BUITENLANDS OVERZICHT

Verandering van tijd betekent allerminst verandering van omstandigheden, en vernieuwing des jaars volstrekt niet vernieuwing des harten en des levens. Wel worden er gemeenlijk bij de wisseling des jaars allerlei wensen uitgesproken en elkander veel goeds en zegenrijks in het ingetreden jaar toegewenst, waaronder er zijn, die van harte gemeend zijn, maar ook, die luchthartig uitgesproken en maar al te weinig in oprechtheid gedaan zijn.

Doch hoe het ook moge zijn, de mens kan slechts zijn beste wensen uitspreken, maar is niet bij machte om ze in vervulling te doen gaan; dit vermag slechts één te doen. Die gewoonlijk geheel over het hoofd wordt gezien en van Wie het moest gebeden en verwacht zijn, maar Die daarbij niet in aanmerking komt.

Hoe verdwaasd is toch de mens van nature, dat hij juist de Ene, van Wie toch al het wel en wee van een iegelijk mens, een iegelijk volk afhangt, niet aanroept en bij Hem het heil niet zoekt.

Dit is wel de vloek, dat hij geen andere kracht en macht kent en zoekt, dan die van zichzelf en zijn medeschepselen.

Daarmede is hij heel zijn leven bedrogen uitgekomen; doch al kwam hij daarmede ook al duizenden malen bedrogen uit, nochtans is dat niet bij machte om hem van de dwalingen zijns weegs te genezen en hem te bewegen om bij de God van hemel en aarde, van leven en dood, in geest en waarheid zijn welzijn te zoeken.

Deze vloek strekt zich ook over onze zo donkere dagen uit. Het is ook daarin, dat men de raad en de sterkte, het heil en de hulp, de goede uitkomst van het nietig schepsel verwacht, en dit met versmading van Hem, van Wie alleen het welslagen kan en moet komen.

In dit opzicht is er helaas bij de wisseling des jaars niets veranderd. Als te voren wordt ook bij de intrede van dit jaar weer alles bij de mens gezocht. Door zijn krachten moet de vrede, naar wiens komst men zo verlangend uitziet, tot stand worden gebracht.

Het is bij de vredespogingen nu zo ver gekomen, dat ook Rusland er in bewilligd heeft, dat op 25 Januari de vertegenwoordigers van Amerika, Gr.-Brittannië, Frankrijk en Rusland te Berlijn in besprekingen tezamen zullen komen, om een einde te maken aan de bestaande spanningen onder de volken, en daarmede aan de dusgenaamde koude oorlog. Van Russische zijde wordt men op het ogenblik niet moede om de plechtigste verzekeringen af te leggen, dat haar regering de vrede per sé wil. De ministerpresident Malenkof verklaarde op een aantal schriftelijke vragen, welke hem door een Amerikaanse journalist gesteld .waren, in een artikel in de Moskovische pers: , , De regeringen kunnen de stem van de volkeren en het groeiende streven naar een hechte vrede niet negeren". En maarschalk Worosjilof, de president van de Sovjet-Unie, sprak als zijn wens uit, dat 1954 het jaar van de vrede zou worden. Zelfs werd in de Russische pers door de vooraanstaande leiders het als zeer wenselijk betoogd, dat er een toenadering tot Amerika zou komen.

Op zichzelf genomen schoon klinkende woorden, maar woorden op zichzelf zeggen zo bitter weinig en dienen door daden bezegeld te worden. En daaraan heeft het bij Hitler, die zich ook als een vredesapostel voordeed, ontbroken, en daaraan ontbreekt het bij de Russen ook al gedurig, terwijl er tekenen zijn, welke er op wijzen, dat het op de Berlijnse con­ ferentie van 25 Januari a.s. daaraan ook zal ontbreken.

Volgens een artikel in het officiële Oostduitse communistische orgaan, Neues Deutschland, zal de Russische minister Molotof op deze conferentie de onmiddellijke vorming van een regering voor geheel Duitsland eisen. Deze regering zou gezamenlijk door de parlementen van Oost-en West-Duitsland gekozen moeten worden, en zou óf de regeringen van West-en Oost-Duitsland moeten vervangen, 6f naast deze regeringen in het leven moeten geroepen worden, en in dat geval een speciale taak krijgen.

Het behoeft allerminst betwijfeld te worden, dat de vertegenwoordigers van de Westelijke mogendheden dit Russische voorstel zullen afwijzen, omdat zij gedurig er reeds blijk van gegeven hebben, dat zij niets willen weten van een Duitse regering, welke door de West-en Oostduitse parlementen is gekozen.

Benevens dit oude stokpaardje van de Sovjet-Unie zal Molotof nog andere van die stokpaardjes op de Berlijnse conferentie berijden. Zo moet hij ook onder meer met een voorstel voor de dag komen, dat de Berlijnse conferentie gevolgd zal worden door een vijfmogendhedenconferentie, waarop ook het communistische China vertegenwoordigd zal zijn. Het behoeft nauwelijks geschreven te worden, dat dit allerminst naar de zin van de Amerikaanse regering is, hetgeen daar wel uit blijkt, dat president Eisenhower in zijn rede, waarmede hij het Amerikaanse congres opende, verklaarde, dat Amerika voort zal gaan met steun te bieden aan de nationale Chinese regering op Formosa.

Zo kunnen de verwachtingen, dat de Berlijnse conferentie enig resultaat zal opleveren, waarbij de vrede gediend is en de spanningen onder de volken zullen worden weggenomen, stellig niet hoog gespannen zijn. Het is altijd mogelijk, dat de Sovjet-Unie om de één of andere reden gedwongen is om wat water in haar wijn te doen en zich wat toeschietelijker dan voorheen tegenover de Westerse mogendheden te betonen, maar dan is daarmede nog allerminst de grondslag voor een hechte vrede gelegd, daar de Russische regering daarbij haar einddoel niet uit het oog verliest, namelijk om in heel de wereld het communisme aan de macht te brengen.

Het zijn deze omstandigheden, waaronder de Berlijnse conferentie staat gehouden te worden. Frankrijk zal daarop vertegenwoordigd zijn door afgevaardigden van de regering van Laniel. Laniel had het ontslag van zijn ministerie aan de president der Franse republiek, Coty, aangeboden. Doch deze heeft het in overleg met de ex-president Auriol niet aanvaard. Dientengevolge is het kabinet Laniel aangebleven. Dit kon geschieden, omdat de Franse Tweede Kamer een motie van verti-ouwen, door het kabinet Laniel gesteld, heeft aangenomen.

Voorts heeft de openingsrede van het Congres, gehouden door president Eisenhower, welke gelijk te schatten is met de troonrede, welke bij de opening van de Staten-Generaal wordt uitgesproken, ook buiten Amerika in de pers sterk de aandacht getrokken. Het heeft zeer velen getroffen, dat Eisenhower, ondanks dat het aantal werklozen in enkele maanden met 700.000 gestegen is, en dat ondanks de teruggang van de nationale productie van index-cijfer 243 in Maart tot 228 in November, hoopvol ten aanzien van de Amerikaanse economie gestemd is. Hij verklaarde, dat de regering thans over voldoende mogelijkheden beschikt om een wezenlijke teruggang in de economie te keren. Of de uitkomst president Eisenhower in deze in het gelijk zal stellen, dient echter te worden afgewacht.

Wat de verdediging aangaat, blijkt het uit de rede van Eisenhower, dat de regering mede door de belofte van belastingverlaging, tot een ander stelsel van defensie is overgegaan. Zij streeft thans een betere verdediging na, welke minder zal kosten. Zij zal meer gebruik maken van atomische bewapeninig en zich meer toeleggen op een bewapening ter zee en in de lucht. Zij zal haar verdediging vooral richten op Amerika zelf. Twee devisies uit Korea zullen worden teruggetrokken, waarbij reserves zullen worden aangelegd en mobiel zullen worden gehouden.

Betreffende West-Europa zal de Amerikaanse politiek — aldus Eisenhower — naar het zich laat aanzien gericht blijven op het Atlantische pact. Binnen deze organisatie is de opbouw van een Europese gemeenschap, met inbegrip van Frankrijk en Duitsland, van wezenlijk belang, welke zal worden bevorderd door de totstandkoming van het Europese Verdedigings Verdrag. Volgens Eisenhower zal de militaire en technische bijstand moeten worden voortgezet en kan de economische worden verminderd, behalve op Korea, waar zij nodig blijft. De vorming van een gezond en vrijer systeem van handelen en betaling is een voorwaarde, welke moet worden vervuld, wil Em'opa in staat zijn in het eigen onderhoud te voorzien. De president kondigde aan, dat gedetailleerde aanbevelingen voor opheffing van handelsbeperkingen aan het Congres zullen worden gedaan, nadat de comissie voor de buitenlandse economische politiek haar rapport zal hebben ingediend.

Aangaande het Verre Oosten aegde Eisenhower militaire en economische hulp toe aan het nationalistische China en aan Indo-China ter bespoediging van een succesvol einde van de oorlog aldaar, terwijl hij ten aanzien van Korea de verzekering gaf, dat Amerika bereid is om iedere vernieuwde poging tot een aanval aldaar te keren.

Met deze rede werd slechts in grote trekken het regeringsprogram voor 1954 weergegeven, terwijl de bijzonderheden in een reeks van aanvullende verklaringen, die in de eerstvolgende weken aan het Congres zullen worden toegezonden, worden uitgewerkt.

Men verwacht, dat het in de vergaderingen van het Congres, met het oog op de verkiezingen in November, er af en toe warm zal toegaan.

Over het algemeen heeft men van Eisenhowers rede zowel in Engeland als in West-Duitsland met ingenomenheid kennis genomen, wat zelfs in Frankrijk het geval is, waar men zich er verheugd over betoonde, dat Eisenhower zal aandringen op voortzetting van de Amerikaanse steun aan de Franse strijdkrachten in Indo-China.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen