BUITENLANDS OVERZICHT

Hoe verandert toch telkens de gedaante dezer wereld! Hoe wordt de uitspraak der Heilige Schrift daarin immer bevestigd!

In Maart van dit jaar stonden Malenkof en Beria nog gebroederlijk tezamen bij Stalins graftombe, waren zij met Molotof verenigd in een driemanschap, dat Rusland zou besturen.

En nu reeds in Juli is dat driemanschap niet alleen verbroken, maar bevindt Beria zich al als een vijand van het communisme en het Russische volk in de gevangenis, waarin hij eenmaal als een vriend van het communisme duizenden bij duizenden heeft doen opsluiten.

En zulk een geweldige verandering in de staat zijns levens, dat hij van de plaats van hoge macht en aanzien afgestoten, in de diepste vernedering is gebracht, ondergaat Beria niet alleen, maar ondergaan ook velen zijner vrienden, die eveneens met hem van het gestoelte der ere in de gevangenis zijn terecht gekomen.

Dit is het geval met gunstelingen van Beria in de Oekraine, in Georgië, in Oost-Duitsland en in andere staten van Rusland en in andere vasalstaten van de Sovjet-Unie, terwijl men verwacht, dat nog meer door Beria aangestelde hoge functionnarissen zullen worden afgezet, met een grote kans, dat zij zich voor het één of andere gerechtshof zullen te verantwoorden hebben over door hen, volgens him aanklagers, gepleegde misdrijven.

Zo is in Oost-Duitsland de minister van Justitie Max Fechner als vijand van de republiek afgezet en zal hij straks onder de nieuwe minister van justitie, Frau Hilde Benjamin, onder het volk genoemd „de rode guillotine", voor het één of andere gerechtshof terecht staan, terwijl met hem ook al andere vroegere hoge en minder hoge functionnarissen hetzelfde lot zullen delen. Er zijn toch ook in Oost-Duitsland nieuwe zuiveringen, welke stelselmatig in de Sovjet-Unie en haar vasalstaten plaats vinden, aangekondigd, welke zich zelfs zullen uitstrekken tegen onbekwame bureaucraten. Het is wel als zeker aan te nemen, dat de opperste raad der Sovjet-Unie, - welke op 28 Juli ter vergadering is bijeengeroepen, de afzetting en terechtstelling van Beria en zijn gunstelingen, alsmede de zuiveringen, zal goedkeuren.

Onder voor hem hoogst onaangename omstandigheden komt de raad bijeen. Kon er voorheen door de communisten 'hoog worden opgegeven van de zegenrijke toestand, waarin de arbeiders on­ der het communistisch bewind verkeerden, sedert de arbeiders in Oost-Berlijn en elders in opstand gekomen zijn, gaat dit niet meer.

In dit opzicht is er wel heel veel veranderd. De waarheid heeft voor de leugen plaats moeten maken. De communisten hebben zelf toegegeven, dat de toestand in hun vasalstaten voor de arbeiders zeer veel te wensen over laat; hetgeen ook zonder dat zij dit toegegeven hebben wel vaststond, getuige dat de arbeiders en de bevolking met hen in een openlijke opstand tegen het communistische bewind zijn gekomen.

Ook in dit opzicht is er wel een heel grote verandering gekomen. Hadden de arbeiders en de bevolking tot 17 Juni j.L, de dag, waarop de opstand in Oost-Berlijn uitbrak, hun toestand al morrend gelaten gedragen, op genoemde dag kwamen zij daartegen openlijk in opstand.

En deze opstand is nog niet geheel onderdrukt kunnen worden. Hij smeult nog steeds voort. In weerwil van het feit, dat de communisten gepoogd hebben hem met tanks en bajonetten in bloed te smoren en daarbij niet voor het nemen van de strengste maatregelen zijn teruggedeinsd, daaruit blijkende, dat zij sommige opstandelingen na een heel kort proces doodgeschoten hebben en anderen hunner in de gevangenis hebben doen opsluiten.

Maatregelen, welke bij de arbeiders en de 'bevolking veel kwaad bloed' gezet hebben. Zo eisen de arbeiders, dat de bij de Juni-opstand gearresteerden zullen worden vrijgelaten, alsook dat de Oostduitse communistische regering zal 'aftreden, en zetten deze eisen kracht bij door op fabrieken hoogst langzaam te werken of de arbeid daarop geheel stil te leggen; hetgeen in Jena de Russische commandant aankondigde te zullen onderdrukken door elke tiende staker zonder pardon te zullen laten doodschieten.

De toestand is dan ook in Oost-Berlijn op het ogenblik vrij gespannen. Als waarschuwing tegen het uitbreiden van de (hetgeen thans officieel is toegegeven) steeds talrijker wordende stakingen, zijn in Oost-Berlijn meer dan 300 Russische tanks samengetrokken, terwijl vermoed wordt, dat er ook wel Russische tanks zijn gebracht naar andere Oost-Duitse steden, waar het verzet ook aan de dag getreden is.

Valt er in deze aangelegenheid een merkwaardige verandering te constateren in dien zin, dat het lijdelijk verzet - in een openbare opstand is omgeslagen, en dat de Russen hun '• vredelievende houding hebben laten varen, ook in een ander opzicht is deze verandering merkbaar.

Het is toch opmerkelijk, dat de regering van de Sovjet-Unie weer begonnen is om in plaats van tegen de Amerikanen een zekere vredelievende houding aan te nemen, tegen hen op de ouderwetse wijze te velde te trekken.

De Amerikanen worden in de Russische pers thans weder voorgesteld als de imperialisten en kapitalisten, die het op de ondergang van de Sovjet-Unie gemunt hebben en met dat doel hun agenten, spionnen en provocateurs naar de Sovjet-Unie en haar vasalstaten zenden. Waar de zaken thans zo staan, behoeft het niemand te verwonderen, dat de Russische minister van buitenlandse zaken, Molotof, het aanbod van de Amerikaanse regering om levensmiddelen naar Oost-Duitsland te zenden, in scherpe en bitse bewoordingen heeft afgewezen.

De gewijzigde verhouding, welke mede de opstanden in haar vasalstaten en de afzetting van Beria bij de Sovjetregering hebben veroorzaakt, is stellig niet bevorderlijk geweest voor het sluiten van een wapenstilstand op Korea. De wapenstilstand toch is daar nog steeds niet tot stand gekomen. In plaats daarvan wordt er thans aldaar weer hevig gevochten. De communisten zijn weder tot de aanval overgegaan. En dit op grotere schaal dan sedert twee jaren geschied is. Deze aanval is door de geallieerden met een tegenaanval beantwoord, waarbij zij de communistische troepen teruggeslagen hebben, zo zelfs, dat dezen met verlies van een groot aantal doden en gewonden nu op de terugkeer zijn.

Aangaande de onderhandelingen op Ko­rea hebben de Amerikanen aan de communisten een zeker ultimatum gesteld. Dezen moeten namelijk aan de communisten — hetgeen door dezen ontkend wordt — hebben laten weten, dat, indien dezen de wapenstilstand niet spoedig ondertekenden, alsdan de onderhandelingen voorgoed afgebroken zouden worden.

Het is onder de boven omschreven omstandigheden, dat de bijeenkomst van de kleine Bermuda-conferentie heeft plaats gehad.

Ook ten opzichte van die conferentie valt een zekere verandering in de vroeger aangenomen standpunten te constateren. De Amerikanen hebben hun oorspronkelijk verzet tegen de bijeenroeping van een viermogendhedenconferentie, waarbij ook de Sovjet-Unie vertegenwoordigd is, laten varen, doch ook Churchill heeft in deze niet zijn zin gekregen. Wüde Churchill deze conferentie bijeengeroepen hebben zonder dat daarbij aan de Sovjet-Unie enige voorwaarde gesteld zou worden, daartoe is op de conferentie echter niet besloten. Daarentegen is besloten, dat op de viermogendhedenconferentie gesproken zal worden over een oplossing van het Duitse vraagstuk door het organiseren van vrije verkiezingen en de vestiging van een vrije regering voor geheel Duitsland, alsook over het sluiten van een Oostenrijks vredesverdrag.

Deze beslissingen komen ongetwijfeld veel meer overeen met de wensen, welke de Duitse bondskanselier dr Adenauer koestert, dan met die van vele Fransen.

In Frankrijk gevoelt men zich over deze beslissingen dan ook teleurgesteld. De Franse minister Bidault heeft op de conferentie geen van de Franse verlangens vervuld weten te krijgen. Generaal Navarre heeft een plan opgesteld en kenbaar gemaakt om in Indo-China over te gaan tot een offensief, dat naar zijn berekening tot een volslagen overwinning zou kunnen leiden, indien Frankrijk een sterk leger voor de strijd in Indo-China zou kunnen samenstellen. Daartoe zou de hulp van Amerika nodig zijn van ei naar schatting omstreeks 300 milHoen dollar, doch Amerika blijkt tot die financiële hulp niet bereid te zijn. Amerika wil in Indo-China een andere weg op. Zij wil Indo-China de souvereiniteit verlenen, hetgeen de huidige Franse regering ook wel wil, daar zij Indo-China thans de souvereiniteit heeft aangeboden in dien zin, dat dit met Frankrijk verbonden zal blijven als India dit met Engeland is. Dit willen echter bij lange na niet alle Fransen. Zeer velen hmmer willen wat generaal Navan-e wil. Doch als Amerika Frankrijk niet met de 300 millioen dollar te hulp komt, dan zal er van generaal Navarres plan wel niets terecht komen.

Bij deze teleurstelling komt nog, dat de Franse minister op de conferentie ook al geen besliste toezegging van de beide andere rninisters, de Amerikaanse en de Engelse, heeft kunnen verkrijgen ten aanzien van de voorwaarden, waarop Frankrijk bereid is de Europese Verdedigings Gemeenschap te ondertekenen; voorwaarden, welke daarin bestaan, dat het Saarland niet aan Duitsland teruggegeven mag worden, maar econorriisch met Frankrijk verbonden moet blijven, dat dit gebied zogenaamd geëuropeïseerd zal worden, dat de Franse protocollen zullen worden aangenomen en dat Engeland tegen een herlevend Duits gevaar afdoende garanties van hulp aan Frankrijk zal verlenen.

De conferentie, indien de Russische regering de uitnodiging om haar bij te wo-A nen aanvaardt, staat eind September ge-' houden te worden. O^j de conferentie zelf kan het duchtig spannen. De geschil punten zijn toch niet weinig en van groot belang. Zowel van de zijde van de geallieerden als van die van de Sovjet-Unie zegt men de hereniging van Duitsland voor te staan. Doch met welk een onderscheid! De Sovjet-Unie wil een ongewapend Duitsland, waarvoor men in Frankrijk ook stellig gevoelt, maar Amerika en ook Engeland willen een gewapend Duitsland. Beide landen dringen sterk op een bewapend West-Duitsland aan. Amerika, Engeland en Frankrijk wensen, dat er een vredesverdrag met Oostenrijk gesloten zal worden, doch Rusland geeft blijk daar niets voor te gevoelen. Rusland wil het rode China als lid van de Organisatie der Verenigde Naties opgenomen hebben, doch Amerika > is daar beshst tegen. Daaraan zijn nog ' zo vele andere geschilpunten toe te voegen, als het geschil hoe de grenzen van Duitsland uiteindelijk vastgesteld moeten worden, het geschil over het Saarland en nog zo veel meer geschilpunten, te veel om ze één voor één op te sommen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen