Voor Oud en Jong

CXXI.

Heüzame v/ruchten der vervolgiri' gen. Chrysostomus geen voorstander van gebedsgenezing als methdde.

Na te hebben stilgestaan bij de raadsbesluiten Gods, bezag Chrysostomus de vervolgingen, waaraan de leden zijner gemeente te Konstantinopel waren blootgesteld, in het licht der voorzienigheid Gods. Op grond van Gods Woord toonde hij daarbij aan, dat de Heere ook in de tegenspoeden Zijn kerk niet verlaat. Sion moge uitroepen: De Heere heeft mij verlaten, de Heere heeft mijner vergeten; daar staat tegenover, dat al zou een vrouw haar zuigeling vergeten, de Heere Zijn volk niet vergeet; en op een andere plaats, dat de Heere Zich ontfermt over degenen, die Hem vrezen, gelijk een vader zich ontfermt over zijn kinderen. We zullen dit deel van het geschrift van deze kerkvader niet op de voet volgen, doch ons verder bepalen bij het slotgedeelte, waarin hij aantoont welke rijke vruchten de vervolgingen reeds gedragen hadden, doordat velen met warme geestdrift voor de goede zaak bezield waren en ook vele mannen en vrouwen. Ja ook jeugdige mensen liever de vreselijkste martelingen verduurd hadden dan dat zij het onrecht recht hadden willen noemen. Ja, zelfs waren de vervolgingen een middel in Gods hand geweest om degenen, die weleer volop de wereld dienden, tot inkeer en stlstand op hun zondeweg te brengen. Chrysostomus zelf schrijft hierover als volgt: ^

„Gij ziet hoeveel schats de kerk gewonnen heeft. Die vroeger in trage onverschilligheid verzonken waren, ziet ge thans door warme ijver bezield; die vroeger altijd in het theater te vinden waren, sluiten zich thans in de eenzaamheid op en maken dalen en bergen tot woonsteden Gods; de gemeente komt zonder herder uit zichzelf bijeen; allen wonen de godsdienstoefening met de nodige warmte, de nodige ijver en de nodige aandacht bij. Wanneer ge dit alles overdenkt, treft en verbaast het u dan niet, dat er zoveel goeds uit dat schijnbaar kwaad is voortgekomen? Want niet alleen zij, die reeds vroeger een godvrezend leven leidden, maar ook velen, die vroeger hartstochtelijk aan het theater en de circus waren verslaafd, ziet ge thans door een warme ijver bezield en van die verslaafdheid aan het theater bevrijd. Ook dezulken spreken nu vrij uit voor de machthebbers dezer wereld en trotseren alle dreigingen en folterpijnen. Daardoor bewijzen ze, hoe ook voor de meest verdorven mens de mogelijkheid blijft bestaan van een berouwvolle bekering. En terwijl ge zo veel ziet, dat ons tot lering moet strekken, ik vraag het u, waarover ontrust ge u dan nog? Ik wil u nog op een ander voordeel wijzen. Hoevelen, die het masker der vroomheid

hadden voorgehangen, hoevelen, die met een geveinsde zachtmoedigheid pronkten, hoevelen, die iets groots schenen te zijn, maar het niet waren, zijn in die dagen plotseling in al hun naaktheid tentoongesteld! Zo is die tijd van druk en ellende als het ware een smeltoven geworden, die, met uitzondering van die munten, waarin ook erts is gemengd, het lood doet wegsmelten en de stoppels verteert, maar het edele metaal nog heerlijker doet uitblinken dan vroeger!"

Chrysostomus had zich inmiddels aan de ontberingen en ongemakken, die in de ballingschap zijn deel waren, langzamerhand weten te gewennen, terwijl zijn vrienden te Konstantinopel steeds liefdevol voor hem bleven zorgen. De één zond hem voor zijn kwaal een maagpleister, een ander deed hem een kostbare balsem toekomen. Hij gevoelde zich dan ook in de winter van het jaar 406 op 407 beter dan vroeger, gelijk blijkt uit een brief, die hij aan één der vriendinnen, namelijk Olympias, schreef.

Deze brief is vooral in deze tijd, waarin zo veel reclame is en wordt gemaakt met de genezing op het gebed — men denke slechts aan het optreden van de Duitser Hermann Zaiss — van actueel belang, omdat er uit blijkt, dat de kerkvader Chrysostomus ten deze in tegenstelling met zo vele vreemde geesten uit onze dagen tegenover het voorkomen van ziekten, ook bij hen, die het ware geloof deelachtig mogen zijn, het juiste schriftuurlijke standpunt heeft ingenomen. Zo wijst hij er Olympias onder meer op, hoe vooral ook de ziekten moeten dienen tot loutering der gelovigen. Gij ziet het, aldus schrijft Chrysostomus, in het voorbeeld van Job, hoe heerlijk hij daardoor uitblonk. Gij ziet het in een Timotheüs. Ofschoon hij zich zo schitterend van de grote menigte onderscheidde, ofschoon hij zulk een hoge roeping te vervullen had en met Paulus de gehele wereld doorreisde, was hij toch lange tijd door ziekte gekweld, gelijk de apostel te kennen geeft Hij, die de doden opwekte, genas toch zijn ongesteldheid niet, maar liet hem blijven onder de invloed van het louteringsvuur der ziekte, teneinde, ook door middel daarvan, een rijke bron van blijdschap in God voor hem te doen vloeien.

Wat hemzelf, Paulus, door de Heere was toegeschikt geweest en wat hij van Hem geleerd had, dat leerde hij wederkerig ook zijn discipel. Want al had hem juist geen ziekte getroffen, hij stond gedurig aan verzoekingen bloot, die vooral niet minder kwelden dan ziekten. Daar hij dat lijden niet langer verduren kon, had hij de Heere driemaal gebeden, dat die verzoekingen van hem mochten wijken. Toen zijn wens echter niet verhoord werd en hij later leerde inzien wat grote v/inst ze hem aanbrachten, berustte hij er in, ja verblijdde hij zich er over. Leef dan toch niet langer in de waan, dat, als ge in huis moet blijven en aan het leger der smart zijt gebonden, uw leven doel-en nutteloos is." Terecht heeft Chrysostomus er op gewe­

Terecht heeft Chrysostomus er op gewezen, dat de Heere ook voor Zijn volk het somwijlen nuttig keurt, om het, indien dit Hem behaagt, door ziekten te kastijden, opdat het vlees ten onder gehouden worde en zij ook langs deze weg Zijner heiligheid zouden deelachtig worden.

ste in hun bezrit te hebben. Schrijft direct t UI naar het adres: Uitgeverij „De Banier", Utrecht. (

Ds G. H. Kersten: Meer dan overwinnaars. — Uitgave van N.V. „De Banier", Utrecht. - 246 blz. Prijs ƒ 6.75.

Een kostelijk werk, waarin de bekende, ontegensprekeUjk singuhere, en dan ook door duizenden beminde schrijver nog spreekt nadat hij gestorven is. Dit zijn geen preken in de gewone zin des woords, maar meer meditaties of beknopte verhandelingen over Hebreen 11. De schrijver behandelt vers voor vers heel dit gevi'eldige hoofdstuk en laat gezond en rijk van inhoud, op praktikale wijze tevens, de heerlijkheid van het geloof uitschitteren, zoals dit in de in Hebreen 11 genoemde bijbelheiligen heeft

gefunctionneerd. Hier is gezonde kost. Niet langdradig vervelend, noch intellectualistisch bespiegelend, maar een op Schrift en belijdenis gefundeerde verhandeling van één der belangrijkste en schoonste hoofdstukken uit de H. Schrift. Zoals dit van de schrijver was te verwachten, is hier op schier elke bladzijde zielespijs te vinden, ontdekkend als evenzeer vertroostend en bemoedigend; nauw in zelfbeproeving, ruim in het genadeaanbod. Gods souvereiniteit en 's mensen verantwoordelijkheid in rechte verhouding gesteld; en zo ver ik kan nagaan met een schriftuurlijke geloofsbeschouwing. Kortom, een boek van blijvende waarde. Zeer ter lezing en betrachting aanbevolen. Zó geschreven, dat ook de ongeschoolden het toch begrijpen kunnen. De uitgeefster zorgde voor een deftig gewaad.

WISSE

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen