Oud-Testamentisch

Men hoort van Anti-Revolutionnaire zijde af en toe beweren, dat het standpunt van de S.G.P. eigenlijk maar Oud-Testamentisch is.

Bij gebrek aan grondige argumenten komt men in dat kamp ter bestrijding van de S.G.P. aandragen met beweringen, die kant noch wal raken en deswege o zo gemakkelijk te weerleggen zijn. Het was Beza, de vriend en medewerker van Calvijn, die stelde, dat de oplossing van alle sociale en politieke kwesties, het remedie tegen alle kwalen op dit en ander terrein, gelegen was in het woord, dat Christus sprak, toen Hij zeide:

Maar zoekt eerst het Koninkrijk Gods en zijn gerechtigheid, en al deze dingen zullen u toegeworpen worden".

Welnu, de S.G.P. stelt zich met Beza op hetzelfde standpunt. Heel haar program is in het diepste wezen daarop gebouwd. Heel haar politiek begeert zich daarnaar te richten. Is dit nu Oud-Testamentisch? Vindt men in A.R. kringen deze uitspraak van Christus soms in het Oude Testament beschreven? Maar nochtans praten velen uit de A.R. hoek het de goegemeente maar voor, dat het standpunt der S.G.P. eigenlijk Oud-Testamentisch is. Doch daar is meer, dat deze Anti-Revolutionnaire bewering logenstraft. In het Nieuwe Testament lezen wij het getuigenis des Heiligen Geestes, ons bij geschrifte door de apostel Paulus weergegeven:

„Hetzij dan dat gijlieden eet, hetzij dat gij drinkt, hetzij dat gij iets anders doet, doet het alles ter ere Gods".

Dit Goddelijk gebod, ook aan het Nieuwe Testament ontleend, ligt nu ten grondslag aan het program en het streven der S.G.P. Zij betrekt dit op een iegelijk mens. Zij acht, dat hoog en laag, overheid.en onderdaan, een ieder zowel in zijn privaat als ambtelijk leven, als een Goddelijk bevel deze apostolische uitspraak verplicht is na te leven. Zij wil geen uitzonderingbepaling voor wie dan ook toestaan, zoals het A.R. program dat in artikel 3 doet, waarin zij uitspreekt:

„Ook op staatkundig terrein belijdt zij de eeuwige beginselen van Gods Woord; zó evenwel, dat het staatsgezag noch rechtstreeks, noch door de uitspraak van enige kerk, maar alleen in de consciëntiën der overheidspersonen aan de ordinantiën Gods ge-. bonden zij".

Dit Anti-Revolutionnaire standpunt wordt noch door enige uitspraak van het Oude, noch door die van het Nieuwe Testament gerechtvaardigd. Het standpunt der S.G.P. echter zowel door de uitspraken van het Oude alsook door die van het Nieuwe Testament. Ja ook door die van het Nieuwe, zoals onwedersprekelijk blijkt uit de Nieuw-Testamentische uitspraken, welke wij in dit artikel even tevoren aangevoerd hebben. Evenals het ook een Nieuw-Testamentische uitspraak is, welke wij thans in het midden brengen. Het Nieuwe Testament beschrijft ons in Romeinen 13 de overheid als de dienaresse Gods. En dit heeft zij te zijn niet ten halve of ten dele, niet naar het gevoelen van de consciëntiën der overheidspersonen, maar in alles, en dit, zoals Gods Woord allerwege gebiedt, van ganser harte, van ganser ziele, van gansen gemoede en met alle krachten. Als dienaresse Gods is zij verplicht op alle terrein des levens de ere Gods als het hoogste doel van haar regeringsbeleid te stellen.

Dit nu belijdt en staat de S.G.P. in haar program en streven voor. Hoe men er nu toe komt om dit als een louter Oud-Testamentisch beginsel voor te stellen gaat wel alle begrip te boven, komt voort óf uit schromelijke onkunde, óf uit kwaadwillige laster, dewijl zo iets toch in flagrante strijd met de waarheid is.

Al is het hier aangevoerde reeds meer dan genoegzaam om de bewering te weerleggen, dat de beginselen der S.G.P. louter op het Oude Testament rusten, zo wensen wij ten overvloede nog een uitspraak uit het Nieuwe Testament bij te brengen. Het is die uitspraak, waarop de ouden zich in hun geschriften vaak beroepen hebben als zij uiteenzetten en verdedigden, dat de overheid gehouden is als dienaresse Gods zich in haar regeringsbeleid geheel naar Gods Woord en Wet te richten. Zij beriepen zich dan op I Timotheüs 2, de verzen 1 en 2, waar geschreven staat:

„Ik vermaan dan vóór alle dingen, dat gedaan worden smekingen, gebeden, voorbiddingen, dankzeggingen voor alle mensen; voor koningen en allen, die in hoogheid zijn; opdat wij een gerust en stil leven leiden mogen in alle godzaligheid en eerbaarheid".

Zij leidden uit deze uitspraak zeer terecht af, dat de overheid bovenal een voedsterheer der Goddelijke waarheid behoorde te zijn, en dat zij deswege haar onderdanen had voor te gaan in alle eerbaarheid en godzaligheid, en dat zij deze door haar wetgeving en regeringsmaatregelen bij haar onderdanen had te bevorderen, opdat deze een stil en gerust leven zouden leiden.

Een ieder kan uit het hier beschrevene op een overtuigende wijze zien, dat het niet dan een loos praatje, dan een in grond en wezen grove onwaarheid is, als daar beweerd wordt, dat het standpunt der S.G.P. louter Oud-Testamentisch is. Hierbij kan nog opgemerkt worden, dat het standpunt, dat de S.G.P. inzake de roeping van de overheid inneemt, ook dat van de oude Christelijke kerk en die der Reformatie was.

Wat er nu van te zeggen, indien er beweerd zou worden, dat deze kerken enkel uit het Oude Testament zouden geleefd hebben en hun leer enkel op Oud-Testamentische uitspraken zouden gegrond hebben? Zou zulk een bewering niet als pure laster van de hand gewezen moeten worden? Welnu, dan moet een soortgelijke bewering aangaande de S.G.P. dit evenzeer gedaan worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen