De Woningnood

Met de woningbouw is het na het beëindigen van de oorlog in ons land allerminst verlopen zoals het er in had dienen te verlopen. Als vidj dit zo uitdrukken, dan drukken wij ons al bijzonder zacht uit. Daar het er toch in één woord gezegd slecht, zelfs bijzonder slecht mee verlopen is.

Na de beëindiging van de oorlog is men direct een verkeerde kant ingeslagen. Op een hoogst roekeloze wijze toch heeft men op last der regering niet weinig huizen en gebouwen doen afbreken, die zeer wel te herstellen geweest zouden zijn. Men deed zulks echter niet.

En dit niet alleen. De regering is met het geld gaan smijten. Zij heeft onder invloed van de socialistische leuze „herstel en vernieuwing" het rijk en menig particulier op hoge kosten gejaagd. Bovendien heeft de woningbouw ten onzent een slakkengang vertoond. Wat al instanties kwamen er al niet aan te pas, alvorens men tot de bouw van een woning kon overgaan! Bureaucratie en ambtenarij hebben daarbij hoogtij gevierd. Zij zijn een ware belemmering geweest voor een vlotte woningbouw! Zij hebben deze niet alleen ontzaggelijk getraineerd, maar belemmerd, in die zin, dat men zich maar al te veel naar hun inzicht had te schikken.

En al is daar in de loop der jaren wel iets ten gunste van de bouw gewijzigd, nog heden ten dage zijn ons gevallen bekend, waarin men nog eens en nog eens, soms weken lang achter elkander, had te wachten alvorens de vereiste vergunning afkwam.

Vergelijkt men dan ook wat er in West-Duitsland en in ons land sedert 1945 aan woningen is gebouwd, dan valt de bouw zeer ten ongunste van Nederlarïd uit.

In ons land was er in 1945 een achter stand van 250.000 woningen. Deze achterstand bedraagt op het ogenbhk nog maar eens eventjes 200.000 v/oningen, waaruit blijkt, dat er dus al heel weinig op de achterstand is ingelopen.

In West-Duitsland, wat voor de hand Hg, was de toestand op het woninggev led na het beëindigen van de oorlog nog veel benarder dan ten onzent. Aldaar waren gedurende de oorlog 2.200.000 woningen vernield. Doch aldaar heeft men de handen flink aan de ploeg geslagen. Sedert 1945 zijn daarin niet minder dan 1.840.000 nieuwe woningen gebouwd, in welker bouw de particuliere bouwers een leeuwenaandeel hebben gehad.

Duizenden onzer landgenoten zijn op 'n allerbedroevendste wijze gehuisvest. Ook zijn er duizenden jonge mensen, die gaarne willen trouwen, maar dit niet kunnen, omdat zij, hoe grote moeite zij zich daar ook voor getroosten, geen woning kunnen bekomen.

De ellende onder ons volk is op dit gebied ontstellend groot, zowel materieel als zedelijk. Hoe zeer toch de huidige woningnood de zedeloosheid bevordert, ( ihoeft geen nader betoog. Daarover zijn allen het wel eens.

En zuDc een toestand treft men nu aan onder ministeries, die het woord „progressief" hoog in hun vaandel hebben geschreven, onder ministeries van socialistisch signatuur.

Hoe is de uitkomst op het gebied van de woningbouw toch in flagrante strijd met de schoon klinkende leuze van hierstel en vernieuwing, welke professor Schermerhom en de zijnen van de Eems tot de Schelde in heel ons land hebben doen weerklinken; hoe ook in flagrante strijd rraet de leuze van , - , progressief", welke de K.V.P. en met haar de Protestants-Christelijke partijen als hun devies hebben aangeheven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen