De growelijke vervolgingen der Protestanten in Columbia

Er zijn nog altijd Protestanten te over, die geloof slaan aan Rome's verdraagzaamheid.

Daar bestaat enige reden voor. De r.k. pers, propagandisten en woordvoerders putten zich ten onzent vaak om strijd uit om Rome als de verdraagzaamheid zelf voor te stellen. Komen ér vanuit het buitenland berichten, die gewagen van de geloofsvervolgingen, door Rome tegenover de Protestanten bedreven, dan is men er in Rome's kamp op uit om deze óf brutaalweg als leugenachtig, óf als schromelijk overdreven te signaleren.

Daarom kan het zijn nut hebben, is het zelfs noodzakelijk, dat tegen het r.k. slaap-en verdovingsmiddel, dat vele Protestanten nog steeds blijken te slikken, de ware toedracht der zaken in het licht gesteld wordt.

Telkens blijkt het weer, dat trots alle ontkenningen en vergoeUjkingen van r.k. zijde nog tot op de dag van heden gruwelijke vervolgingen en onderdrukkingen der Protestanten in Spanje plaats vinden, en uit dit artikel zal de lezer duidelijk worden, dat het te dien aanzien in Columbia geen haar beter gesteld is.

Was Rome inderdaad zo verdraagzaam gelijk men dat in de r.k. propaganda ten onzent zo gaarne en onafgebroken voorstelt, welaan dan had het opperhoofd van haar kerk, de paus, maar een woord te spreken en het was op heel de wereld met die vervlogingen en onderdrukking afgelopen.

Doch zulk een woord wordt uit de mond van de paus niet gehoord. Integendeel. Hij verzet zich er totaal niet tegen, dat kardinaal Segura in Spanje tot vervolgingen ophitst, en al evenmin er tegen, dat de r.k. geestelijkheid in Ck)lumbia het vuur der vervolgingen door vv'oord en geschrift aanblaast.

En dat dit op de meest grove en ergerlijke wijze gedaan wordt, daarvan getuigen de hier volgende, hoogst betrouwbare berichten.

De „English Churchman" van 6 Maart en van 1 Mei 1953 bespreekt een rapport van de Evangelische Alliantie, waarin afgedrukt wordt een artikel van bisschop Rosa de Osos, in het blad „El Siglo" geschreven, waarin door deze bisschop geschreven werd:

„Wij, bisschoppen en priesters van alle landen zitten vol zorg wegens dat duivelse werk van de Protestanten. De Protestanten ondersteunen het bandietendom, dat zich in ons land genesteld heeft".

Een collega, Jezus Maria Prada, hitst in zijn „Eco Parrochial" van 18 en 25 Januari 1953 op een steUig niet minder ontaarde en gruwzame wijze tegen de Protestanten op, als hij daarin de navolgende woorden schreef:

„Het is nodig, dat de mensen weten, dat de Protestanten het eens geworden zijn met de bandieten. Zij zijn van plan iedereen in ons land te vermoorden. Wedersta deze vijanden van God en van ons vaderland.

Het zou een schande zijn wanneer wij zouden toelaten dat het ketterse, verscheurende gedierte hier nog eens weer terug kwam. Gelovigen, dat zult gij toch niet toelaten? Wat hebben die ketters hier te maken? Samen met de bandieten zijn zij van plan ons aan te vallen."

Een lid van het nationale comité voor de verdediging van het geloof, met name Juan Javamilla Arango, spoort al op een even ergerlijke manier tot vervolging en onderdrukking der Protestanten in Columbia aan, waar hij in het te Bogota uitgegeven Columbiaanse blad „El Catolicismo" schreef:

„Alle roomsen, die aan Protestanten vrijheid van godsdienst willen toestaan, zijn verraders van het Vaderland.

Men trachte zich van deze zo ernstige en voor Protestanten zo gewichtige zaak niet af te maken met te zeggen, dat het maar bisschoppen waren, die zulk een getuigenis hebben afgelegd.

Men zal er goed aan doen hierbij te bedenken, dat het volgens de decreten van het Concilie van Trente, welke nimmer herroepen zijn, de dure plicht der r.k. kerk is, om door de inquisitie de Protestanten te vervolgen en uit te roeien. En ook de huidige paus heeft in het wezen der zaak geen andere taal gesproken, wanneer hij in zijn bul , , Humani Genesi" verklaarde:

„Er zijn mensen, die menen, dat zij niet gebonden zijn door de leer, die wij enkele jaren geleden nog eens uiteengezet hebben, namelijk de leer, dat het lichaam van Christus en de roomse kerk precies hetzelfde ding zijn.

Er zijn mensen, die de noodzakelijkheid om tot de ware kerk te behoren om zalig te kunnen worden, als een zinloze phrase beschouwen.

Zij, die zo denken, zullen bedrogen uitkomen".

En in de encycliek „Moderne ketterijen" treffen wij de volgende passage aan;

„De kerk heeft de macht vast te stellen, dat de roomse kerk de enige ware godsdienst is; er is geen sprake van dat iemand buiten de ware kerk van Christus zaHg kan worden".

In het bovenstaande.komt wel zeer duidelijk uit, dat Rome nog precies hetzelfde Rome is, dat eenmaal met rad en galg, brandstapel en schavot, te vuur en te zwaard, door heel Europa heen de opkomst van de Hervorming in het bloed van duizenden en nog eens duizenden heeft zoeken te smoren. Het kent geen verdraagzaamheid, het verdraagt zelfs niet de vrijheid van het geweten. Onvoorwaardelijk heeft een iegelijk mens voor Rome's leergezag te bukken en te buigen, voor absolute waarheid aan te nemen wat de paus ex cathedra decreteert. Doet hij zulks niet, wel, dan wordt hij vervolgd en tracht Rome hem als een vermaledijde ketter het leven onmogelijk te maken, deinst het er niet voor terug om hem met de meest vwede middelen ter dood te brengen.

Is het door en door onwaarachtig en onwaar als de r.k. propaganda hier te lande beweert, dat Rome verdraagzaam is, zo is het ook al indien de voorstelling gegeven wordt, als zou er in Spanje of Columbia geen Protestant vervolgd en onderdrukt worden. Rome's afkeer en haat tegen de leer der vrije genade dringt daartoe. Zowel in Spanje als in Columbia of in elk ander land, waar het de macht daartoe heeft.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen