BUITENLANDS OVERZICHT

Een krachtig gebed des rechtvaardigen vermag veel. Door het geschenk des gebeds bekwam Jakob eenmaal brood en kleren, Hanna een Samuel, Salomo wijsheid, Hiskia een langer leven.

En nog meer. Op hun noodgeschrei, zo staat ons beschreven, deed de Heere grote wonderen; en wederom staat ons beschreven: De banden des doods hadden mij omvangen, en de angsten der hel hadden mij getroffen; ik vond benauwdheid en droefenis. Maar ik riep de Naam des Heeren aan, zeggende: Och Heere, bevrijd mijn ziel. De Heere is genadig en rechtvaardig, en onze God is ontfermende.

De apostel Paulus schatte de waarde van een recht gebed zó hoog, dat hij verzocht: broeders, bidt voor ons.

In onze tijd zien wij menig ding mislukken, want daar wordt maar al te veel aangevangen zonder het rechte gebed. Ook al wordt er veel gebeden, men beweert soms, dat men dit of dat onder biddend opzien gedaan heeft, zonder dat het gebed tot de hemel doordringt, want men heeft kwalijk gebeden.

Er zijn ongodsdienstige kringen, waarin men in het geheel niet bidt; er zijn ook kringen, waaiin de eigenwillige godsdienst is, waarin men veel bidt, zoals men dat zelf noemt, waar ook al de geest der genade en der gebeden ontbreekt, zodat men zowel in de eerst-als in de laatstgenoemde kringen mensen aanti'eft, die naar menselijk inzicht, lering en wijsheid leven.

Hoe zeer kenmerkt het leven naar menselijk inzicht, lering en wijsheid onze tijd! Welke hoog gestemde verwachtingen, al komt men er keer op keer bedrogen mede uit, heeft men daar al niet van. Mislukt de ene menselijke poging, welaan, men vestigt zijn hoop er op, dat een volgende beter zal slagen.

Aldus is het ook met de Berlijnse conferentie gesteld.

Deze was belegd met het doel om de hereniging van Duitsland tot stand te brengen en om een vredesverdrag met Oostenrijk te sluiten, maar op deze beide zo gewichtige aangelegenheden is de conferentie op een volkomen mislukking uitgelopen.

De Russische minister Molotof heeft er een afdoend bewijs van gegeven, dat de Sovjet-Unie van een' herenigd Duitsland en van het herstel van zijn oude grenzen niets wil weten, alsook dat zij een vredesverdrag met Oostenrijk niet gesloten wenst te hebben. Daarbij valt een grove tegenstrijdigheid in Molotofs houding te constateren. Ten aanzien van Duitsland staat hij er op, dat de vreemde be2; ettingstroepen daaruit teruggetrokken zullen worden, maar ten opzichte van Oostenrijk begeert hij, dat dezen er in zullen gelegerd blijven.

Molotof heeft zijn voorstel met de schone en weidse naam van een verdrag voor de Europese veiligheid betiteld. Maar die betiteling stemt niet met de werkelijkheid overeen. Het gebied van de Sovjet-Unie in Azië toch is veel groter dan het gebied van de Europese landen tezamen. Waar Molotof de veiligheid van Europa zo ver naar het Oosten wil uitbreiden, daar kan met alle recht de vraag gesteld worden: Waarom dan ook niet naar het Westen? Maar daartegen betoont hij zich afkerig. Lag het aan hem, dan zou hij Amerika liefst geheel buiten het verdrag en de veiligheidsbemoeienissen gehouden willen zien.

Inmiddels heeft Molotof bij de vele voorstellen, welke hij reeds gedaan heeft, in één der laatste vergaderingen der conferentie een nieuw voorstel ter tafel gebracht. Daarbij merkte hij voor de zoveelste maal op, dat, indien het Europese Defensieverdrag tot stand kwam, de geschillen tussen de mogendheden van het Oosten en het Westen vermenigvuldigd zouden worden. In geen geval achtte hij dit verdrag in overeenstemming te brengen met het door hem voorgestelde Europese veiligheidsverdrag. En wat hel Noord-Atlantisch Pact betrof, merkte hij op, dat hij deze aangelegenheid nog in nadere studie moest nemen. Hij verklaarde zich daar niet beslist tegen, daar het misschien mogelijk was, dat dit pact aldus gewijzigd werd, dat het in overeenstemming gebracht werd met het Russische voorgestelde Europese veiligheidsverdrag.

Met dit al is, naar het zich laat aanzien, de kans er niet groter op geworden, dat het Franse parlement het Europese Defensieverdrag zal aanvaarden. Er zijn immers tal van Fransen, die, evenmin als Molotof dit wil, Duitsland herenigd wensen te zien, en die ook al evengrote tegenzin tegen de herbewapening van West-Duitsland hebben als Molotof die heeft.

Ook al stellig om een zekere pleister op de wonde te leggen, kwam Molotof dan met zijn nieuwe voorstel in de conferentie voor de dag. Dit hield in:

1. een overeenkomst tussen de vier mogendheden over de politie in Oost-en West-Duitsland, zowel ten opzichte van de omvang als de bewapening;

2. de vorming van commissies van burgers van Oost-en West-Duitsland voor kwesties betreffende de handel, financiën, verkeer en zonegrens; en

3. de vorming van commissies uit beide delen van Duitsland voor de verbeteringen van de betrekkingen op cultureel en wetenschappelijk, alsmede op sportgebied.

Bij het debat, dat daarover ontstond, drong Molotof weer aan op de terugtrekking van de bezettingstroepen uit Duitsland, wat Dulles aanleiding gaf om de toestand in Duitsland te vergelijken met die op Korea van vóór 1950. In 1947 had Amerika bezettingstroepen op Korea, toen heerste er vrede. In 1949 trok het zijn troepen daaruit terug, en in 1950 was er oorlog.

En wat de politie en de bewapening in Oost-Duitsland aangaat, zei Dulles, dat op grond van de door hem verkregen inlichtingen, aldaar zich 140.000 Duitsers onder de wapens bevinden, verdeeld in zeven divisies, waarvan er drie gemotoriseerd zijn, waarbij het Oostduitse luchtwapen beschikt over 5000 man en 60 straaljagers, en over nog ruim 100.000 man gewone politie. De veel grotere Westduitse republiek heeft daarentegen slechts een totale politiemacht van 150.000 man, met de voor politie gebruikelijke bewapening.

Molotof sprak de door Dulles genoemde getallen niet tegen, doch zeide, dat West-Duitsland over een veel grotere bewapening beschikte dan Dulles had aangegeven.

Het door Molotof ingediende voorstel om onderscheidene kwesties door in te stellen commissies van burgers uit de beide Duitse landen te laten behandelen, werd door de Westelijke afgevaardigden verworpen door het voorstel van Eden, om deze door de hoge commissarissen te laten behandelen.

Het is inderdaad wel een heel pover resultaat, dat deze conferentie met haar langdurige besprekingen heeft bereikt; in werkelijkheid is er niets bereikt. De Duitse, Oostenrijkse en zo vele andere belangrijke kwesties zijn nog al even ver van een oplossing af als toen de Berlijnse conferentie, welke Donderdag 18 Februari om zes uur geëindigd is, begon. Maar al is deze conferentie dan mislukt, in zekere kringen heeft men de hoop al weer gevestigd op een nieuwe conferentie.

In de resolutie, welke door de conferentie is uitgegeven, is toch bepaald, dat er een nieuwe conferentie op 26 April te Geneve zal plaats vinden, welke bestempeld is met de schone naam van een Koreaanse vredesconferentie.

Op die conferentie, waaraan behalve de vier grote mogendheden ook het communistische China, dat reeds de uitnodiging heeft aangenomen, en andere landen, die bij de Koreaanse oorlog betrokken zijn geweest, zullen deelnemen, zal benevens de Koreaanse kwestie ook de Indo-China kwestie, op welker behandeling de Franse afgevaardigde Bidault stellig aangedrongen zal hebben, behandeld worden. In de resolutie werd nadrakkelijk vastgelegd, dat noch de conferentie, noch het bijwonen daarvan, kan worden uitgelegd als een diplomatieke erkenning van het bewind van de betrokken staat, zo ver dit nog niet erkend is, hetgeen uiteraard op het rode China slaat.

Bovendien werd in de resolutie de verklaring opgenomen, dat de regeringen der vier grote mogendheden hun gedachtenwisseling over een ontwapeningsovereenkomst zullen voortzetten, althans over een aanzienlijke vermindering der bewapening, zoals voorzien is in de resolutie van de Organisatie der Verenigde Naties van 28 November 1953.

Er zal nu dan weer beraadslaagd worden in April te Geneve over Korea en Indo-China, langs de diplomatie over ontwapening en langs de hoge commissarissen in Duitsland over verbetering van het lot der Duitsers.

De ministers hebben Berlijn, dat door de conferentie in het brandpunt van belangstelling van de wereldpers stond, verlaten. Minister Dulles heeft zijn terugreis naar Washington onderbroken, om op het vliegveld te Keulen achter gesloten deuren te kunnen confereren met de Westduitse kanselier dr Adenauer.

Zo heeft dan de ene conferentie na de andere plaats, maar vraagt men naar hun resultaat, wat kan er anders van gezegd worden, dan dat zij teleurstelling na teleurstelling brengen en zich door grote onvruchtbaarheid kenmerken, wat niet behoeft te verwonderen, want daarop wordt alles bij de mens gezocht en van hem verwacht?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen