Brief uit Zeeland

CCXVI.

Brief 212 heeft heel wat pennen i« beweging gebracht en, naar ik hoop, aog meer lezers tot nadenken.

Het is ook inderdaad, in deze tijd, een moeilijke kwestie. Alles is georganiseerd, tot de landen en volken toe. De eenling telt niet meer mee en het is te begrijpen dat zij, die midden in de strijd zitten, het wel zeer moeilijk hebben.

De opmerkingen zijn niet alle gelijk. Er zijn instemmingen verkregen met wat geschreven is, sommigen zonder bedenking, maar ook van anderen die wel bedenkingen maken en als het ware trachten toch iets te vinden dat hun rechtvaardigt om in een bond te zijn en te blijven.

Reeds is geschreven dat alle organisatie niet te veroordelen is. Gewezen is op Abraham met Aner, Escol en Mamre.

Maar, is er een bond van werknemers waar staking niet als middel wordt gesteld om de eisen ingewilligd te krijgen? In het N.C.V. is blijkbaar de vraag aan de orde of het zonder staken kan. Dus, zal ook daar staken niet zijn uitgesloten, althans nu nog niet.

Mag een mens dan niet strijden voor zijn rechten? Dat is ook niet in alle gevallen verboden. Maar, het moeten rechte middelen zijn, en het kan beter zijn onrecht te lijden dan te strijden. Beter om het over te geven aan Die Die rechtvaardiglijk oordeelt.

Maar de verschillende voordelen dan, de betere toestanden dan voorheen. Hebben de bonden dat niet bereikt? En mogen we dan klaplopers zijn? Och, dan is het zo moeilijk, dat kan briefschrijver wel indenken. Dan wordt een appèl gedaan op de fierheid en hulpvaardigheid tegenover anderen.

Toch mag niet over het hoofd worden gezien dat de persoonlijke vrijheid in de meeste gevallen geheel is verloren gegaan.

De vrijgestelden van de bonden gaan handelen. Zij maken uit wat goed en niet goed is, wat mag en niet mag, wat moet en niet moet.

Daarin schuilt een gevaar. Maar niet alleen daarin, maar ook in het vormen van een machtsapparaat. Een mens is zo gauw genegen om zijn wil aan anderen op te leggen. Het Koningschap schuilt in ons aller hart. Het „ben ik mijn broeders hoeder" leeft inwendig in ons allen. Het egoïsme viert zo vaak hoogtij. Moet dan een werknemer maar alles nemen? Heeft hij dan geen rechten? Ja, als mens tegenover mens heeft God nog een recht gelaten. Daarom mag de werknemer, als hij zich onrechtvaardig behandeld acht, van werkgever veranderen. Hij mag zich daarin vrij bewegen, mits de termijnen in acht nemende. Maar zo is het niet bij het opleggen van een eis door staken. Dan wil de werknemer blijven bij de werkgever, maar door het werk neer te leggen op een voor de werkgever zeer ongelegen tijdstip, eisen afdwingen. zijn

Zie, dat gaat te ver. Dat kan met Gods Woord niet worden verdedigd.

Ja, maar is de arme dan voorheen niet zeer onderdrukt? En hebben de bonden daaraan geen eind gemaakt?

Maar met een onrecht dat gedaan is is men niet vrij daar wat tegenover te zetten, dat ook niet deugt.

Is er bezwaar tegen dat de bonden met de werkgevers onderhandelen over het loon? Maar, is dat niet omdat het zo gegroeid is? Was het niet beter dat patroon en arbeider elkander spraken? Dat zij niet als twee machten tegenover elkander, maar met elkander in één samenleving, in één bedrijf, met elkander overlegden?

Ja, maar dat is zo niet meer, dat gaat niet meer. Waarom niet? Is het niet omdat wij alles wat menselijk is hebben uitgebannen, dat alle organische banden in de samenleving zo gemist worden?

Moeten, ja mogen wij, omdat het nu eenmaal zo is, al is het verkeerd, er maar in berusten en menen dat het zo goed isr Met een beroep op de harde werkelijkheid zijn we niet klaar.

Eén der opmerkers heeft ook wel oog voor de bezwaren, die aan de chr. bond kleven, door hetgeen op jaarvergaderingen plaats heeft. Ja, met gebed openen, maar verder de mens dienen in zijn begeerten.

Nogmaals, mag dan geen samenwerking gezocht worden? Sluit Gods Woord ieder bondgenootschap uit? Immers neen. Maar dan zal het een samenwerking moeten zijn met inachtneming van wat God ons in Zijn Woord leert. De S.G.P. heeft zich niet op het standpunt gesteld dat elke bond is af te keuren, maar wel scherp gesteld dat daardoor niet wordt medegewerkt aan hetgeen tegen dat Woord is. Dan komt het niet op de naam, maar op de daad aan.

't Is begrijpelijk dat er veel vragen opkomen. Het zal ook begrepen kunnen worden dat niet op elk onderdeel kan worden ingegaan. Het gaat over de algemene strekking. En die zal uit de nu geschreven brieven wel duidelijk zijn. Mochten wij allen maar staan naar de gemeenschap in het Verbond dat Christus als Hoofd heeft.

Uw Zeeuwse Briefschrijver

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen