Brief uit Zeeland

CCXVIII.

Het is nogmaals nodig te schrijven over de bonden. Het blijkt wel, dat het een onderwerp is, dat velen bezighoudt en ook, dat er verschillend over gedacht wordt.

Het is nog treffend, dat velen bezwaren tegen de bonden hebben, en veeleer met de vraag rondlopen: hoe kan ik die bezwaren formuleren; dan wel hoe kan ik die bezwaren ontzenuwen. Dat geeft nog moed. Immers, daardoor blijkt dat de propaganda van de S.G.P. door woord en geschrift toch nog niet geheel nutteloos is.

Wel treft dat er geklaagd wordt over de houding van de werkgevers. Die is niet zo, dat zij zich veel met hun werknemers bemoeien, te weinig van hun noden weten.

Niet ontkend kan worden dat de tegenwoordige verhoudingen, inzonderheid de sociale verzekeringswetten, de verhouding tussen werkgever en werknemer niet ten goede beïnvloeden. De staat heeft immers de zorg tot zich getrokken! Verzekeringen doden de organische band en kweken een mechanische. Nu, een mechanische is als koud staal, dat wel samengevoegd kan worden tot één machine, maar daarbij gevoelloos blijft. Er kan ook lering voor de werkgevers in 'liggen. Het kan nodig zijn een aansporing te krijgen om zich meer met de werknemer te bemoeien, meer met hen mede te leven, meer hun belangen als de belangen van de werkgever te zien. Meer de werknemer te beschouwen als een mens met dezelfde noden als de werkgever. Beiden hebben nodig door God wedergeboren te worden, willen zij het Koninkrijk Gods kuimen ingaan. Beiden hebben de zorg voor degenen, die hun lief en dierbaar zijn, en daarin is geen onderscheid of iemand werkgever of werknemer is.

Ontbreekt bij de werknemer wel de geest van Boaz' werklieden, ook bij de werkgevers is het meestal zo anders dan bij Boaz.

Er kan een taak zijn voor de overheid om daarin regelend op te treden. Zulks is ook al gedaan, want ons Burgerlijk Wetboek bevat vele artikelen, die de verhouding tussen werkgever en werknemer regelen. Toch zal het eerst goed zijn als volgens andere bepalingen gehandeld wordt, namelijk uit de eis, dat wij onze naasten lief hebben als onszelf. Kan er een taak zijn voor de regering, uw briefschrijver is echter niet van mening dat het de bonden zijn, die bij de regering moeten aandringen op het vervullen van die taak. Daarvoor hebben we in Nederland een volksvertegenwoordiging in de Tweede Kamer der Staten-Generaal.

Het is niet uilgesloten dat tegenwoordig zulks wel door de bonden wordt gedaan, maar daarmede is het nog niet uitgemaakt dat zulks ook zo behoort te zijn. Het kan wel wijzen op een zekere machtspositie, die de bonden hebben, maar die bedenkelijk is, en die eerder zal nopen om tegen de bonden te zijn dan er voor te wezen.

Maar heeft dan de Christelijke bond het communisme niet bestreden? Dat een krachtig halt toegeroepen? En mogen we daarom of moeten we daarom daarvan geen lid worden?

Van de zijde van de Partij van de Arbeid is wel eens de mening verkondigd, dat zij het zijn en zij alleen, die het communisme bestrijden, door aan alle wensen, die er zijn, tegemoet te komen. Immers, de communist vist graag in troebel water. Edoch, het zal niet gelukken. Het is niet mogelijk om de wensen, welke er in een mens leven, te vervullen Denken we maar aan Alexander de Grote. Hij had de toen bekende wereld overwonnen, en zijn knechten vonden hem wenende. Vragende naar de oorzaak, stelde hij hun de vraag of er nog niet een wereld te overwinnen was.

Ziedaar de ruimheid van een menselijk begeren. Is dan het communisme te bestrijden door op andere wrijzen te trachten de wensen te vervullen. Moet niet, volgens mr Groen van Prinsterer, tegen de revolutie het Evangelie gesteld worden? Is dat, " en dat alleen, niet het middel?

Een briefschrijver meldt, dat de Christelijke bonden door de neo-Gereformeerden geleid worden. Hij ziet daarin een gevaar, en dat is het inderdaad.

Zo spoedig zijn we geneigd om in waf sentiment, in wat gevoel, een uiting van ons christelijk zijn te zisn; en dan bouwen we op een zandgrond. Het christenzijn is alleen: Dat ik met hchaam en ziel beide, niet mijns, maar mijns getrouwen Zaligmakers Jezus Christus eigen ben. Die met Zijn dierbaar bloed voor al mijn zonden volkomen betaald heeft, en mij uit alle geweld des duivels verlost heeft en alzo bewaart, dat zonder de wil mijns hemelsen Vaders geen haar van het hoofd vallen zal, enz.

Zie, daarin ligt steun, verder dan voor dit leven. Sterker dan enige bond geven kan. Och, mochten we toch maar nauw bij die dierbare geschriften van onze vaderen leven en daarnaar handelen.

Uw Zeeuwse Briefschrijver

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen