de anti-communisten achter het ijzeren gordijn op de steun van Amerika kunnen rekenen en dat hij het ophitsen van de Afrikaanse en Aziatische volken door de Sowjet-Unie scherp veroordeelde en tegen zou gaan, maar daarin richtte hij zich ook met een min of meer bedekte waarschuwing tegen Europa. Hij wees er op, dat van de 40 milliard dollars, welke sedert het einde van de oorlog reeds naar het buitenland waren gegaan, er een 30 milliard naar Europa was gegaan. Als er echter geen kans zou bestaan — zo voegde hij er aan toe — hetgeen Dulles weigerde te geloven, om tot een doeltreffende eenheid te geraken, en wanneer Frankrijk, Duitsland en Engeland ieder hun eigen weg zouden gaan, zou het zeker nodig zijn, dat wij ons nog eens gingen beraden over Amerika's buitenlandse politiek met betrekking tot West-Europa.

In Frankrijk heeft men de waarschuwing aan Europa, die tevens een kritiek daarop bevatte, niet onbeantwoord gelaten. Niemand minder dan de inspecteur-generaal van het Franse leger, maarschalk Juin, die tevens opperbevelhebber van de landstrijdkrachten der N.A.V.O. in MiddenEuropa is, heeft klaarblijkelijk, doelend op de rede van de Amerikaanse minister, Foster Dulles, waarin deze dreigde met een wijziging in de Amerikaanse politiek betreffende Europa, indien deze zich niet verenigt, een scherpe kritiek geleverd. Al sprak deze maarschalk voer zich zelf en op eigen verantwoordelijkheid, toch kan men er wel zeker van zijn, dat de inhoud van zijn rede de volle instemming van duizenden bij duizenden Fransen heeft.

Hij zeide dan; „De Verenigde Staten van Amerika, die in de afgelopen twee oorlogen tweemaal twee jaar te laat tussenbeide kwamen, en die de Russen toestonden, posities in Thüringen in te nemen, dragen in de huidige situatie een zware verantwoordelijkheid. Zij dienen zich dit te realiseren. De Russen staan 150 kilometer van de Rijn en het is aan de Amerikanen om vergeving te vragen. Voorts merkte maarschalk Juin in zijn rede op, dat indien de Russen'' West-Europa zouden bezetten, het machtsevenwicht ten gunste van de Russsn zou worden gewijzigd, met andere woorden, dat het alsdan mogelijk zou worden, dat de Amerikanen door de Russen overwonnen zouden worden. Europa moet zo ver naar het Oosten als maar mogelijk is worden verdedigd, voegde Juin hieraan toe.

In Juin's rede kwam ook aan de dag, dat er groe onenigheid en verwarring over de wijze van verdediging van Europa bestaat. Juin verklaarde te dien aanzien, dat twee opvattingen om de overhand strijden. De Engelsen zijn van mening, dat wij ons moeten concentreren op de luchtmacht. Wij, Fransen, geloven daarentegen, dat de infanterie een grote rol moet gaan spelen. Superioriteit in de lucht kan niet een achterstand te land goedmaken.

Ten slotte zei Juin, dat in Frankrijk op het gebied van de verdediging grote verwarring van denkbeelden, onzekerheid omtrent doelen en onvermogen tot handelen heersen.

Ook de West-Duitse bondskanselier, dr Adenauer, heeft kritiek geleverd op de rede van Foster Dulles, zij het dan in heel wat gematigder vorm dan maarschalk Juin het deed. Adenauer sprak als zijn mening uit, dat veeleer Amerika door de stagnatie, welke bij de Amerikaanse presidentsverkiezing in de Amerikaanse politiek is ontstaan, er schuld aan draagt dan Europa, dat de Europese eenheid nog niet tot stand is gekomen.

Ten slotte nog enkele berichten meer in het kort.

Bij de West-Duitse regering heeft de onze een verzoek ingediend om uitlevering van de uit Breda ontvluchte gevangenen, daarbij op een spoedige afhandeling aandringende.

De Franse regering heeft het accoord van Bonn, waarbij West-Duitsland onder zekere beperkende voorwaarden de souvpreiniteit verkrijgt en het verdrag aangaande de Europese Verdedigings Gemeenschap te ratificeren bij de Nationale Vergadering ter ratificatie ingediend. Bijna acht maanden geleden zijn beide verdragen met veel fanfare-geschal getekend, maar de regering Pinay, welke veel meer aandacht aan binnenlandse dan aan buitenlandse aangelegenheden schonk, heeft de teksten er van rustig in portefeuille gehouden. Met deze indiening is de twijfel, welke er bestaan heeft, of minister Bidault, die Schuman vervangen heeft, een andere buitenlandse politiek zou voeren dan zijn voorganger, opgeheven. Het is nu wel duidelijk gebleken, dat door Bidault dezelfde buitenlandse politiek gevolgd zal worden als door Schuman.

Men mene echter niet, dat, nu de verdragen bij de Nationale Vergadering zijn ingediend, deze ook direct door deze in behandeling genomen zullen worden. Het zal vermoedelijk nog wel maanden duren eer de Nationale Vergadering er toe over zal gaan om deze verdragen in openbare behandeling te nemen.

De verschillende vaste commissies der Nationale Vergadering zullen in de komende maanden gehoord worden, en zonder twijfel zal de regering het uiterste in het werk stellen om de van verschillende kanten te verwachten kritiek te ontzenuwen, alvorens tot de behandeling in het openbaar over te gaan. De regering is bovendien voornemens om op eigen initiatief, door middel van zogenaamde toegevoegde protocollen, verschillende wijzigingen in de tekst van het verdrag voor de Europese Verdediging.s-Gemeenschap aan te brengen.

Met dat al bestaat er nog geen zekerheid, dat de Nationale Vergadering het verdrag zal goedkeuren. Er zijn toch allerlei factoren, die daarop van invloed kunnen zijn, of deze vergadering de beide verdragen al dan niet aanneemt. Van groot belang is hierbij de samensprekingen, welke de hoogste Amerikaanse en Franse autoriteiten binnenkort zullen gaan voeren, gaan verlopen. Ev heerst vanwege het optreden van de Amerikaanse regering, zoals dit in de ilaatste tijd plaats gevonden heeft, en vanwege de Amerikaanse verwijten, een sterk geprikkelde stemming in Frankrijk, welke de rede van Dulles nog heeft doen toenemen, gelijk dat uit de daarop geleverde kritiek van Juin wel blijkt. Daarenboven is het ten aanzien van de aanneming van de verdragen ook van belang hoe de Frans-Britse besprekingen, die ook binnenkort gevoerd zullen worden, verlopen.

In Tsjêcho-Slowakije — zo is officieel afgekondigd — zullen de rantsoenen suiker, boter en eieren verlaagd worden, hetgeen wel aantoont, dat de aangekondigde paradijs-toestand daar allesbehalve aanwezig is.

Wyszinski, de Russische minister van buitenlandse zaken, heeft de Deense zaakgelastigde te Moskou een nota overhandigd, waarin verklaard wordt, dat Rusland de Deense nota van 27 October 1952 over de kwestie van het vestigen van bases van buitenlandse strijdkrachten in Denemarken onbevredigend acht. De Russische nota wijst de Deense stelling van de hand, dat het Atlantische pact een defensief karakter draagt.

Het Britse parlement heeft het wetsvoorstel om op Zondag theatervoorstellingen toe te staan met 281 tegen 57 stemmen verworpen. Een voorstel om een commissie te benoemen, die het ontwerp nader zou moeten onderzoeken, werd eveneens afgestemd. Welk een goed voorbeeld gaf het Engelse Parlement in deze aan onze regering en ons Parlement!

In Roemenië worden voorbereidingen getroffen voor esn proces tegen Anna Pauker, de voormalige communistische minister van buitenlandse zaken en tegen andere vroegere vooraanstaande communisten,

Poesan, de Zuid-Koreaanse havenstad, die voor Amerika, 'wat de landing van haar troepen en oorlogsmateriaal betreft, van zo groot belang is, is door een geweldige brand zwaar geteisterd. Een zevende deel van de stad werd daardoor verwoest, met gevolg, dat 60.000 personen dakloos werden. Een geluk voor de stad was het, dat de wind keerde, anders zou er zeker een derde deel van in de as gelegd zijn.

De geheimzinnige branden aan boord van de „Queen Elisabeth en aan boord van het passagiersschip „Expres of Canada", dat geheel verwoest werd, hebben 'n vervolg gekregen. Lichte schade werd aangebracht aan boord van het vliegdekschip „Warrior". Men vermoedt dat bij deze branden sabotage in het spel is. Daarnaar wordt een scherp onderzoek ingesteld.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen