BUITENLANDS OVERZICHT

De herdenking van de uitstorting des Heiligen Geestes, zoals deze eenmaal te Jeruzalem heeft plaats gevonden, behoort reeds weder tot het verleden. Daarbij is onder meer herdacht, dat personen uit drie werelddelen, uit Europa, Azië en Afrika, op de gezegende Pinksterdag in grote eendracht tezamen vergaderd zijn geweest. Hoe ook gescheiden door verschillende landaard en belangen, op die dag waren zij in de hoogste zin van het woord één. En dit niet door eigen waardigheid of verdienste, doch door de krachtdadige werking des Heiligen Geestes. Waar toch de mens aan het woord is, daar openbaren zich verdeeldheid en scheiding, doch waar de Geest Gods werkt, daar is er een hoge en heerlijke eensgezindheid onder de mensen, hoe zeer hun belangen ook overigens uiteen mogen lopen.

Hoe moet het ook al om die redenen betreurd worden, dat men in onze donkere dagen zo bitter weinig verlegen is om de werking des Heiligen Geestes, en dat Zijn zo noodzakelijke arbeid zo veel verzwegen wordt en de mensheid zo weinig wordt aangeprezen.

Ligt daarin ook al niet mede een oorzaak, dat onenigheid en verdeeldheid thans op zo schrikbarende viajze schier allerwege aan de dag treden? Niemand toch zal kunnen ontkennen, dat onze tijd zich kenmerkt door hooggaande verdeeldheid, dewijl zij vrijwel allerwege valt waar te nemen.

Nu probeert men wel op allerlei wijze tot eenheid te geraken, doch men zoekt dit met louter menselijke middelen te bereiken. Daarvoor worden conferenties belegd, ja wat al niet gedaan. Hoog gestemde redevoeringen er voor afgestoken, maar het resultaat bespot al die pogingen.

Mede om tot eenheid te geraken is de Kolen-en Staalgemeenschap opgericht. Doch de eenheid laat zelfs daar op zich wachten. De Hoge Autoriteit van de Europese Kolen-en Staalgemeenschap heeft gemeend bij het in werking treden van de gemeenschappelijke staahnacht op 1 Mei j.l. geen minimum-en maximumprijzen voor staal te moeten vaststellen. Intussen zijn de staalproducenten volgens de bepalingen van het verdrag verplicht om nieuwe prijzen ter kennis te brengen van de Hoge Autoriteit. Deze worden vijf dagen na de indiening van kracht. Uit de tot dusverre ontvangen berichten blijkt, dat er een prijsstrijd is ontstaan binnen de Europese Kolen-en Staalgemeenschap, waarbij Frankrijk en België hun prijzen verhoogden, doch West-Duitsland deze verlaagde.

In stede van eenheid dus ook in deze gemeenschap verdeeldheid en in stede van gelijke priJ2K; n staat op dit gebied een bittere concurrentie te wachten.

En zo is het ook al ten aanzien van Franlcrijk. Ook daarin geen eenheid, maar heftige partijstrijd. Men is het er in dat rijk vrijwel algemeen over eens, dat er tot zijn welzijn diep ingrijpende maatregelen genomen moeten worden, maar er al evenzeer oneens over waarin deze moeten bestaan en hoe zij ten uitvoer gebracht moeten worden. Vandaar, dat de ene kabinetscrisis de andere er vaak binnen zeer korte tijd opvolgt. Nu weer is het kabinet Mayer ten val gebracht. Met 828 tegen 244 stemmen is dit op 21 Mei geschied, toen premier Mayer een motie van vertrouwen bij de Franse Kamer had ingediend.

Zo verkeert Frankrijk dan voor de zoveelste maal na de oorlog in een kabinetscrisis. Deze is maar eventjes de 19de na de oorlog. De gemiddelde duur van het bestaan van een ministerie is dus nauwelijks vijf maanden geweest. Alleen een enkele persoon, als Pinay, is het gelukt met zijn kabinet langer aan het bewind te blijven. Hij is er — wat in Frankrijk wel een hele prestatie is — in geslaagd ruim tien maanden te kunnen regeren. Doch ook hij is, zoals men dat in Franikrijk wel uitdrukt, door het Parlement omver gekegeld. En wel om dezelfde reden als nu Mayer. Ook hij had uitbreiding van de bevoegdheid der regering aangevraagd, om de vrije hand te kunnen krijgen ter verbetering van Frankrijks benarde financiële positie. hetgeen toen door de meerderheid van het Parlement geweigerd werd, evenals dat nu ook met Mayer het geval geweest is.

Het zal wel hoogst moeilijk zijn om bij de ver gaande verdeeldheid een regering te vormen, die op de vaste steun van een meerderheid in het Parlement kan rekenen.

Lijdt Frankrijk aan het gebrek van eendrachtige samenwerking, het is in dat opzicht ook verre van rooskleurig ten aanzien van de onderlinge verhouding tussen Amerika, Groot-Brittannië en Frankrijk gesteld.

Bestond er tussan Amerika en Frankrijk al sedert geruime tijd een zekere gespannen toestand, de onderlinge verhouding tussen Amerika en Engeland is er in de laatste tijd ook al niet beter op geworden. Men heeft dat in ons vorig overzicht, waarin wij daar melding van gemaakt hebben, kunnen lezen. En sindsdien zijn er van Amerikaanse zijde weder nieuwe grieven tegen Engeland gelucht. Zo is onder meer zelfs door enkele Amerikaanse senatoren Engeland ten laste gelegd, dat het niet alleen ten koste van het leven van Amerikaanse soldaten met zijn handel met het rode China geweldige financiële voordelen trok, maar die senatoren zijn met hun beschuldigingen zelfs zo ver gegaan, dat zij openlijk de beschuldiging hebben uitgesproken, dat met Engelse schepen communistische Chinese troepen zijn vervoerd geworden. Deze beschuldiging heeft de Engelse regering niet op zich laten zitten. Zij heeft deze zaak onderzocht en na ingesteld onderzoek verklaard, dat er nooit enige Chinese rode soldaat door esn Engels schip is vervoerd geworden. Ook was van Amerikaanse zijde Churchill ten laste gelegd, dat deze langs diplomatieke weg in het geheim onderhandehngen voerde om de door hem begeerde conferentie met de Russen plaats te doen vinden. Ook dit is officieel door de Engelse regering tegengesproken. Daarmede is de lucht wel iets gezuiverd, maar zij is nog verre van wolkeloos.

Zo heeft men blijkbaar de toestand ook in Amerika ingezien. President Eisenhower is de Russische regering, die bij de verdeeldheid tussen de geallieerden zijde spint, voor geweest door de Engelse en de Franse regering tot esn samenspreking uit te nodigen, alvorens de Russische regering een uitnodiging tot die van Amerika, Engeland en Frankrijk voor een gezamenlijke bespreking had gericht. Deze uitnodiging is zowel in Amerika, Engeland als Frankrijk zeer gunstig ontvangen. Het ligt in het voornemen om de conferentie in Bermuda midden Juni te houden.

Met deze conferentie beoogt Amerika tot een gemeenschappelijk standpunt te komen. Zij heeft in elk geval dit voor, dat Amerika, Frankrijk en Engeland niet onverhoeds door een conferentie met de Russen op het lijf gevallen zijn, en men elkanders standpunt, indien het ooit tot een conferentie met de Sovjet-Unie zou komen, kent. Of men het echter in Bermuda met elkander op alle punten geheel eens zal worden, is de grote vraag. Het heeft er, voor zo ver men uit de berichten thans op kan maken, alles van weg, dat Amerika haar door haar ingenomen standpunt zal handhaven. Er is de Amerikaanse regering verweten, dat zij niet soepel genoeg is en dat zij althans bereid moet zijn om enige concessies aan de Sovjet-Unie te doen. Het laat zich aanzien, dat degenen, die de Amerikaanse regering gebrek aan soepelheid verweten hebben, en op het doen van concessies hebben aangedrongen, door de conferentie van Bermuda teleurgesteld zullen worden. Van Amerikaanse officiële zijde is nu reeds te kennen gegeven, dat de Amerikaanse regering er hoegenaamd niets voor gevoelt om, ook al mocht de wapenstilstand op Korea tot stand komen, het rode Chinese rijk te erkennen, en om dit lijk, waarop door de Labour-pardj in Engeland is aangedrongen, als lid in de Organisatie der Verenigde Naties op te nemen.

Naar men verwacht, zal de kwestie China op de toekomstige conferentie op de Bermuda-eilanden een grote rol spelen. In de diplomatieke kringen van de Verenigde. Staten van Amei-ika is men van •X)rdeel, dat de Russen van Amerika als concessie voor een wapenstilstand op Korea zowel de officiële erkenning van rood China als haar toelating tot lid van de Organisatie der Verenigde Naties zullen eisen. Hiertoe moet de Amerikaanse regering echter niet genegen zijn, uit overweging, dat rood China daardoor een viijere hand in Indo-China en Malakka zal verkrijgen, terwijl, werd het rode China door de Amerikaanse regering officieel erkend, daardoor het aanzien der communisten in-geheel Azië enorm zou itijgen. Het gevolg van deze Amerikaanse consessies zou zijn, dat de Chinese communisten zonder slag of stoot vrijwel geheel Azië binnen hun invloedssfeer zouden kunnen brengen.

Onder dergelijke omstandigheden — zo oordeelt men in Amerikaanse diplomatieke kringen — zouden de Aziatische volken zich door het Westen verlaten kunnen gevoelen, waarbij men verder nog als practische overweging ziet, dat Het toekennen van een zetel in de Organisatie der Verenigde Naties, met het daaraan verbonden veto-recht, eerder tot verscherping dan tot ontspanning in het conflict tussen de geallieerden en de Sovjet-Unie zou leiden.

Geheel in overeenstemming met de zienswijze der Amerikaanse diplomaten is wel hetgeen de Amerikaanse minister Foster Dulles, die thans een bezoek aan verschillende Aziatische staten brengt, in sen interview in India heeft verklaard. Hij zeide namelijk: Ik denk niet, dat er den belangrijk resultaat van een onderhoud met de Russen te verwachten is, zo lang zij voortgaan de oorlog op Korea en in Indo-China te ondersteimen en hun !: roepen niet uit Oostenrijk terug trekken.

Tegen dit Amerikaanse standpunt vak weinig met gegronde redenen in te brengen. President Eisenhower heeft daarin volkomen gelijk, als hij verklaart, dat de Russische vredesgezindheid niet alleen uit woorden, maar bovenal uit daden moet blijken; daden, welke echter maar al te zeer op zich laten wachten op belangrijke en beslissende punten. Het heeft al bitter weinig in, legt feitelijk geen gevdcht in de schaal, als de Sovjetunie op enige ondergeschikte punten al enige toegeeflijkheid en vredelievendheid betoont, maar op die, waar het op aankomt, al even strak en stijf als te voren blijft staan. Zodoende werkt zij er niet aan mede, dat de verdeeldheid onder de volken wordt weggenomen. Dit schijnt de regering van Siam ook te gevoelen, waar zij de oorlog in Vietnam in. de Veiligheidsraad behandeld wenst te zien, zogenaamd om daarmede de vrede te dienen, maar in werkelijkheid uit eigen belang, bedreigd als de Siamese regering zich gevoelt door de krijg in Vietnam. De communistische troepen toch bevinden zich dicht bij de grenzen van Siam.

Met dat al is de verdeeldheid onder de volken nog schrikbarend groot. Nu hoopt men wel door de conferentie in Bermuda verbetering in de toestand te brengen, maar er is al zo veel ijdele hoop als rook door de schoorsteen verdwenen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen