BUITENLANDS OVERZICHT

Werd er van de oude christenen gezegd, dat zij met twee tongen, die van het geloof en die van een godzalig leven, bij de Heere hebben aangeklopt, in onze dagen is zo iets wel iets heel zeldzaams geworden.

De tong wordt thans maar al te zeer gebruikt in de geest, zoals de apostel Jacobus ons haar beschrijft, als hij schrijft: „Alzo is ook de tong een klein lid, en roemt nochtans grote dingen. Ziet, een klein vuur, hoe grote hoop houts het aansteekt. De tong is ook een vuiu-, een wereld der ongerechtigheid; alzo is de tong onder onze leden gesteld, welke h< ïi. gehele lichaam besmet en ontsteekt het rad onzer geboorte, en wordt ontstoken van de hel".

Brengen wij in herinnering, welke bitse, grievende, hoogst beledigende v/oorden in de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties in de loop der jaren menigwerf gesproken zijn, dan wordt de tekening, welke de apostel Jakobus van de tong geeft, daarin letterlijk bevestigd.

In de nu achter ons liggende week is de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties in Amerika weder bijeengekomen. Nauwelijks was men bijeen, of het steekspel begon ook weer, werd het debat alweer geopend.

Het was de Amerikaanse minister van buitenlandse zaken, Dulles, die het debat, naar vrij algemeen oordeel, met een gematigde rede opende. Doch hoe gematigd deze rede in uitdrukking en toon ook was, zij zal, afgaande op de opmerking, die Wijsjinski, de Russische gedelegeerde, die de rede had aangehoord, na afloop daarvan maakte, met een rede van hem beantwoord worden, zodat het steekspel feitelijk direct al een aanvang nam.

Dulles zeide, Korea in het geding brengende: „De laatste dag, 28 October; voor het begin van de politieke conferentie, nadert met rasse schreden, zonder dat wij nog de noodzakelijke en tijdrovende voorbereidingen voor de te houden besprekingen hebben kuimen treffen. Wij zijn genoodzaakt te betwijfelen, of de commimisten werkelijk wel voornemens zijn zich te voegen naar de bestandsbepalingen, en of zij metterdaad bereid zijn hun strijdkrachten uit Korea terug te trekken, om alzo mede te werken aan de totstandkoming van een verenigd en zelfstandig Korea".

Sprekende over de verwoestingen, welke een wereldoorlog zou brengen, verklaarde Dulles: „Natuurkundigen hebben thans middelen gevonden, die, als zij in werking worden gesteld, in staat zijn om alle leven op aarde te doden. Er zijn vele problemen in de wereld, maar er is er geen, dat te vergelijken is met het probleem, dat alle volken raakt, namelijk dit, dat er middelen beraamd wor­ den, dat zij voor een algemene ondergang behoed worden".

De huidige spaiming tussen de volken behandelende, merkte Dulles op: „Om te vermijden wat enigermate uitdagend zou klinken, wil ik mij beperken tot een enkel, alles omvattend feit: sinds 1939 zijn een 600 mülioen mensen van een I5-tal landen in het Sovjetkamp van dictatuur samengebracht, en in geen enkel geval is dit geschied door vrijwilhge actie van de betrokken volken. Dit is een schrikkelijk feit, dat in heel de historie zijn wedergade niet kent. In zijn rede van 8 Augustus heeft de nieuwe Russische minister-president tweemaal gesproken van een vreedzaam naast elkander bestaan van het communistische systeem en dat van de niet communistische wereld. Zulke uitspraken zijn welkom, maar tegen de achtergrond, welke ik zo juist heb geschetst, zeggen woorden alleen ons niet veel".

Overgaande tot een bespreking over de toestand in Oost-Europa, bracht Dulles in het midden: „Geen vrede kan duurzaam zijn, indien deze niet berust op het beginsel, dat een regering tot stand moet komen door de vrije keuze van haar onderdanen. De Amerikanen hebben geen verwachting van een aansporing tot revolutie en gewelddadigheden. Zij geloven, dat met een gewelddadige ommekeer gewoonlijk datgene wordt vernietigd, dat tot voordeel had kunnen strekken.

De Amerikanen begrijpen de wens van het Russische volk om vrienden te bezitten, en zich niet omringd te zien door vijandig gezinde volken. Doch wij voorzien, dat, tenzij de Russische regering een wijziging in haar politiek brengt, juist de vijandige gezindheid in de buurstaten van de Sovjet-Unie zal ontstaan, welke de Russische regering begrijpelijkerwijs niet begeert".

Zijn rede vervolgende, ging Dulles over tot een bespreking van de ontwapening. Hij sprak dienaangaande: „De Amerikaanse regering heeft een aantal voorstellen ingediend, welke door andere landen worden ondersteund. Deze ontwapeningsvoorstellen moeten niet als volkomen onveranderlijk worden opgevat, doch elk voor de Amerikaanse regering aanvaardbaar voorstel moet voldoen aan twee voorwaarden. En wel ten eerste: Er moeten voldoende waarborgen zijn, dat het door alle landen wordt nagekomen; ten tweede: mogelijke ontduikingen van ontwapeningsvoorschriften of schendiagen van een ontwapeningsovereenkomst moeten zonder uitzondering aan het hcht kunnen worden gebracht". Met sterke nadruk had DuUes tevens betoogd, dat niet alleen Korea herenigd en zelfstandig moest worden, maar ook, dat Indo-China de kans moest krijgen op vreedzame wijze onafhankelijk te wor­ den; dat Duitsland herenigd en met Oostenrijk vrede gesloten moest worden, en dat de Russische buurstaten nationale onafhankelijkheid moesten verkrijgen, en het niet zo moest zijn, dat de Russische communistische partij het haar taak achtte onafhankeHjke regeringen op gewelddadige wijze aan de kant te zetten. Liep het eerste bedrijf in het debat op de Algemene Vergadering in de eerste zitting vrij vredig af, in de tweede brak de herrie al los.

De minister van buitenlandse zaken van Pakistan zeide onder andere daarin, dat er geen enkele aanwijzing was, dat Frankrijk wordt bezield door het verlangen om langs vreedzame weg vrijheid en onafhankehjkheid aan zijn overzeese gebieden te geven. Aan het proces van het brengen van vrijheid aan niet-zelfstandige gebieden wordt door Frankrijk een einde gemaakt.

Hoogst verontwaardigd liepen de drie aanwezige Franse gedelegeerden de vergadering uit, zeggende: „Wij behoeven niet naar waanzin te luisteren"; om onmiddellijk nadat de vrij scherpe beschuldiging was uitgesproken, in de zitting terug te keren.

Er is trouwens meer, dat doet vermoeden, dat het steekspel in de Algemene Vergadering af en toe een hateUjk karakter zal aannemen. Dit zal onder meer wel zo zijn als de klachten inzake Marokko en Tunesië, en tegen de apartheid in' Zuid-Afrika in de vergadering ter sprake zullen komen, en ook de kwestie van de krijgsgevangenen uit de laatste wereldoorlog en het voorstel van Nederland om herziening in het Handvest van de Organisatie der Verenigde Naties te brengen, welke aangelegenheden alle op de agenda zijn gebracht. Nu reeds vond het Sovjet-blok het nodig om tegen het plaatsen van de beide aangelegenheden op de agenda zich te verzetten en te stemmen.

Dat de tong eens mensen scherpe dingen kan zeggen, welke niet nalaten vwok en wrevel te verwekken, bewees de minister-president van India in een rede, welke hij bij de opening van het Indische parlement uitsprak, waarin hij de Westelijke mogendheden, inzonderheid wel de Amerikanen, op de bank der schuldigen neerzette. Hij verklaarde, dat hun rol in de wereldpolitiek betreffende Azië een aanfluiting is, en dat de bespreking van communistisch China in de Organisatie der Verenigde Naties niet dan als zuivere kwezelarij dient beschouwd te worden. De jongste gebeurtenissen, te weten het weren van India uit de pohtieke conferentie over Korea en van Communistisch China uit de Organisatie der Verenigde Naties, hebben mij, aldus de minister-president, sceptischer doen staan tegenover een permanente regeling van de wereldvraagstukken.

De minister-president merkte in dit verband op, dat van de 22 stemmen, die indertijd in de politieke commissie van de Verenigde Naties tegen de deelneming van India aan de conferentie over Korea waren uitgebracht, er 18 afkomstig waren van Amerikaanse landen, terwijl bijna al de afgevaardigden van Europese en van vrijwel alle Aziatische landen vóór stemden. Moet de wil van Europa en Azië op deze wdjze gehoond worden? zo vroeg de ministerpresident zich af. De argumenten, die in de Vergadering van de Verenigde Naties zijn aangevoerd voor de weigering om communistisch China als lid van de Organisatie der Verenigde Naties toe te laten, hadden hem er van overtuigd, dat de internationale politiek meer en meer verwijderd geraakt van de logica en de redelijkheid. Daardoor — zo oordeelde de minister-president — is thans alles mogelijk.

In het kort nog het navolgende.

De zestien verbonden landen met troepen op Korea zijn dezer dagen op het hoofdkwartier der Verenigde Naties bijeengekomen. Met algemene stemmen is besloten een tweede verzoek tot de communisten te richten om in te stemmen met de bepaling van tijd en plaats voor de te houden politieke conferentie over Korea. Door deze beslissing hebben de verbondenen in feite de eis van de communistische minister-president van China, dat India, Indonesië, Burma en Pakistan als leden tot de conferentie over Korea zouden worden toegelaten, verworpen. Op 1 September stelden de 16 landen als plaats, waar de conferentie gehouden zal worden, San Francisco, Geneve of Honoloeloe voor, en als datum van bijeenkomst 15 October.

Volgens berichten uit landen achter het ijzeren gordijn zijn de commimistische autoriteiten aldaar opnieuw begonnen met vervolging tegen de Joodse minderheden.

Volgens deze berichten moet de vervolging tegen de Joden zich tot nu toe beperkt hebben tot Roemenië en Tsjecho-Slowakije, en nog niet in Hongarije, Polen en Bulgarije plaats vinden.

In Roemenië en Tsjecho-Slowakije zijn de communistische autoriteiten er opnieuw toe overgegaan om de Joden te vervolgen. Het verschil met de felle vervolgingen van de Joden in 1952 is ditmaal, dat gepoogd wordt om de vervolging der Joden zo stü en geheim mogcHjk te doen plaats hebben.

Politieke vluchtelingen hebben verklaard, dat in de laatste weken vijf vooraanstaande Joodse Zionistische leiders in Roemenië in het geheim tot langdurige gevangenisstraffen veroordeeld zijn, en dat een nieuw proces tegen een gro*^p Joden, waaronder zich enkele Roemeense afgevaardigden bij het wereldcongres van Joden bevinden, in voorbereiding is, terwijl in Praag negen vooraanstaande Joden veroordeeld zijn tot langdurige gevangenisstiaffen.

In Itahë volgen de stakingen elkander snel op. De leiders van Itahë's drie grootste vakbonden hebben besloten tol een industriële staking over het gehele land van 24 uur op 24 September op te roepen, waarbij arbeiders bij publieke werken van deze oproep zijn uitgesloten. Eén der leden van de Poolse delegatie, dr Marck Korowinz, bij de Algemene Vergadering der Verenigde Naties, heeft de Amerikaanse regering asyl gevraagd. Korowinz, die hoogleraar was in het internationale recht aan de universiteit te Krakau, besloot van de mogelijkheid, die hem door zijn afvaardiging naar de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties geboden werd, gebruik te maken om niet naar zijn land terug te keren. Het leven in Polen, verklaarde hij op een persconferentie, is een nachtmerrie; daarom wil ik niet meer terugkeren. Ik wil nu gaarne werken voor de bevrijding van mijn vaderland en alle andere landen, welke door het Sovjet-communisme worden onderdrukt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen