WETSONTWERP

TWEEDE KAMER

betreffende Regelen met betrekking tot heffingen ter egalisatie van kolenprijzen

Rede van Ds Zandi

Dit wetsontwerp is met een vliegende vaart door de Kamer behandeld geworden. 17 Maart kwam het in het bezit van de Kamerleden. De daarop volgende dag had het afdelingsonderzoek reeds plaats en een dag later ontvingen de Kamerleden al het Voorlopig Verslag, waarop de Minister van Economische Zaken ook al in heel snel tempo zijn Memorie van Antwoord bij de Kamer inzond, zodat het wetsontwerp een week later. Dinsdag 24 Maart, door de Kamer in openbare behandeling werd genomen.

Uit de aard der zaak duurde de behandeling van dit wetsontwerp in de Kamer niet lang. Verschillende sprekers hebben daarbij het woord gevoerd, doch allen even kort.

Ook D s Z a n d t hield daarbij esn korte rede, welke, in het geheel weergegeven, als volgt luidt:

Mijnheer de Voorzitter!

Met andere leden, die mij vooraf zijn gegaan, betreur ik het ten zeerste, dat hetwetsontwerp zo laat is ingediend, zodat de Kamer niet in de gelegenheid is gesteld, deze zo gewichtige aangelegenheid grondig te bezien en te bestuderen. Veel wens ik daarover niet te zeggen, maar ik wil mij toch wel met nadruk aansluiten bij die sprekers, die op het tijdelijke karakter van dit wetsontwerp hebben aangedrongen, in die zin, dat de Kamer in deze volle medezeggenschap zal hebben.

Daar is ook alle leden voor, want het is vrij zeker, dat de kolen duurder zullen worden, hetgeen, waar alles reeds zo duur is, voor velen een hard gelag betekent. Het heeft in de pers verluid, dat de prijzen van de kolen voor het huishoudelijk gebruik niet zullen stijgen, maar die voor de industrie wel. De kolenprijs gaat over het geheel genomen 4 a 5 pet. naar boven. Wordt die prijsverhoging nu afgewenteld op de industrie? Indien dit zo is, dan wordt er een last gelegd op de bedrijven, die sommige hunner althans moeilijk zullen kunnen dragen. Gaarne zou ik hierover wat meer klaarheid en zekerheid willen hebben. De minister laat ons op tal van punten — ik geloof wel, dat hij dit noodgedwon- gen doet — in het onzekere. Er zijn met betrekking tot deze zaak nog vele vragen te stellen; zelfs in de Memorie van Antwoord komen nog tal van vragen voor. Het is alles even onzeker en ongewis; wij varen weer voor de zoveelste maal in de mist.

Wij zijn hier weer grotendeels afhankelijk van de grote mogendheden, diè de koers zullen bepalen. Dat is op zichzelf voor ons land al geen goede vaart.

Ik wil er hierbij met nadruk de aandacht op vestigen, dat de hooggespannen verwachting, welke velen' van de Kolen-en Staalgemeenschap hadden, door dit wetsvoorstel wel enigermate bekoeld is. Ik vrees, dat deze verwachting in de toekomst nog wel ineer zal worden bekoeld. Wat ons betreft, ik zie in de toetreding tot de Kolen-en Staalgmeenschap een waarschuwing om nog niet meer van onze zelfstandigheid op te gevsn. De eerste proef, welke ons van de door zo velen zo zeer begeerde integratie wordt geboden, is wel zeer bitter. Vrij zeker is, dat de kolen in prijs zullen stijgen, zelfs kan thans nog niet eens door de minister worden gezegd hoeveel die verhoging zal bedragen. Bovendien is de vrees niet ongegrond, dat dit wetsontwerp er één zal zijn, dat door andere gevolgd zal worden, welke ons nog verder op de weg van het zullen voeren. staatssocialisme

Tenslotte wil ik er de volle nadruk op leggen, welk een gevaar er in ligt, van nog verder de weg op te gaan van de integratie, waarbij men over grote Nederlandse belangen beschikt zonder ons. Het gaat weer „over ons en zonder ons" en dit is altijd een zeer kwade zaak, gelijk de historie ons met tal van voorbeelden heeft geleerd.

In zijn beantwoording van de sprekers heeft de minister moeten toestemmen, dat het wetsontwerp ten doel had om aan de consequenties van het Staal-en Kolenverdrag te ontkomen, alsook dat deze eerste proef met de integratie wel een zeer bittere was, maar, voorstander van de integratie als hij is, hoopte hij ia de toekomst op betere resultaten daarvan. Doch het heeft er alles van weg, dat deze hoop als rook uit de schoorsteen zal vergaan. Daarop wijst het feit, dat de gróte mogendheden telkens en telkens weer er op uit zijn om hun eigen belangen te dienen en zich om de naleving van een gesloten verdrag al bitter weinig bekommeren. De Franse regering heeft daarvan een klaar bewdjs gegeven. Zij heeft namelijk besloten, dat de handel in schroot alleen wordt toegestaan aan erkende handelaars en de uitvoer van schroot uit Frankrijk aan controle onderworpen wordt.

Dit besluit is in flagrante strijd met het verdrag van de Kolen-en Staalgemeenschap, en heeft in de kringen van de hoge Autoriteit voor de Kolen-en Staalgemeenschap dan ook grote verontwaardiging en ontstemming verwekt.

Met dat al heeft en houdt de vaststelling van de kolenprijzen door de hoge Autoriteit van de Kolen-en Staalgemeenschap in verschillende gevallen voor ons land hoogst onaangename gevolgen.

Zo heeft minister Zijlstra, die inmiddels nadere inlichtingen over deze aangelegenheid in zijn Memorie van Antwoord op het wetsvoorstel tot handhaving van het egalisatiefonds op de kolenprijzen aan de Eerste Kamer heeft gegeven, medegedeeld, dat de last, welke de wijzigingen in de kolenprijs voor de industrie meebrengen, wordt geschat op ongeveer ƒ 15, 9 millioen, en voor de huisbrandverbruikers op ƒ 2, 5 millioen, waarbij blijkt, dat op de industrie — welke reeds zo zwaar belast is — de last van de prijsverhoging grotendeels wordt afgewenteld.

Al is het waar, dat, terwijl bij de huisbrandkölen de prijs van de eerste kwaliteit en supra-kwaliteit met 25 a 30 cent per hectoliter omhoog gaat, de parelnoten bij de eerste kwaliteit anthraciet 20 cent per hectoliter in prijs omlaag gaan, de parelnoten bij de huisbrandkolen in de groep anthraciet 2e kwaliteit met 50 c, per hectoliter, de mijncokes II met 25 cent per hectoliter en de bruinkoolbriketten met 45 cent per 100 kilo in prijs dalen, nochtans brengt deze nieuwe regeling over het algemeen genomen een niet onbelangrijke prijsverhoging met zich mee.

Wel ter dege houdt deze prijsregeling een ernstige waarschuwing in om de weg van de integratie en van het staatssocialisme niet verder op te gaan. Wij zien toch hoe zeer de grote mogendheden bij die integratie hun eigen belangen weten te dienen en dat zij, als het in hun belang is — Frankrijk heeft ons dat weer getoond — maling hebben aan de door hen aangegane verdragen.

Zeer velen dwepen echter zo zeer met de integratie, de eenheid van Europa, dat zij daaraan Nederlandse belangen maar opofferen en bij al het internationaal gedweep en geroezemoes de waarneming van de plichten tegenover hun eigen land totaal verwaarlozen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen