Belastingen

De Heilige Schrift kent ongetwijfeld aan de overheid het recht toe om van haar onderdanen belasting te heffen. Dit recht is de overheden, zowel de goede als de slechte, de godvrezende als de goddeloze onvoorwaardelijk toegekend.

Zelfs toen de christenen door de regering van keizer Nero en andere Romeinse keizers 'bloedig vervolgd werden en de door hen opgebrachte belastingpenningen mede dienden om allerlei goddeloosheden uit te voeren, hebben zij het recht dier regeringen om belastingen te heffen nimmer ontkend, en ook nimmer geweigerd de belastingen te betalen.

Nochtans is het een blijk van wdjs beleid, indien de overheid de belastingen en lasten niet tot een schier ondragelijke hoogte opvoert. Dit leert ons onder meer de geschiedenis met koning Rehabeam, die zijn volk inzake de lasten en belastingen met schorpioenen dacht te kunnen kastijden.

Was de handelwijze van Rehabeam uit het oogpunt van een goed en wijs regeringsbeleid al niet te verdedigen, de heffing van lasten en belastingen door de regering is nog al zo veel te minder te verdedigen als deze zich daarbij opwerpt als de rechtmatige eigenares van het bezit harer onderdanen.

En dit doet de socialistische theorie maar al te zeer. De socialist de heer Hofstra, het lid der Tweede Kamer, gaf daarvan blijk als hij verklaarde:

„De overheid staat het individu toe voorlopig 2> ekere voordelen uit de maatschappelijke productie te incasseren, onder last om het gedeelte van zijn ontvangsten, dat hij ten onrechte ontving, aan de rechtmatige eigenaresse, de Overheid, uit te betalen".

Wij merken hierbij op, dat Gods Woord, handelende over het recht der overheid inzake de heffing van belastingen, in geen enkele tekst de overheid als eigenaresse van de goederen van haar onderdanen heeft aangemerkt.

Hier gaat de socialistische revolutionnaire opvatting lijnrecht in tegen Gods Woord, dat de overheid wel het recht toekent om schatting te heffen, maar niet erkent als de rechtmatige eigenaresse van de bezittingen harer onderdanen. Ook voor de overheid geldt het Goddelijk gebod: „Gij zult niet stelen". En aan diefstal en beroving maakt de overheid zich metterdaad schuldig als zij optreedt als de rechtmatige eigenaresse van de eigendommen harer onderdanen, die daarover naar eigen welgevallen en willekeur maar heeft te beschikken en het recht heeft om desnoods haar onderdanen maar geheel uit te plunderen.

Zulk een opvatting, welke die van de zuiver revo'^/^iimaire staatsopvatting is, waarbij de staat als een soort van ^ddelijke macht verafgood wordt, heeft ma-Hng aan Gods ge'oócien. Daarom zal zij, indien zij in praKtijl; gebracht wordt, niet dan de bitterste ellende over een volk brengen. Daarvan leveren de Sovjet-Unie en haar vasalstaten ons een onwedersprekelijk bewijs.

Stellig, de overheid heeft het haar van God tx> egekende recht om belastingen te heffen, doch dit recht mag niet misbruikt worden om diefstal en roverij te plegen. Ook niet al zoekt men dit goed te praten met allerlei schone phrasen als dat zulks geschiedt ten dienste van het algemeen belang.

Zoals de belastingen, vermeerderd bovendien nog met allerlei lasten, thans geheven worden, vigeert daarin maar al te zeer het socialistische revolutionnaire beginsel. Vrij algemeen toch wordt geklaagd over de ontzaggelijke druk van de belastingen en lasten, waaronder zo velen thans gebukt gaan.

Deze zijn tot zulk een hoogte geklommen, dat zij bijna niet meer op te brengen zijn. En dit niet alleen. Zij beletten, dat er behoorlijk gespaard kan worden. Wil men wat wegleggen, dan zorgt het belastingbiljet, dat voldaan moet worden, er wel voor, dat dit niet gaat.

De regering dringt wel op sparen aan, maar om te kunnen sparen, moet men toch de nodige inkomsten en gelden hebben. Met haar hoge lasten en belastingen staat zij het sparen zeer in de weg. Daarbij komt nog, dat het bedrijfsleven, waaruit zo velen hun inkomsten moeten bekomen, in zijn bestaan en bloei door de huidige belastingen en lasten z» ernstig belemmerd wordt.

Van welke kant ook beschouwd, is verla- ging van lasten en belastingen een dringend geboden zaak.

De overheid heeft ongetwijfeld een haar van God toegekend recht om belastingen te heffen. Doch het moet daarbij geen overbelasten worden.

Het particulier eigendom dient hierbij geëerbiedigd te worden. De staat is nu eenmaal geen eigenaar van het particuliere bezit eens mensen. Hij heeft niet naar socialistisch revolutionnair inzicht zich op te werpen als de eigenaar van de bezittingen van zijn onderdanen. Dan toch, indien hij daarover naar eigen welgevallen en willekeur waant te kunnen beschikken, heft hij tenslotte geen belastingen meer, maar maakt hij zich schuldig aan diefstal en beroving.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen