Ontevredenheid onder de Anti-Revolutionnairen

Deze komt gedurig aan de dag, bleek ook op de vergadering der Anti-Revolutionnairen, waarop besloten werd, dat de vrouwen voortaan tot candidaten gesteld kunnen worden voor het van openbare colleges.

Deze ontevredenheid uitte zich ook on bijzonder sterke wijze in een onlangs gehouden vergadering te Amsterdam, welke druk bezocht was en waarop dr Zeegers het woord voerde.

Deze sprak — afgaande op de berichten in de pers — daarop als zijn gevoelen uit dat de uitslag van de laatste verkiezingen van de Provinciale Staten uitgewezen had, dat de koers, welke de A.R.P. thans volgt, een verkeerde was. Hij weet het inslaan van en gaan in deze koers mede toe aan de leiding van de partij, welke zich afkerig betoont van elke kritiek, welke daarop uitgeoefend wordt, en welke afwijzend staat tegen een verandering daarin, alsook tegen een vernieuwing in het partijleven. Hij wees als gevolg daarvan er op, dat in de buurten, waarin de zogenaamde betere stand woont, maar ook uit de kringen van de middenstand, zo weinig stemmen in Amsterdam op de lijst van de A.R.P. waren uitgebracht.

Evenzeer gevoelde hij het als een ernstig bezwaar aan, dat de A.R.P. zich zo laks gedraagt ten opzichte van Ambon.

Voorts werden door hem nog verschillende ernstige bezwaren tegen de huidige gang van zaken in de A.R.P. naar voren gebracht, onder meer, dat er geen vrijheid van discussie in bestaat en dat men zich daarin niet stelt op de grondslag van de beginselen, alsook zeide hij er niet mede te kunnen instemmen, dat twee mi­nisters van A.R. huize in het rooms-rode kabinet zitting hebben.

Ons verwondert het niet, dat èn dr Zeegers, èn met hem vele andere Anti-Revolutionnairen zich niet kunnen verenigen met de gang van zakeri in die partij. Het gaat daarin toch hoe langer hoe meer bergafwaarts, en degenen, die dit zien en daarover ongerust zijn en hun ongerustheid daarover openlijk uitspreken, vinden ten aanzien van hun bezwaren geen gehoor, ja zelfs wordt, naar dr Zeegers verklaarde, de vrijheid van discussie ontnomen.

Dat zoiets de ontevredenheid nog doet toenemen, laat zich gemakkelijk verklaren.

Daar is inderdaad in de laatste jaren in de A.R.P. heel wat veranderd, ook afgezien van haar veranderde houding ten opzichte van de verzekering en de verzekeringsdwang. Dat komt wel heel sterk uit in haar houding tegenover de socialisten. Stelde de A.R.P. zich ettelijke jaren terug nog scherp tegen de socialisten, nu zitten zij met hen onder een president van socialistisch beginsel in één en hetzelfde kabinet verenigd. Werd ten tijde van de coalitie met Rome deze door de A.R. verdedigd, ook al mede om de opkomst en de bloei van het socialisme te keren, nu zijn zij het voorbeeld van Rome, dat hen als bondgenoten afgedankt heeft, gevolgd en nemen zij met haar deel in een regering, welke ontegenzeggelijk een socialistisch karakter vertoont.

Daarin ligt een ernstige waarschuwing, ook voor de S.G.P., want zij kan daaruit zien, hoe men steeds verder afzakt als tijdelijke en gemeende belangen boven het Reformatorisch beginsel worden gesteld, dat de A.R.P. reeds toen verloochende, toen zij het zo schriftuurlijke beginsel, in de aloude Nederlandse Geloofsbelijdenis in het onverminkte artikel 36 neergelegd, prijs gaf en haar program inrichtte naar het neo-gereformeerde principe, dat in de belijdenisgeschriften van de Gereformeerde Kerken bij synodaal besluit werd aanvaard.

Daarin wordt ons de oorzaak verklaard, dat, al scheen de A.R.P. voor het oog te bloeien, toen zij in de regering ministers van haar partij, zelfs een tijdlang daarin één harer voormannen als minister-president had, zij noodwendig tot verval moest komen.

Door het neo-gereformeerde beginsel geleid, heeft de A.R.P. vierkant tegen alle belijdenisgeschriften Aer Reformatie in zich eerst met Rome kunnen verzwageren, en heeft zij nu de hand der vriendschap gereikt aan de revolutie. Onze Gereformeerde vaderen hebben, geleid door het beginsel der Reformatie, gegrond als het op het onfeilbaar Woord Gods is, ons land tot een grote bloei kunnen brengen; een bloei, welke steeds meer en meer afnam, naarmate er naar dat beginsel in ons land niet meer geregeerd en geleefd werd.

Dit had mede voor de A.R.P. een reden moeten zijn om het zo kostelijke beginsel onzer Gereformeerde voorouders niet prijs te geven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen