BUITENLANDS OVERZICHT

Onder het grote getal der mensen zijn er slechts weinigen, die van harte erkennen, dat de staat'van de gevallen mens zo is, als God ons in Zijn Woord beschrijft, als het van de mens getuigt, dat hij dood door en in de misdaden en de zonden, verduisterd van verstand, vervreemd van het leven Gods, door de onwetendheid, die in hem is, door de verharding zijns harten, hatelijk en elkander hatende, een slaaf der zonde en een dienstknecht des duivels is.

Ofschoon de Heilige Schrift ons klaar en helder leert, dat onder al de mensen er niemand rechtvaardig, ook niet één, is, niemand verstandig is, er niemand is, die God zoekt, allen afgeweken en tezamen onnut zijn geworden, en er niemand is, die goed doet, ook niet tot één toe, allen van nature vijanden Gods, kinderen der duisternis en des toorns zijn, verzetten nochtans het ongeloof, de hoogmoed en de eigengerechtigheid des mensen zich tegen deze uitspraken.

In stede van zulks recht kinderlijk te geloven, is de mens van nature bezet met de geest van de rijke jongeling, die waande al de geboden Gods van de jeugd aan onderhouden te hebben; met die der Farizeërs, die in hun werken en gerechtigheden zelfs roemden; met die van Korach, Dathan en .^biram, die van zichzelf getuigden, dat zij een heilig volk waren; met die der Sadduceërs, die in volslagen ongeloof leefden.

Deze jammerlijke gezindheid openbaart zich bij jong en oud, in het klein en in het groot. Hierin ligt de oorsprong van de oorlogen, van de haat en nijd, wan-en afgunst onder de mensen.

Hierbij is het wel uiterst bedroevend, dat de bede: „Zend Uw licht en waarheid neder", zo bitter weinig beoefend wordt. Neen, hoe vaak men ook met menselijke wijsheid en inzicht bedrogen is uitgekomen, toch zien wij, dat telkens weer de toevlucht tot de mens genomen wordt en men de ene conferentie na de andere belegt, om louter met menselijk overleg de redding te brengen.

Zo is er dezer dagen te Kopenhagen een Atlantische studieconferentie gehouden. Aan verschil van inzicht heeft het daarop niet ontbroken. Zelfs werden er wederzijds vrij scherpe verwijten gedaan. De Amerikaanse afgevaardigden verweten de Europese mogendheden lauwheid en laksheid, een zekere zucht om zich van de bestaande kwesties maar zo goedkoop en zo gemakkelijk mogelijk af te maken. De Europese gedelegeerden legden de Amerikanen ten laste, dat zij veel te veel er toe overhelden om zich van Europa af te maken en dat aan haar lot over te laten.

Daar het bleek, dat men het op die conferentie met elkander niet eens kon worden, nam men de toevlucht tot het houden van een nieuwe conferentie. Er werd na veel heen-en weergepraat en geharrewar een resolutie aangenomen, dat er een nieuwe conferentie, waarschijnlijk te Londen, over enkele weken bijeengeroepen zou worden. Deze zou dan de bestaande geschillen uit de weg moeten ruimen door een orgaan te stichten, dat heeft te trachten om alle landelijke en nog al kleinere organisaties te overkoepelen, om zodoende tot eenheid en goede samenwerking te komen. Daarbij zouden dan parlementsleden in de arm genomen moeten worden, met wier hulp men de zaak flink op poten hoopte te zetten.

Blijkbaar had men in de a.s. conferentie niet het recnte vertrouwen. Men nam te Kopenhagen op de conferentie althans nog een tweede resolutie aan. Deze hield de instelling van een soort van Raad van Europa in. Doch daarover ontstond reeds bij de stemming over de resolutie onenigheid. Niet minder dan drie landen, Denemarken, Frankrijk en Groot-Brittarmië, onthielden zich van stemming, wat wel een heel slecht begin was, zodat er van dit groots opgezette plan wel niets terecht zal komen. Deze raad zou dan uit afgevaardigden van de 14 landen bestaan, welke bij het Noord-Atlantische Pact zijn aangesloten, en zou tot taak hebben om die landen van advies te dienen.

Zal niemand kunnen zeggen, dat er gebrek aan conferenties is, hetzelfde kan gezegd worden van het beramen van allerlei plannen. Thans is er uit de boezem van Adenauers christen-democratische partij, welke zulk een groot succes bij de laatste verkiezingen voor de bondsraad behaalde, een plan bekend gemaakt, waarin wordt voorgesteld een met West-Duitsland te herenigen Oost-Duitsland onbewapend te laten. Zodoende zou er dan een bufferzone tussen het Westen en Rusland tot stand komen. Daarbij zouden dan aan de Sovjet-Unie verschillende veiligheidswaarborgen gegeven worden, en tevens zouden experts plannen moeten ontwerpen voor de uitbreiding van het handelsverkeer tussen West-Europa en de landen van het Sovjet-blok.

De inhoud van dit plan komt in feite' hierop neer, dat de Sovjet-Unie accoord zou moeten gaan met de hereniging van Duitsland, en wel op zodanige wijze, dat alleen West-Duitsland herbewapend zou worden, waarbij de Sovjet-Unie haar troepen uit Duitsland zou moeten terugtrekken.

Dit plan heeft nog niet de officiële goedkeuring van dr Adenauer, maar is toch wel geheel in overeenstemming met de denkbeelden, welke hij kort na de verkiezingen heeft geuit, doch dat het ook welgevallig zal zijn aan de regering der Sovjet-Unie, is moeilijk aan te nemen. Het zal wel één van de vele ontworpen plannen zijn, welke tenslotte in de prullemand terecht komen.

In het kort nog het volgende.

De Franse regering is nog druk bezig met de wanbetalers te achtervolgen. Het is met de wanbetalers inzake de belastingen in Frankrijk wel zonderling gesteld. Onderscheidene personen, die een zeer weelderig leven leidden en 'n drietal bedienden en meer dan één luxe auto er op nahielden, gaven bij het invullen van hun belastingbiljet op, dat zij geen of nagenoeg geen inkomsten bezaten. Zij hebben nu bij navordering grote bedragen op te brengen, maar de Franse wet laat niet toe, dat deze lieden, wat zij wel verdienden, met gevangenisstraf gestraft worden.

Tevens is deze regering er op uit om het leven in Frankrijk goedkoper te maken, waarbij zij vooral op het oog heeft de prijzen te verlagen van die artikelen, welke de mensen met kleine en middelmatige inkomsten kopen. Op deze vdjze verwacht zij een verhoging van de koop­ kracht van deze groepen met 4 a 5 percent te bereiken.

Cyprus is Donderdag 10 September door een hevige aardbeving geteisterd. Het is de ergste aardbeving, welke zich sinds mensenheugenis in dat gebied heeft voorgedaan. Volgens de eerste berichten zijn ten minste 40 mensen omgekomen en 2 dorpen totaal verwoest, waardoor 1500 mensen dakloos zijn geworden. In een tijdsbestek van 8 seconden werden in 135 dorpen in het Westen van het eiland woningen vernield. Volgens officiële berichten wordt, behalve het aantal doden, dat der ernstig gewonden op 100 geschat, en dat der Ucht gewonden op een veelvoud er van. Griekenland is in de laatste tijd wel ernstig bezocht. Want behalve de kort geleden zo ernstige aardbeving, heeft er Zaterdag 5 September ook nog een aardbeving in het gebied van Corinthe plaats gehad, waarbij 2700 personen dakloos zijn geworden.

In Amerika zijn dezer dagen de ministers van Amerika, Australië en Nieuw-Zeeland bijeengekomen ter bespreking van het zogenaamde AnzusVerdrag, dat oorspronkelijk mede als waarborg tegen een Japanse aanval door deze landen gesloten werd. De omstandigheden zijn echter dermate veranderd, dat het thans veel meer als een bescherming tegen een Russische aanval dient.

De Engelse regering wilde bijster graag als lid in dat verdrag opgenomen worden. Zij meende daarop recht te hebben, daar Engeland nog steeds een Pacificmogendheid is en bovendien twee van de drie Anzusleden tevens leden zijn van het Engelse Gemenebest. De aandrang, welke de Engelse regering heeft uitgeoefend om het lidmaatschap van de Anzus te verkrijgen, heeft haar echter niet mogen baten. De drie ministers van buitenlandse zaken van Amerika, Austrahë en Nieuw-Zeeland hebben met eenparige stem uitbreiding van het aantal leden van de hand gewezen. Het slotcommuniqué, dat na afloop der bijeenkomst v/erd uitgegeven, zegt in ronde bewoordingen, dat verdere uitbreiding met nieuwe leden niets zou kunnen bijdragen tot versterking van de materiële kracht van het verdrag; wat feitelijk hierop neerkomt: Engeland kan militair niets aan de Anzusstrijdkrachten toevoegen. Dit is wel een harde pil voor Groot-Brittannië. Het toont ons tevens hoe zeer het aanzien en de positie van het eens zo machtige Groot-Brittannië verzwakt zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen