BUITENLANDS OVERZICHT

Veel belangrijk nieuws is er sinds wij ons vorig overzicht schreven, in het buitenland niet voorgevallen.

Het voornaamste daarvan is wel het gestadige opdringen van de communisten in Indo-China.

De man, die daarin de leiding heeft, draagt de naam van Ho Tsji Mink. Deze is ettelijke jaren terug als hutknecht op een passagiersschip naar Frankrijk gereisd, waar hij onder hoogst armoedige omstandigheden gestudeerd heeft. Hij verdiende als een hulpknecht bij een fotograaf zijn boterham.

In Frankrijk sloot hij zich aan bij de socialistische partij, waaruit hij bij de toenmalige scheuring met de linkerflank uittrad en met haar tot de communistische partij overging.

Voorts zwierf hij, uif Frankrijk weggereisd, in onderscheidene landen rond, onder meer verbleef hij ook enige tijd in Moskou.

De Franse regering zette een belangrijke prijs op zijn hoofd, maar in weerwil daarvan gelukt© het hem steeds aan de greep der Franse politie te ontkomen.

In Vietnam ging hij een hoge post bekleden. Hij werd daarin namelijk tot president verkoren, nadat Bao Dai afstand van de troon gedaan had. In die kwaliteit ondertekende hij de overeenkomst met Frankrijk, waarbij Vietnam zijn onafhankelijkheid verkreeg.

Doch bij het geschil, dat na de sluiting van de overeenkomst ontstond over de uitleg er van, nam hij de wapens tegen Frankrijk op. En dit niet zonder succes. Het gelukte hem en zijn mede-opstandelingen vrijwel het gehele Noorden van Indo-China te bezetten.

Dat deze opstand de communistische regeringen zowel in Rusland als in China welgevallig is, blijkt wel daaruit, dat de Fransen op de door hen gevangen genomenen bij voortduring wapens van Chinees maaksel aantreffen.

De communisten dringen in de laatste tijd geducht in Vietnam op. In Frankrijk gaat men zich dan ook ia de kringen der regering niet weinig ongerust ma^ ken over de gang van zaken, welke de Franse regering voorheen veel te veel onderschat heeft. En zij niet alleen, met haar ook Amerika. Nu haast men zich van uit Amerika wapens naar Indo-China te zenden, hetgeen naar de mens gesproken al veel eerder had moeten geschieden. Het is dan ook te vrezen, dat men de put gaat dempen als het kalf verdronken is.

Deze opmars van de communisten steUig verre van betekenis ontbloot. is

Evenzeer als het van grote betekenis is, dat heel China in handen van de communisten is gevallen. Ook in deze is men in Amerika veel te laat wakker geworden. Zij had veel eerder krachtige pogingen moeten aanwenden om zulks te voorkomen, want hier zijn voor Amerika grote belangen in het geding, en niet alleen voor Amerika, maar voor al de landen, welke op een zelfstandig volksbestaan gesteld zijn.

Men behoeft zich er dan ook niet over te verwonderen, dat de aan Indo-China grenzende rijken zich over de huidige gang van zaken in dat land hoogst ongerust maken. Daar bestaat toch alle kans op, dat de communisten ook in deze rijken gewapender hand zullen optreden. Zij roeren zich daarin met hun propaganda nu al geducht.

Hoe veel meer rijken in het Oosten der wereld de communisten onder hun heerschappij weten te brengen, hoe veel te machtiger zij worden en hoe veel te gevaarlijker voor de Westelijke landen van Europa en ook voor Amerika.

In Frankrijk is men thans de ernst van deze aangelegenheid wel gaan inzien. De minister van geassocieerde staten, Letoumevan, zal zich thans in eigen persoon naar Indo-China begeven. Hij verzekerde bij zijn vertrek, dat alles gedaan zal worden om de hoofdstad van het rijk te verdedigen. Zo lang er op het Indo-Chinese schiereiland nog Franse of Vietnamese strijdkrachten staan, die de communisten bevechten, zal deze legendarische grendel op de toegangspoort tot de rest van Zuid-Oost-Azië dichtgeschoven blijven om de rode vloedgolf tegen te houden, zo sprak deze minister.

Dit is ook wel nodig. De communisten hebben met hun gestadige propaganda hun komst in de aangrenzende rijken rijp gemaakt. Ten bewijze daarvan kan mai in het naburige rijk Siam in de volksbuurten van een stad portretten van de communistische leider in Indo-China, Ho Tsji Mink in de winkeletalages zien en treft men aldaar op vele muren de woorden aan: Lang leve Ho Tsji Mink.

De Fransen wacht in Indo-China een even hoogst belangrijke als even hoogst moeilijke zaak en taak. Zij willen zeer terecht deze kwestie niet in de Organisatie der Verenigde Naties behandeld hebben. Een standpunt, dat ook onze regering in zake Indië had behoren in te ne^ men. Het geldt hier toch een geheel interne Franse kwestie. Komt deze kwestie voor deze organisatie in behandeling, dan heeft Frankrijk beducht te zijn voor een kwade afloop. Ongetwijfeld zal de Sovjet-Unie, daarin allicht gesteund door Aziatisch-Arabische landen, het voor Ho Tsji Mink opnemen.

Men heeft nu maar verder af te wachten hoe het verloop van de strijd in Indo-China zal zijn, die voortduurt ondanks de vredelievende uitingen van de huidige Sovjet-bestuurders.

In het kort nog het volgende.

De Parijse bijeenkomst van de 14 ministers van het Atlantische pact behoort tot het verleden. Men heeft op die bijeenkomst besloten niet van de Europese verdediging af te zien, ondanks de Russische vredesgebaren, , die men als enige toegeworpen kruimels beschouwde, die hoegenaamd niets aan de bestaande gesparmen toestand veranderden, van gö- voelen als men was, dat bij verandering van taktiek de Sovjet-Unie niet van haar eigenlijke doeleinden afzag. De bewapening van de Westelijke mogendheden zal echter in een langer termijn dan men zich aanvankelijk had voorgesteld plaats vinden.

De Amerikaanse begroting is door de Amerikaanse regering thans bij het Congres ingediend. Daarop is 7 miUiard minder uitgetrokken dan zoals zij indertijd door president Truman was opgemaakt. Onder meer is er ook op de mUitaire uitgaven bezuinigd.

De minister-president van West-Duitsland, dr Adenauer, moet wel heel sneu op zijn neus gekeken hebben, toen hem bericht werd, dat de rijkspresident Heuss het hem door deze ter ondertekening toegezonden verdrag van de Europese Defensie Gemeenschap weigerde te ondertekenen. Daarmede is wat West-Duitsland betreft heel het verdrag in de lucht komen te hangen.

In Frankrijk hebben gemeenteraadsverkiezingen plaats gevonden. De partij van De GauUe heeft daarbij in heel Frankrijk een geduchte nederlaag geleden. De communisten zijn wel iets achteruit gegaan, doch bij lange na niet in die mate als men verwacht had. In de steden zijn 2dj zelfs vooruitgegaan, doch dewijl zij op het platteland veel stemmen verloren hebben, valt er over het geheel genomen een achteruitgang te constateren.

De 1 Mei-viering is allerwege vrij rustig verlopen, behalve in Argentinië, in welks hoofdstad bomaanslagen hebben plaats gevonden. Zij warsn tegen Amerikaanse instellingen gericht, in het bijzonder tegen drie Amerikaanse persbureaux. De president Péron is ook zelf tegen deze drie opgetreden. Hij heeft namelijk voor de bureaux er van speciale wachtposten van de politie geplaatst. Of daarmede echter aan de ontevredenheid en opgewonden stemming, die onder het Argentijnse volk heerst, een einde gekomen is, valt sterk te betwijfelen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen