BUITENLANDS OVERZICHT

De wereld, getuigden de ouden, is de ongestadigheid zelf. En dit met het volste recht. Alles is daarin toch aan verandering onderworpen. Gestadig vertoont zij weder een ander beeld. Dit geldt op alle terrein des levens. Wat gisteren nog was, is menigwerf zelfs heden niet meer. Het is daarin vaak, dat het „hosanna" van vandaag, een week later met het „kruist hem" verwisseld wordt.

Hoe beklagenswaardig is daarom de mens, die zijn heil in deze wereld zoekt. Hoe komt hij daarmede telkenmale bedrogen uit! 's Werelds goed en gunst zijn toch eb en vloed evengelijk. Wie daarin het ene jaar in hoge ere verkeerde wordt zo gedurig een jaar later of nog binnsn kortere tijd verguisd; wat daarin de ene tijd als grote wijsheid wordt gehuldigd, wordt in een andere tijd als loutere dwaasheid van de hand gewezen. Welk een plotselinge algehele ommekeer van zaken heeft in de wereld al niet plaats!

Dit is stellig ook ten aanzien van de onderhandelingen betreffende de wapenstilstand op Korea het geval. Moest men, afgaande op de berichten van vorige week, nog opmaken, dat deze op niets zouden uitlopen, thans luiden de berichten daarover gans anders. Algemeen wordt daarin aangenomen, dat er zelfs heel spoedig een wapenstilstand op Korea gesloten zal worden. Dat het zo ver gekomen is, vindt zijn oorzaak daarin, dat beide partijen heel veel water in hun vsdjn gedaan hebben. Amerika, dat aanvankelijk daarin een eigen standpunt innam, dat heel ver ging in zijn eissn, heeft dit van lieverlede laten varen. Zij heeft zich tenslotte gedragen naar de zienswijze van India, welke van veel meer verzoenende aard is. Ook de communisten zijn niet strak en stijf op hun eertijds ingenomen standpunt blijven staan. Ook zij zijn overstag gegaan ten opzichte van vele eisen, welke zij in den beginne gesteld hebben. Zij hebben er nu in toegestemd, dat de krijgsgevangenen, die niet naar de plaats van hun herkomst terug willen keren, slechts 90 dagen onder de hoede van een neutrale commissie zuUen worden gesteld en dat hierna op een politieke conferentie over het lot van deze gevangenen zal worden beslist. Wordt men het op die conferentie niet binnsn één maand met elkander eens, dan zullen deze vrijgelaten en naar een neutraal land — denkelijk India — worden gezonden.

Van geallieerde zijde wordt verklaard, dat deze communistische tegemoetkoming aanmerkelijk verder gaat dan men had durven verwachten, dewijl zij nog gunstiger zijn dan de voorstellen der geallieerden zelf.

Worden nu de zo optimistisch klinkende berichten bewaarheid, dan is het te verwachten, dat het wapenstilstandsverdrag in de week van 7 Juni reeds ondertekend zal worden.

Wanneer dit inderdaad plaats vindt en er op het laatste ogenblik nog geen spaak in het wiel gestoken wordt, dan is de totstandkoming er van veel en veel meer toe te schrijven aan de harde noodzaak, welke daartoe gedwongen heeft, dan aan een wezenlijke vredesgezindheid.

Het valt het rode China, dat de lasten van de oorlog op Korea hoofdzakelijk te dragen heeft, ongetviajfeld zeer zwaar om deze te blijven dragen. Financieel staat het er allerminst gunstig voor en heeft het de grootste moeite om het te kunnen bolwerken. Zwaar zijn de verliezen, welke het aan mensenlevens geleden heeft. Meer dan een millioen mensen heeft het bij de oorlog verloren. Aan de hulp van de Sovjet-Unie en haar satellietstaten heeft heel wat ontbroken. Geen wonder, dat het communistische China dan ook naar de beëindiging van de oorlog verlangt. Dit niet alleen vanwege de zware, schier niet te dragen lasten, maar ook om orde op zaken in het eigen land te kunnen stellen en tot de opbouw te kunnen overgaan.

In Amerika ziet men ook reikhalzend naar de beëindiging van de oorlog uit, welke er nooit populair is geweest. De oorlog heeft van haar zware financiële offers gevorderd, en wat nog heel wat erger is, aan duizenden Amerikanen het leven gekost.

Letten wij hierbij op het resultaat van de gevoerde oorlog, dan is dit in velerlei opzicht allerbedroevendst. De oorlog heeft over Korea zelf een stroom van onuitsprekelijke ellende gebracht. Zee-en luchtvloten hebben er weerloze en niet weerloze steden in puin en as gelegd. Millioenen burgers, mannen, vrouwen en kinderen, zijn er daardoor in de dood gedreven, verminkt en invalide geworden. Hele streken zijn er totaal verwoest, feitelijk is heel het land er door in een grote disorde gebracht, doordat het uit allerlei wonden bloedt, wonden, die zo maar niet in één jaar te helen zijn.

Op zichzelf is het dan ook zeer begrijpelijk, dat men onder de gegeven omstandigheden in Zuid-Korea niets van de wapenstilstand moet hebben en men daar zegt, dat Zuid-Korea aan de wapenstilstand wordt opgeofferd. In de Zuid-Koreaanse senaat is daar hevig tegen geprotesteerd. President Rhee heeft zich er scherp tegen verzet, dreigende, dat Zuid-Korea ook na het sluiten van de wapenstilstandsovereenkomst de oorlog alleen zou voortzetten. Dit dreigement schijnt echter, afgaande op de laatste berichten, niet volvoerd te worden. President Rhee moet verklaard hebben, dat Zuid-Korea zich bij de wapenstilstand neer zal leggen, verzekerd als hij er van is, dat bij een mogelijk uit te breken conflict Amerika Zuid-Korea hulp zal bieden.

Met dat al blijft ook na het sluiten van de wapenstilstandsovereenkomst de toestand op Korea uiterst precair. Er behoeft slechts een enkele vonk in dat kruitvat te vallen, en de oorlogsbrand is er opnieuw uitgebroken, want het eigenlijke doeleinde, waarmede de oorlog begonnen is, namelijk om de communisten van Korea te verdrijven, is niet bereikt. Bovendien is het nog allesbehalve zeker, of Amerika om de wapenstilstand op Korea te verwezenlijken nog niet enige concessies aan de communisten heeft gedaan; onder meer of het haar verzet t& gen het lidmaatschap van het communistische China van de Organisatie der Verenigde Naties niet heeft opgegeven.

Hierbij komt nog, wat de toestand in het algemeen en voor Amerika in het bijzonder zo zorgvol maakt, dat Amerika nog steeds niet het vertrouwen van de Aziatische en Afrikaanse volken heeft weten te verwerven. Zij is er nog steeds niet van verzekerd, dat zij in geval van oorlog haar luchtaanvallen zal kunnen richten van uit het nabije Oosten op de industriële centra van Oeral, Zuid-Rusland en Donaubekken en de zich aldaar bevindende oliewinning. De vrij hoog gaande geschillen van Engeland met Egypte en Perzië, en van de Fransen met de nationalisten in Noord-Afrika, maken dat Amerika er allerminst zeker van is, dat zij de beschikking heeft over de voor haar zo belangrijke toevoersweg naar het nabije Oosten. En ook op de staat India evenmin als op Indonesië, als haar toekomstige bondgenoten, kan Amerika allerminst met enige zekerheid rekenen.

Daar tegenover staat, dat de Sovjet-Unie, gezien de enorme overmacht van Amerika, het zo licht niet op een oorlog met haar zal laten aankomen.

Dit zijn zeer wel mogelijk factoren, die er toe bijgedragen hebben, dat beide

partijen er toe overgegaan zijn om niet onverzettelijk op hun standpunt te blijven staan inzake het sluiten van de wapenstilstand op Korea.

In het kort nog het volgende. In Engeland heeft onder zeer grote belangstelling met inachtneming van het oude, daarbij behorende ceremonieel, koningin Elisabeth II de troon beklommen.

Daags na haar troonsbestijging is de conferentie van de ministers van het Engelse Gemenebest begonnen. Voor zo ver daar iets van bekend is, is de rede van ChurchiU, waarin hij de samenkomst ter nadere bespreking met de Sovjet-Unie bepleit heeft, door al de ministers op de conferentie toegejuicht.

Door de regering van de Sovjet-Unie is tot de Engelse het verzoek gericht om tot een conferentie van de vier mogendheden, Amerika, de Sovjet-Unie, Engeland en Frankrijk te komen, en haai-medewerking aan de totstandkoming er van te willen verlenen. Stellig heeft de Russische ambassadeur Malik voor dat doel een bezoek aan ChurchiU gebracht. Dat verzoek is bij ChurchiU in goede aarde gevallen. Hij moet zelfs de hoop hebben uitgesproken, dat deze conferentie in het laatst van Juli of in begin van Augustus gehouden zal kunnen worden.

De conferentie op Bermuda is tot op het einde van Juni uitgesteld moeten worden, doordat de ministeriële crisis in Frankrijk nog steeds niet is opgelost.

Mendis-France is in zijn poging om een ministerie te kunnen vormen, al evenmin geslaagd als Reynaud. Het Franse parlement heeft ook hem als kabinetsformateur afgewezen, al verkreeg hij beduidend meer stemmen dan Reynaud. Het vereiste aantal kon hij evenwel niet halen. Nu is dan de minister van buitenlandse zaken door de president aangezocht om een kabinet samen te stellen. In Amerika heeft senator Taft verklaard, dat men zijn rede niet goed verstaan en deswege verkeerd had uitgelegd. Hij zeide in zijn isolationisme bij lange na niet zo ver te wiUen gaan als men hem toegedicht had.

Radio-Praag heeft bekend gemaakt, dat er een ernstige crisis in Tsjecho-Slowakije is ontstaan vanwege de grote ontevredenheid onder de arbeiders over de geldsaneringsmaatregelen. In sommige fabrieken moeten er zelfs stakingen zijn uitgebroken en in enkele steden moeten er onlusten en opstootjes hebben plaats gevonden.

De ontevredenheid onder de arbeiders is hoogst verklaarbaar, als men weet. Welke gevolgen de geldsanering voor hen heeft. Een paar schoenen kostten naar Nederlandse waarde berekend, tot dusver ongeveer ƒ 50.—.

De nieuwe prijs (waar de lonen ongeveer 80 procent zijn gedaald) nu boven de ƒ 100. Een gewoon brood, voorheen ongeveer ƒ 1 kostende, komt nu ongeveer op de prijs van een rijksdaalder. En ook de prijs van aardappelen, zoals die van aUe levensmiddelen, is verdubbeld tot omstreeks ƒ 1.50 per kilo.

De oorzaken van de crisis, welke de regering tot het nemen van de ingrijpende maatregelen heeft gedwongen, komen in hoofdzaak hier op neer: Ie. De geweldige levering van industriële producten en grondstoffen aan de Sovjet-Unie, waartoe de Tsjechische regering zich in een handelsverdrag heeft verplicht, putten het land uit, waarbij het een belangrijke factor is, dat de koers van de Russische roebel ten opzichte van de Tsjecho-Slowaakse kroon voor Tsjecho-Slowakije zeer ongunstig is. 2e. De aanvoer van Russisch graan, waarop men in Tsjecho-Slowakije nu is aangewezen, laat zeer veel te wensen over. 3e. De buitenlandse handel is ontwricht, doordat de Tsjechische export, welke voorheen grotendeels op het Westen georiënteerd was, omgeschakeld js geworden op het Oosten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen