BUITENLANDS OVERZICHT

In hun geschriften hebben de ouden er op gewezen, dat een mens in de dingen dezer wereld nooit een waar genoegen zal vinden. In hun geschriften hebben zij betoogd, dat hoe hij het ook moge beproeven, het ware vergenoegen door hem daarin niet verkregen zal worden. Zij hebben de mens, die het heü bij zichzelf en in deze wereld zoekt, vergeleken bij iemand, die de rust in de slaap maar niet kan bekomen, hoe hij het ook moge aanleggen door zich gedurig om te wentelen, door nu eens op de rechter-en dan weer op de linker zijde te gaan liggen.

Deze hun uitspraak geldt niet alleen voor "de eeuw, waarin zij leefden, maar voor alle eeuwen. Want de mens, die het welvaren bij zichzelf en in de begeerlijkheden dezer wereld zoekt, zal tenslotte niet anders bekomen dan kwelling en teleurstelling.

Kwelling en teleurstelling kenmerken al in buitengewone mate onze donkere dagen. Het is heden ten dage kwelling en teleurstelling hier, kwelling en teleurstelling daar, en kwelling en teleurstelling schier overal.

Wat anders dan kwelling en teleirrstelling hebben de onderhandelaars der geallieerden op Korea opgedaan bij de samenspreking over het loslaten van gewonde en zieke krijgsgevangenen en over het sluiten van een wapenstilstand? Het is waar, dat er enige zieke krijgsgevangenen zijn losgelaten, maar dat is dan ook vrijwel alles, wat er uit de samensprekingen als resultaat te vermelden is.

Zoals de stand van zaken op liet ogenblik is, valt er wat de hoofdzaak aangaat, slechts kwelling en teleurstelling te constateren. Maandenlang immers is er nu al op Korea over de wapenstilstand onderhandeld, terwijl deze feitelijk nog even ver in het • verschiet ligt als toen men met de samensprekingen begon.

Daarbij komt nog, dat het met de uitwisseling van zieke en gewonde krijgsgevangenen thans ook weer misgelopen is. Men is daaromtrent zoals men dat pleegt uit te drukken, in een impasse geraakt. De hoeveelste impasse zal dat nu al wel zijn? Men raakt de tel daarbij o zo gemakkelijk kwijt, want zulk een impasse komt om de haverklap voor.

De communistische generaal, die van communistische zijde de besprekingen voert, heeft het laatste geallieerde voorstel volkomen onaanvaardbaar verklaard. Hij legde deze verklaring af met de gebruikelijke verzekering, dat de geallieerden er alleen de schuld van droegen, dat het telkens met de onderhandelingen op een mislukking uitliep. Daarbij haalde hij weer het oude verwijt uit de doos, dat de gealHëerden eigenlijk geen wapenstilstand wensten, zo iets als lieden waren, die de vrede wel in de mond hadden, maar die de oorlog wilden.

De toestand is op het ogenblik zelfs van die aard geworden, dat de communisten hun ontvangstcentrum, dat gebruikt werd bij de uitwisseling van gewonde en zieke krijgsgevangenen, hebben afgebroken. Een communistische verslaggever zeide hierover: Dit betekent, dat wij de eerste tijd geen uitwisseling van krijgsgevangenen verwachten. Het geallieerde ontvangstcentrum staat nog in ongeschonden staat recht overeind. Hoe lang nog mag men onder dergelijke omstandigheden wel vragen. Hoe lang ook zal de , vredestent", waarin de onderhandelingen tussen de geallieerden en de communisten plaats vinden, er nog staan?

Kwelling en teleiurstellrng heeft het eerste gedeelte van de zitting 1953 van de Raad van Europa, welke dezer dagen te Straatsburg gehouden werd, ook al opgeleverd voor de federalisten, die hun zin niet gekregen hebben.

De debatten, welke in die vergadering plaats vonden, kemnerkten zich door matheid en gebrek aan enige geestdrift. Wel werd de politieke Europese gemeenschap niet bepaald afgewezen, maar er werden daar tegen toch niet weinig bezwaren ingebracht.

Dit was de Engelsen blijkbaar naar de zin. Eén hunner vroeg vrij spottend aan de voorzitter van de vergadering, of hij hem ook al zou kunnen zeggen, welke de concrete resultaten van de zitting van deze vergadering waren geweest. Deze, een Fransman, gaf daarop ten antwoord, dat in de zitting van de vergadering toch niet gebleken was, dat de vergadering in haar geheel afwijzend tegen het ontwerp-statuut van een politieke gemeenschap — welk ontwerp kort geleden ook in de Tweede Kamer is behandeld — stond.

Ook werd het van federalistische zijde al als een succes beschouwd, dat de vergadering niet verhinderd had, dat aan de zes ministers van de Schumanlanden, die te Parijs in vergadering bijeen waren, in een resolutie gevraagd was om een spoedige beslissing in zake het ontwerp-statuut te nemen.

Hieruit kan een ieder duidelijk blijken, hoe bitter weinig heel die zitting, welke met grote onkosten gepaard gaat, wel om het lijf gehad heeft, alsook dat het enthousiasme bij tal van leden voor het ontwerp-statuut op die vergadering geheel zoek was.

De laatste twee dagen werd er over economische zaken gehandeld, waarbij het ook al aan eenstemmigheid ontbrak. Frankrijk schijnt er niet voor te gevoelen om zijn tolmuren te verlagen, waarop door sommige afgevaardigden werd aangedrongen.

Deze zitting, waarop 15 landen van Europa vertegenwoordigd waren, is nu gesloten. In Juni, zo is vastgesteld, zal de tweede zitting plaats vinden.

Een zelfde gang van kwelling en teleurstelling heeft de bijeenkomst van de zes ministers van de Schuman-groep, die van West-Duitsland, Frankrijk, Itahë, België, Luxemburg en Nederland, welke de^ zer dagen ook in vergadering bijeen geweest is, ook al te aanschouwen gegeven. Alleen de West-Duitse en Italiaanse ministers bleken daarop voorstanders van een onverwijlde bekrachtiging van het ontwerp-statimt van de Europese politieke gemeenschap te zijn. Deze hun houding is verklaarbaar, als men weet, dat in hun landen binnenkort verkiezingen plaats vinden. Zowel de Westduitse bondskanselier dr Adenauer als de Italiaanse minister Gaspari achten het niet zonder belang als zij bij de verkiezingen op tastbare resultaten in zake de eenheid van Europa zouden kunnen vvdjzen.

Tastbare resultaten zijn er echter op de tweedaagse Parijse conferentie van de zes ministers niet verkregen kunnen worden. De overige ministers hebben toch niets willen weten van esn spoedige goedkeuring van het ontwerp-statuut, de grondwet voor de Europese gemeenschap van de zes aangesloten landen. Men is op die conferentie niet tot overeenstemming kunnen komen. Een gemeenschappelijk standpunt heeft men daarop niet kunnen innemen. •

De zes ministers, die wel wat met hun handen in het haar hebben gezeten, hebben ten slotte hun toevlucht genomen tot nadere bestudering van de kwestie. Van 12 Juni tot 1 Juli gaan de ambtenaren, eerst onder leiding van hun ministers van buitenlandse zaken, en daarna onder leiding van hun plaatsvervangers, te Rome op de stukken studeren. Het ontwerp-statuut en de drie memoranda van de Nederlandse regering over de economische integratie, benevens een aantal nota's van verschillende andere regeringen, zullen het onderwerp van hun studie uitmaken. De regeringen hebben als hun mening uitgesproken, dat een ernstig en diepgaand onderzoek door hun eigen ambtenaren in deze niet achterwege mag blijven.

Het heeft niet minder dan een hele dag gekost, alvorens men tot dit besluit te Parijs is kunnen komen.

Minister Gaspari zal het onderzoek te Rome leiden. Op 10 Juli, zo werd besloten, zullen dan de zes ministers in Den Haag opnieuw bijeenkomen ter bespreking van de in Rome gemaakte studie.

Of de ministers het in Den Haag dan eens kunnen worden, staat zeer te bezien. Het is allerminst onm'ogelijk, dat het daar weder op nieuwe kwelling en teleuTstelhng uit zal lopen.

Churchill heeft in het Engelse Lagerhuis een rede over de buitenlandse politiek gehouden, welke in Engeland gunstig ontvangen is. Hij drong daarin aan op onverwijlde besprekingen op het hoogste niveau tussen de grote mogendheden, verklarende, dat daarbij zo weinig mogelijk landen door zo weinig mogelijk personen vertegenwoordigd moesten zijn. Volgens hem zou de regeling van een paar belangrijke problemen, zoals de wapenstilstand op Korea en de beëindiging van de militaire bezetting van Oostenrijk zeer wel mogelijk de weg kunnen banen voor de verbetering van de betrekkingen tussen de Westelijke en Oostelijke mo­ gendheden, en de vrede voor lange tijd kunnen vestigen. Wat Korea aangaat, drong hij aan op een geduldige en welwillende overweging van de commimistische voorstellen.

Ten aanzien van de strijd in Vietnam — aldus Churchill — diende Frankrijk zelf doelmatige maatregelen te nemen. Attlee, de leider van de Britse sociahsten, sloot zich bij de rede van Churchill aan. Hij gaf zijn volledige steun aan de oproep van Churchill voor spoedige besprekingen tussen de grote mogendheden om een einde aan de koude oorlog te maken.

Had Churchill reeds woorden gesproken, welke een afwijking van het Amerikaanse standpunt inhielden, Attlee deed er nog een schepje boven op, waar hij een scherpe aanval op de Amerikaanse politiek richtte, zeggende: Eén van de nadelen van de Amerikaanse politiek is, dat men moet uitvinden, waar de werkelijke macht ligt..President Eisenhower houdt een rede, maar kort daarna houdt ook de minister van buitenlandse zaken, Foster Dulles, een rede, welke, althans in de kwestie, welke mij voor de geest zweeft, een geheel andere toon liet horen. Bovendien keerde Attlee zich scherp tegen elementen in Amerika, die geen vrede en oplossing der problemen wensen, en sprak hij zich raet nadruk uit voor de toelating van het communistische China als lid van de Organisatie der Verenigde Naties.

Het laat zich gemakkelijk verstaan, dat deze redevoeringen in Amerika kwelling en teleurstelling hebben verwekt. President Eisenhower heeft de wens van Churchill afgewezen. Hoewel hij niet bepaaldelijk een conferentie van de grote mogendheden van de hand wees, zeide hij, daar geen heil van te verwachten, zo lang de Sovjet-Unie niet door daden toont de vrede te willen; en wat de redevoering van Attlee betreft, merkte hij op, dat hij nog nooit iemand in Amerika ontmoet had, die geen vrede wil.

Ook in de senaat zijn de redevoering van Churchill en die van Attlee besproken. Daarbij is de senator Mc Carthy al bijzonder fel tegen Attlee te keer gegaan. Hij noemde Attlees rede een haat-campagne tegen Eisenhower en een goedkope aanval op het Amerikaanse volk, en oefende ook kritiek uit op Churchill, omdat deze in het Lagerhuis alleen maar goedkeurend had geknikt toen Attlee zijn rede hield. Ten aanzien van de Amerikaanse houding bij de onderhandelingen op Korea merkte Mc Carthy op, dat als de Engelsen niet langer mee willen vechten, laten zij dan terugtrekken, waaraan hij toevoegde, dat de Amerikanen elk schip tot zinken dienen te brengen, dat wapens naar de commimisten vervoert, die de Amerikaanse jongens doden. Amerika, dat sterk genoeg is, zal het ook best alleen met de communisten kunnen klaar spelen. Zij heeft Engeland daarbij niet van node, dat uit de wapenhandel met het rode China geweldige financiële winsten trekt.

Ook een andere senator, Knowland, de voorzitter van de republikeinse beleidscommissie in de senaat, keerde zich in bittere bewoordingen tegen Engeland, zeggende, dat Engeland de vrije wereld naar een München in het Verre Oosten leidt en dat Amerika, indien Engeland vast wil houden aan een politiek van concessies jegens de communisten, haar eigen weg moet gaan. Een andere senator ging in zijn verontwaardiging zo ver, dat hij volledige afschaffing van de hulp aan Europa bepleitte, terwijl de isolationnistsn zich ook in het koor lieten horen door aan hun afkeer tegen Engeland opnieuw lucht te geven.

Ook in Frankrijk is Churchills rede alles­ behalve met ingenomenheid aangehoord. De Franse regering heeft zelfs door haar ambassadeur te Londen bij het departe­ ment van buitenlandse zaken om nadere inlichtingen verzocht aangaande sommige passages uit ChurchiUs redevoering. Daar is door haar gevraagd of Churchill van zins is Frankrijk te laten deelnemen aan de conferentie van de grote mogendheden, terwijl er protest is aangetekend tegen diens opmerking, dat Frankrijk een dienstplicht van twee jaar moet invoeren en zijn recruten naar Indo-China moet sturen.

Ook de Italiaanse minister-president Gaspari heeft Churchill gewaarschuwd voor een slecht voorbereide conferentie, welke geen resultaten oplevert. Een conferentie als van Jalta en Potsdam zou bij de volkeren weder een desillusie opwekken, aldus Gaspari, die zeide, het van fundamenteel belang te beschouwen, dat de Westerse wereld een hecht blok vormt.

Begrijpelijk zijn de ontstane geschillen koren op de molen van de Sovjet-Unie. In de officiële organen der regering zijn de redevoeringen van Churchill en Attlee in haar geheel afgedrukt en daarin hoopt men op en voorspelt men een nog grotere verwijdering tussen Amerika en' de Westelijke Europese landen.

In het kort nog het navolgende.

In het Amerikaanse legerbestuur is een grote verandering aangebracht. De bevelhebbers, die thans benoemd zijn, staan bekend als voorstanders van een krachtig optreden van Amerika in het OostMi en als degenen, die de Amerikaanse politiek meer naar het Oosten verlegd wensen te zien.

In het kiesdisü-ict Sunderland hebben de conservatieven in tegenstelling met de gemeenteraadsverkiezingen winst op de socialisten behaald. Bij de tussentijdse verkiezing is de zetel, die door een socialist in het parlement bezet was, door een conservatief gewoimen.

Dr Adenauer is op het ogenblik in Engeland op bezoek. Hij heeft reeds een onderhoud met Churchül gehad. Belangrijk nieuws is daarover tot heden toe niet bekend geworden. Mogelijk dat dit later het geval zal zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen