Christus’ Hemelvaart

En als Hij dit gezegd had, werd Hij opgenomen, daar zij het zagen, en een vüolk nam Hem weg van hun ogen.

Handelingen 1 : 9

De waarheid is altijd fel bestreden door de leugen, gelijk het geloof in de waarheid door het ongeloof der valsehjk genaamde wetenschap. Vooral die heilsfeiten, die zo zeer belangrijk zijn voor de opbouw van het Koninkrijk Gods, waaronder het heilsfeit van de hemelvaart van Christus zulk een grote plaats inneemt.

Die strijd begon reeds in het Paradijs, waar de leugen des satans werd geloofd en de God der waarheid tot een leugenaar werd gesteld. Sindsdien wordt de leugen door milhoenen geloofd en de waarheid door even zo velen veracht.

Maar diezelfde waarheid werd door de inspiratie des Heihgen Geestes geboekstaafd in Gods Woord, en door de werking des Geestes in hun hart door duizenden geloofd.

De hemelvaart van Christus werd reeds door de profeten onder oud Israël voorspeld, alsmede door Christus Zelf aan Zijn discipelen bekend gemaakt, en ten slotte door hen aanschouwd, terwijl daarna Saulus van Tarsen op de weg naar Damascus Hem als de verhoogde Immanuël ontmoette, Stefanus Hem zag, staande ter rechterhand Gods, en Johannes op Pafcmos Zijn heerlijkheid aanschouwde. Het feit is dus onloochenbaar, tenzij men Gods Woord verwerpt; en wat wijsheid zou de mens dan nog hebben?

Veertig dagen na Zijn opstanding, na vele gewisse kentekenen aan Zijn discipelen te hebben gegeven tot bevestiging van de waarheid Zijner opstanding, ging Christus met Zijn discipelen naar de Olijfberg, waarvan Zacharia had geprofeteerd: ach. 14 : 4: En Zijn voeten zullen te dien dage staan op de Olijfberg, die voor Jeruzalem Hgt tegen het Oosten; en de Olijfberg zal in tweeën gespleten worden naar het Oosten en naar het Westen, zodat er een zeer grote vallei zal zijn". Zulks om te beduiden, dat onder de bedeling des Nieuwen Testaments de heidenen zouden toevloeien tot de kerk van Christus, als de schaduwen zouden gevloden en de middelmuur des afscheidsels zou gebroken zijn.

Christus leidde Zijn discipelen uit Jeruzalem naar de Olijfberg, nadat Hij hun bevelen gegeven had, dat zij van Jeruzalem niet scheiden zouden, maar verwachten zouden de belofte des Vaders, te weten de uitstorting des Heiligen Geestes.

Ook bevestigde Hij nog eenmaal hun apostelschap met de woorden: „En gij zult Mijn getuigen zijn". Ook heeft Hij hen, de handen opheffende, gezegend als de ware Hogepriester over het huis Gods, om daarna op te varen als Sions triomferende Koning naar de derde hemel, de woonplaats der eer, die Hem toekomt, èn • als de Zoon Gods, èn als Middelaar.

Hij voer op naar het Vaderhuis, om plaats te bereiden voor Zijn volk. Zegenend verliet Hij de discipelen, om hen evenwel naar Zijn Godheid, majesteit, genade en Geest nimmermeer te verlaten. Hij is opgenomen door de Vader, Die volkomen voldaan was door Zijn offerande, en Hem daarom uitermate verhoogde en Hem een Naam gaf, welke boven alle naam is, opdat in de Naam van Jezus zich zou buigen alle knie dergenen, die in de hemel en die op de aarde en die onder de aarde zijn. Maar Hij is ook opgevaren door Zijn eigen Goddelijke kracht, en dat waarlijk, zichtbaar en plaatselijk. De discipelen zagen het, en even later getuigden het de engelen.

Met een wolk werd Hij opgenomen, gelijk Hij eenmaal wederkomt met de wolken, en gelijk zij Hem nastaarden, zo zullen alle mensen Hem zien als Hij wederkomt.

Vol heilige verwondering staarden zij Hem na, alsof zij Hem met hun ogen wilden vasthouden; en terwijl zij nog naar boven staarden, stonden plotseling twee mannen bij hen in witte kleding, zijnde engelen, om hen nader omtrent de zaak te onderwijzen.

En waarom was die hemelvaart van Christus nu zo belangrijk als heilsfeit?

Het is vooreerst het welbehagen des Vaders geweest Zijn Zoon te verheerlijken, mede tot Zijn eer en vreugde, en naar het gebed van Christus: „Vader, de ure is gekomen; verheerlijk Uw 2!oon, opdat ook Uw Zoon U verheerlijke".

Ook moest het woord der Schrift worden vervuld. Psalm 110 : 1: De Heere heeft tot mijn Heere gesproken: it aan Mijn rechterhand, totdat Ik Uw vijanden gezet zal hebben tot een voetbank Uwer voeten.". Alsmede Jesaja 52 : 13: Zie, Mijn Knecht zal verstandiglijk handelen. Hij zal verhoogd en verheven, ja zeer hoog worden."

Die hemelvaart was ook daarom zo belangrijk, omdat de Trooster, de Heilige Geest niet komen kon, zo lang Christus niet in de hemel verhoogd was.

Christus moest vervolgens gaan heersen als Koning en moest daartoe Zijn hemeltroon beklimmen, om des Vaders raad en welbehagen te volvoeren door heerschappij in het Koninkrijk van Gods macht, en door Zijn Woord en Geest in de harten der uitverkorenen. Hij moest de vijanden van Zijn kerk beteugelen en de Zijnen tegen al Zijn en hun vijanden beschermen.

Ook moest Hij als Hogepriester des beteren verbonds ingaan in het heiligdom, niet met handen gemaakt, en dat met Zijn eigen bloed, tot verzoening van Zijn voDc, alsmede om met Zijn voorbidding voor hen in te treden bij de Vader. Alleen Zijn offer is immers de Vader aangenaam, en alleen Zijn voorbidding is onafwijsbaar.

Ziel en lichaam moest Hij in de hemel brengen, dus de ware menselijke natuur, opdat Gods kinderen een thuiskomen zouden ontvangen aan het Vaderhart Gods in en door Hem, Die hun Hoofd is. Hij is als de Doorbreker voor het aangezicht Zijns volks voorgegaan om de hemel te openen, opdat de verlosten daarin zouden gaan, want Hij had het beloofd: Zo wanneer Ik van de aarde zal verhoogd zijn, zal Ik ze allen tot Mij trekken". Joh. 12 : 32.

Maar ook moest Hij verhoogd worden om Zijn profetisch ambt in volle luister te bedienen door de uitstorting des Hei-Hgen Geestes in Zijn kerk, in de bekwaammaking der apostelen, en later in het roepen en zenden van herders en leraars in Zijn kerk op aarde. Hij is gezeten aan des Vaders rechterhand ten goede der Zijnen, als Voorspreker, die de Zijnen tot Zich nemen zal, en die als tegenpand Zijn Geest zendt in hun harten, door Welks kracht zij zoeken de dingen, die boven zijn, en niet die op de aarde zijn.

En nu kan al Gods volk Hem bereiken, waar op de ganse aarde zij zich ook bevinden, en nu moeten zij leren leven door het geloof, en niet door beschouwen. Zij moeten het van .boven leren verwachten en hun domicüie in de hemel hebben, dus op aarde leven en verkeren als gasten en vreemdelingen, die op hun pelgrimsreis zijn naar het hemels Vaderland, met reikhalzend uitzien naar Zijn wederkomst, als de dag hunner volkomen verlossing, wanneer zij weer als complete mensen Hem naar ziel en lichaam beide zullen verheerhjken, eeuwig en altoos. Hoe troostrijk en veelbetekenend is dus voor Gods volk de hemelvaart van Christus, voor zo ver men zulk een weldaad met een gelovig hart aanneemt.

Hoe bemoedigend voor de zwakgelovigen, maar ook hoe angstwekkend voor allen, die Christus verwerpen, in welke vorm dan ook, want Hij komt. Hij komt om de aarde te richten, de wereld in gerechtigheid. Ook om te richten degenen, die de Hemelvaartsdag alleen gebruiken om de zonde uit te leven in sport en spel, en spotten met al wat heilig en Goddelijk is, gelijk er helaas zovele duizenden zijn, vooral in onze tijd.

Vervreemd van God en Zijn Woord te leven in de zonde is een zeer beklaaglijke jammerstaat, waarvan niets beseft wordt, en evenwel juist daardoor te ellendiger is. Te allen dage doet de goddeloze zichzelf weedom aan door de verwerping van Christus. Amen. ''

Bameveld

Ds CHR. VAN DAM

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen